رژیم صهیونیستی بلافاصله و دو روز بعد به این عملیات واکنش نشان داد و کانال دو تلویزیون اسرائیل، در برنامه‌ای تحلیلی به این موضوع پرداخت و تصریح کرد: ارتش سوریه و حزب‌الله از سه روز پیش عملیات ویژه‌ای را ضد نیروهای مسلح در جولان، جهت سیطره بر استان قنیطره آغاز کرده‌اند... این وضعیت سؤال مهمی پیش روی ارتش اسرائیل قرار می‌دهد، اینکه آیا اسرائیل می‌پذیرد تا نیروهای حزب‌الله در مرز جولان مستقر شوند؟

کانال دو اسرائیل افزود: در صورت حضور حزب‌الله در این منطقه، ما علاوه بر حزب‌الله با نیروی دیگری به نام «نیروی مقاومت مردمی» مواجهیم، که در اصطلاح ما یعنی یک نیروی عملیاتی. [حزب‌الله سعی دارد این نیرو را در جولان علیه اسرائیل ایجاد کند].

اکنون خبرگزاری‌هایی مانند خبرگزاری رویترز و خبرگزاری فرانسه و روزنامه‌هایی مانند روزنامه فرامنطقه‌ای الحیات گزارش می‌دهند که درگیری در «مثلث جنوب» حدفاصل درعا، دمشق و قنیطره، ادامه دارد و تاکنون چندین کشته و زخمی بر جای گذاشته است.

الحیات نوشت: [مرکز موسوم به] «دیدبان حقوق‌بشر سوریه» می‌گوید که درگیری‌ها در مثلث ریفِ شمال غربی درعا، و ریف غربی دمشق و ریف قنیطره ادامه دارد و مصطفی بدرالدین از حزب‌الله و قاسم سلیمانی فرمانده سپاه قدس، درگیری‌های جنوب در حد فاصل پایتخت (دمشق) تا جولان اشغالی و (مرز) اردن را هدایت می‌کنند.

طبق ادعای الحیات، ارتش سوریه و نیروهای بسیج مردمی سوریه از نیروهای تحت امر بدرالدین و سلیمانی پشتیبانی می‌کنند و «در طرف مقابل، جبهة النصره و گروه‌های (تروریستی اصطلاحا) اسلامگرا و دیگر گروه‌های جنگجو حضور دارند».

«اکنون مناطق شهرک کفرناسج و مناطقی در ریف قنیطره (که مقرها افراد مسلح است) زیر آتش سنگین ارتش سوریه و نیروهای همراه آن قرار دارد و از طرفی دیگر حملات هوایی به مناطقی در ریف درعا همچنان ادامه دارد».

«رامی عبدالرحمن» مدیر مرکز موسوم به حقوق بشر سوریه که از حامیان گروه‌های مسلح است، می‌گوید «بیش از 50 نفر از نیروهای معارضان در درگیری‌ها کشته شده است و در مقابل نیز 43 نفر از ارتش سوریه و گروه‌های متحد آن کشته شده‌اند که در میانشان 12 افسر دیده می‌شود». با مساعد شدن وضعیت آب و هوا، ارتش سوریه حملات هوایی خود را تشدید کرده و سبب پیشروی در جبهه جنوب شده است.

طبق ادعای رامی عبدالرحمن، حدود 5 هزار نیروی ارتش سوریه و متحدان آن در این عملیات برای بازپس‌گیری مثلث جنوب که تحت کنترل نیروهای مسلح معارض بود فعالیت می‌کنند. منابع نزدیک به مخالفان می‌گویند که هدف این عملیات ارتش سوریه، تقویت دایره امنیت برای دمشق است که فاصله کمی (با خودرو) با جنوب دارد و افراد مسلح در ماه‌های گذشته موفقیت‌های خوبی در پیشروی در مناطق جنوب داشتند.

اتاق عملیات گروه‌های مسلح جنوب در اردن است

روزنامه الاخبار نیز در این خصوص نوشت که «در جبهه جنوب، کاملا برای محور مقاومت روشن است که مخالفان مسلح طی یک سال و نیم گذشته چه تلاش‌هایی کردند که هدفش نفوذ قابل توجه در جبهه درعا و قنیطره بود؛ امری که به افراد مسلح اجازه می‌دهد که به ریف جنوبی دمشق (پایتخت) متصل شوند و ضرباتی مستقیم به سوی دمشق روانه کنند».

الاخبار افزود که طرفین درگیر در جبهه جنوب سوریه، از یک طرف، ارتش سوریه، حزب‌الله و سپاه ایران است و در مقابل افراد مسلح سوری و عرب هستند که «اتاق عملیاتی در اردن آنها را اداره می‌کند و آمریکایی‌ها و فرانسوی‌ها و عربستانی‌ها آنان را کمک می‌کنند». «اسرائیلی‌ها نیز وظیفه فراهم کردن اطلاعات و داده‌های اطلاعاتی ضروری را بر عهده دارند».

طبق این گزارش، این درگیری در جنوب سوریه، جنگ هویت ملی است که دیگر به مرز سوریه محدود نیست. جنگ هویت ملی فلسطینی و لبنانی و اردنی است. جنگ میان دو جریان که یکی از لحاظ سیاسی، نظامی و پولی وابسته به اسرائیل و غرب است و دیگری جریانی مقاوم است که روز به روز استقلالش برای شکستن اشغالگری و نابودی مزدوران داخلی و عربش افزایش پیدا می‌کند.

جبهه شمال اسرائیل دیگر جبهه‌ای پراکنده نیست؛ جبهه‌ای متحد علیه تل‌آویو

طبق این گزارش، دشمن اسرائیلی نگرانی جدید جدی پیدا کرده است و آن مربوط به امنیت راهبردی رژیم اسرائیل است بخصوص که اسرائیل نظاره‌گر شکل‌گیری ساختاری راهبردی در چندکیلومتری شمال خود است که اتفاقات قنیطره (ترور شش شهید حزب‌الله و یک فرمانده ایرانی) و پاسخ حزب‌الله در شبعا به این عملیات و سپس اعلام سید حسن نصرالله مبنی بر اینکه دیگر قواعد درگیری را به رسمیت نمی‌شناسد، تشکیل این ساختار را تسریع کرد.

همه این اتفاقات، به دشمن اسرائیلی می‌گوید که محور مقاومت دست‌بسته نیست تا حقایقی میدانی و سیاسی در در منطقه خلق شود و مقاومت مجبور شود آن را بپذیرد. محور مقاومت نیروهای خود را بر همین اساس که ممکن است دشمن اسرائیلی مرتکب حماقتی در جنوب سