به گزارش مشرق، چندی است سناریویی توسط ضدانقلاب کلید خورده که محور اصلی آن انجام فعالیت‌های ضدانقلاب در پوشش سازمان‌های حقوق بشری است. افراد فعال سیاسی که عمدتاً از جانب سفارت‌خانه‌های خارجی در کشور سازماندهی و هدایت می‌شوند با خزیدن در بین سازمان‌های مردم نهاد حقوق بشری خود را چهره‌های فعال درباره حقوق شهروندی یا حقوق زنان معرفی می‌کنند.
به محض شناسایی فعالیت ضدقانونی این افراد سریعاً حلقه متشکل از ضدانقلاب، فرقه‌های ضاله و نهادهای به اصطلاح حقوق بشری موجی از سیاه‌نمایی علیه نظام را آغاز می‌کنند. با این روند اقدامات خرابکارانه این افراد با اظهار نظر چهره‌هایی چون احمد شهید تبدیل به یک موضوع حقوق بشری شده و ماهیت ضد امنیتی و خلاف منافع ملی آن کاملا پنهان می‌شود.
چندی پیش بود که فردی با نام مهدیه گلرو از فعالان فتنه88 دستگیر شد بلافاصله رسانه‌های ضدانقلاب به دروغ‌پراکنی درباره این فرد و حمایت از وی مبادرت کردند حال آنکه واقعیت موجود درباره گلرو با آنچه توسط رسانه‌های ضدانقلاب نقل می‌شد، کاملا تفاوت داشت.
مهدیه گلرو دانشجوی اخراجی دانشگاه علامه طباطبایی و از فعالان انجمن اسلامی این دانشگاه است. وی یکی از اعضای شاخص و محوری وابسته به دفتر تحکیم وحدت می‌باشد که در دوران دانشجویی طیف وسیع از فعالیت‌های ضدامنیتی را در کارنامه خود دارد. گلرو یکی از رابطین اصلی رسانه‌های اپوزیسیون در داخل کشور است که مسئولیت سازماندهی تجمعات غیرقانونی را بر عهده داشت.
مهدیه گلرو از جمله دانشجویانی است که در زمان تحصیل فعالیت‌های ضدنظام را در قالب انجمن اسلامی آغاز کرد. گروه فعال انجمن اسلامی دانشگاه علامه طباطبایی که فعالیت سیاسی را روشی برای گرفتن پناهندگی سیاسی و تحصیل در خارج از کشور می‌دانستند. این افراد با تحریک دانشجویان ساده‌دل عامل اصلی اغتشاشات دانشجویی بودند.
سناریوی رسانه‌های ضدانقلاب در قبال برخورد با افراد هنجارشکنی چون گلرو با دو محور بی‌گناه نشان دادن و سخت نشان دادن شرایط آنها در زندان‌های جمهوری اسلامی خلاصه می‌شود. مهدیه گلرو که بار آخر در 30 مهر ماه سال93 و به دلیل حضور تجمع غیرقانونی اعتراض به اسیدپاشی اصفهان دستگیر شد به یکی از پرخبرترین زندانیان سیاسی ایران بدل شد.
هیچ کدام از رسانه‌های ضدانقلاب این سوال را مطرح نکردند که در زمانی که تمام دستگاه امنیتی کشور برای دستگیری عاملین اسیدپاشی اصفهان بسیج شده‌اند، برقراری اعتراضات به این شکل و نسبت دادن اسیدپاشی به نظام چه دلیلی می‌تواند داشته باشد. با وجود اینکه شواهدی که تاکنون بدست آمده است نشان می‌دهد احتمال دست داشتن عناصر ضدانقلاب در این ماجرا کم نیست.
گلرو از جمله فعال‌ترین عناصر طیفی از فعالین ضدنظام است که به بهانه‌های مختلف سعی در متهم کردن حاکمیت به بی‌توجهی به مسائل زنان دارد.گلرو که فعالیت وسیعی را بعد از دوران زندانش در فضای مجازی آغاز کرده ماموریت دارد تا به هر شیوه ممکن به طراحی تجمعات غیرقانونی با هدف تمرین جنبش‌های مدنی در کشور بپردازد.
مهدیه گلرو فعالیت خود را با اقدامات براندازانه سیاسی در دانشگاه شروع کرده است و بعد از تحمل دوران حبس سریعا به عنوان یک چهره حقوق بشری معرفی می‌شود حال آنکه وی ماموریت دارد تا همان اقدامات براندازانه را این بار تحت عنوان فعال حقوق زنان پیگیری کند. این روش سوء استفاده از سازمان‌های مدنی بعد از فتنه 88 روند سریع‌تری پیدا کرده تا جایی که همه زندانیان سیاسی با عناوین مختلف حقوق بشری نامگذاری شده‌اند.
وی ظرف مدت کوتاهی در تعداد بی‌شماری از تجمعات غیرقانونی شرکت می‌کند که قالب آنها هیچ ارتباطی با مسائل زنان ندارد و فصل مشترک همه آنها هماهنگی از طریق شبکه‌های اجتماعی است. طیف این تجمعات غیرقانونی از تجمع در مقابل دفتر سازمان ملل گرفته تا تجمع مقابل مجلس و استادیوم آزادی را شامل می‌شود. خانم گلرو خودش اعتراف می‌کند که در تمامی مراسمات مربوط به محکومین امنیتی حضور داشته و افراد برای مراسم‌های مشابه و سازماندهی کرده است.
بخش عظیمی از اتهامات گلرو درخصوص ایفای نقش محوری بعنوان رابط خبرگزاری‌ها و شبکه‌های ماهواره‌ای در کشور است.
وی از طریق رابط‌های خود در زندان اخبار اوین را به خارج از کشور منتقل می‌کرده است تا جایی که در اعترافاتش می‌گوید:«شهریور ماه سال گذشته اعظم مددزاده نامه‌ای را به من داد که منتشر کنم و من در فیسبوک با خانم فاطمه فنائیان که در جرس مشغول کار است صحبت کردم و از وی خواستم نامه را در این سایت کار کند. همچنین یادداشتی را در آستانه انتخابات ریاست جمهوری از مجید دری برای سایت جرس فرستادم»
این قبیل فعالیت‌های گلرو هیچ ارتباطی با نهادهای حقوق بشری ندارد اما شبکه‌های ضدنظام در صدد هستند تا وی را با این عنوان تبرئه نمایند.سوال اساسی اینجاست که چرا طیف وسیع سازمان‌های مردم نهاد فعال در مورد حقوق بشر در کشور نادیده گرفته می‌شود و تنها چند زندانی سیاسی که خود را فعال حقوق زنان معرفی می‌کنند توسط رسانه‌های غربی مورد توجه قرار می‌گیرند.
این فعالین سیاسی که کاملا درباره سوءاستفاده از محیط‌های مختلف مورد آموزش قرار گرفته‌اند مُصر هستند تا شرایط زندان‌ها در ایران را بسیار دشوار توصیف کنند و با سواستفاده از احساسات و عواطف مردم فعالیت‌های ضد نظام را سازماندهی نمایند.
جالب آنجاست که مهدیه گلرو در مورد فعالیت ضدانقلاب در پوشش سازمان‌های حقوق بشری اعتراف می‌کند: «اعضای سازمان مجاهدین خلق در پوشش فعالین حقوق بشر، مدافعان دموکراسی، طرفداران برابری و حقوق زنان و افرادی نگران حال و اوضاع دانشجویان محروم از تحصیل و ستاره دار معرفی می‌کنند و با فعالین این زمینه‌ها مرتبط می شوند، بدون اینکه خود را معرفی کرده و منش و مرام خود را باز گویند.»
بعد از حوادث فتنه 88 گروه‌های ضدانقلاب با آسیب شناسی اقدامات خود در کشور در تلاشند تا فعالیت‌های خود را در پوشش سازمان‌های حقوق بشری معرفی نمایند و به این وسیله عناصر فعال خود در کشور را تبرئه نمایند غافل از اینکه مجموعه این اقدامات کاملا توسط دستگاه‌های امنیتی رصد می‌شود و در اختیار مردم قرار می‌گیرد.
این سناریو درصدد است تا اولاً به این افراد در قبال هرگونه فعالیت هنجارشکن و خلاف قانون مصونیت آهنین ببخشد و از سوی دیگر اقدامات نظام برای برخورد با این افراد را نوعی تقابل با نهادهای حقوق بشری و فعالان جامعه مدنی معرفی کند.
به محض شناسایی فعالیت ضدقانونی این افراد سریعاً حلقه متشکل از ضدانقلاب، فرقه‌های ضاله و نهادهای به اصطلاح حقوق بشری موجی از سیاه‌نمایی علیه نظام را آغاز می‌کنند. با این روند اقدامات خرابکارانه این افراد با اظهار نظر چهره‌هایی چون احمد شهید تبدیل به یک موضوع حقوق بشری شده و ماهیت ضد امنیتی و خلاف منافع ملی آن کاملا پنهان می‌شود.
چندی پیش بود که فردی با نام مهدیه گلرو از فعالان فتنه88 دستگیر شد بلافاصله رسانه‌های ضدانقلاب به دروغ‌پراکنی درباره این فرد و حمایت از وی مبادرت کردند حال آنکه واقعیت موجود درباره گلرو با آنچه توسط رسانه‌های ضدانقلاب نقل می‌شد، کاملا تفاوت داشت.
مهدیه گلرو دانشجوی اخراجی دانشگاه علامه طباطبایی و از فعالان انجمن اسلامی این دانشگاه است. وی یکی از اعضای شاخص و محوری وابسته به دفتر تحکیم وحدت می‌باشد که در دوران دانشجویی طیف وسیع از فعالیت‌های ضدامنیتی را در کارنامه خود دارد. گلرو یکی از رابطین اصلی رسانه‌های اپوزیسیون در داخل کشور است که مسئولیت سازماندهی تجمعات غیرقانونی را بر عهده داشت.
مهدیه گلرو از جمله دانشجویانی است که در زمان تحصیل فعالیت‌های ضدنظام را در قالب انجمن اسلامی آغاز کرد. گروه فعال انجمن اسلامی دانشگاه علامه طباطبایی که فعالیت سیاسی را روشی برای گرفتن پناهندگی سیاسی و تحصیل در خارج از کشور می‌دانستند. این افراد با تحریک دانشجویان ساده‌دل عامل اصلی اغتشاشات دانشجویی بودند.
سناریوی رسانه‌های ضدانقلاب در قبال برخورد با افراد هنجارشکنی چون گلرو با دو محور بی‌گناه نشان دادن و سخت نشان دادن شرایط آنها در زندان‌های جمهوری اسلامی خلاصه می‌شود. مهدیه گلرو که بار آخر در 30 مهر ماه سال93 و به دلیل حضور تجمع غیرقانونی اعتراض به اسیدپاشی اصفهان دستگیر شد به یکی از پرخبرترین زندانیان سیاسی ایران بدل شد.
هیچ کدام از رسانه‌های ضدانقلاب این سوال را مطرح نکردند که در زمانی که تمام دستگاه امنیتی کشور برای دستگیری عاملین اسیدپاشی اصفهان بسیج شده‌اند، برقراری اعتراضات به این شکل و نسبت دادن اسیدپاشی به نظام چه دلیلی می‌تواند داشته باشد. با وجود اینکه شواهدی که تاکنون بدست آمده است نشان می‌دهد احتمال دست داشتن عناصر ضدانقلاب در این ماجرا کم نیست.
گلرو از جمله فعال‌ترین عناصر طیفی از فعالین ضدنظام است که به بهانه‌های مختلف سعی در متهم کردن حاکمیت به بی‌توجهی به مسائل زنان دارد.گلرو که فعالیت وسیعی را بعد از دوران زندانش در فضای مجازی آغاز کرده ماموریت دارد تا به هر شیوه ممکن به طراحی تجمعات غیرقانونی با هدف تمرین جنبش‌های مدنی در کشور بپردازد.
مهدیه گلرو فعالیت خود را با اقدامات براندازانه سیاسی در دانشگاه شروع کرده است و بعد از تحمل دوران حبس سریعا به عنوان یک چهره حقوق بشری معرفی می‌شود حال آنکه وی ماموریت دارد تا همان اقدامات براندازانه را این بار تحت عنوان فعال حقوق زنان پیگیری کند. این روش سوء استفاده از سازمان‌های مدنی بعد از فتنه 88 روند سریع‌تری پیدا کرده تا جایی که همه زندانیان سیاسی با عناوین مختلف حقوق بشری نامگذاری شده‌اند.
وی ظرف مدت کوتاهی در تعداد بی‌شماری از تجمعات غیرقانونی شرکت می‌کند که قالب آنها هیچ ارتباطی با مسائل زنان ندارد و فصل مشترک همه آنها هماهنگی از طریق شبکه‌های اجتماعی است. طیف این تجمعات غیرقانونی از تجمع در مقابل دفتر سازمان ملل گرفته تا تجمع مقابل مجلس و استادیوم آزادی را شامل می‌شود. خانم گلرو خودش اعتراف می‌کند که در تمامی مراسمات مربوط به محکومین امنیتی حضور داشته و افراد برای مراسم‌های مشابه و سازماندهی کرده است.
بخش عظیمی از اتهامات گلرو درخصوص ایفای نقش محوری بعنوان رابط خبرگزاری‌ها و شبکه‌های ماهواره‌ای در کشور است.
وی از طریق رابط‌های خود در زندان اخبار اوین را به خارج از کشور منتقل می‌کرده است تا جایی که در اعترافاتش می‌گوید:«شهریور ماه سال گذشته اعظم مددزاده نامه‌ای را به من داد که منتشر کنم و من در فیسبوک با خانم فاطمه فنائیان که در جرس مشغول کار است صحبت کردم و از وی خواستم نامه را در این سایت کار کند. همچنین یادداشتی را در آستانه انتخابات ریاست جمهوری از مجید دری برای سایت جرس فرستادم»
این قبیل فعالیت‌های گلرو هیچ ارتباطی با نهادهای حقوق بشری ندارد اما شبکه‌های ضدنظام در صدد هستند تا وی را با این عنوان تبرئه نمایند.سوال اساسی اینجاست که چرا طیف وسیع سازمان‌های مردم نهاد فعال در مورد حقوق بشر در کشور نادیده گرفته می‌شود و تنها چند زندانی سیاسی که خود را فعال حقوق زنان معرفی می‌کنند توسط رسانه‌های غربی مورد توجه قرار می‌گیرند.
این فعالین سیاسی که کاملا درباره سوءاستفاده از محیط‌های مختلف مورد آموزش قرار گرفته‌اند مُصر هستند تا شرایط زندان‌ها در ایران را بسیار دشوار توصیف کنند و با سواستفاده از احساسات و عواطف مردم فعالیت‌های ضد نظام را سازماندهی نمایند.
جالب آنجاست که مهدیه گلرو در مورد فعالیت ضدانقلاب در پوشش سازمان‌های حقوق بشری اعتراف می‌کند: «اعضای سازمان مجاهدین خلق در پوشش فعالین حقوق بشر، مدافعان دموکراسی، طرفداران برابری و حقوق زنان و افرادی نگران حال و اوضاع دانشجویان محروم از تحصیل و ستاره دار معرفی می‌کنند و با فعالین این زمینه‌ها مرتبط می شوند، بدون اینکه خود را معرفی کرده و منش و مرام خود را باز گویند.»
بعد از حوادث فتنه 88 گروه‌های ضدانقلاب با آسیب شناسی اقدامات خود در کشور در تلاشند تا فعالیت‌های خود را در پوشش سازمان‌های حقوق بشری معرفی نمایند و به این وسیله عناصر فعال خود در کشور را تبرئه نمایند غافل از اینکه مجموعه این اقدامات کاملا توسط دستگاه‌های امنیتی رصد می‌شود و در اختیار مردم قرار می‌گیرد.
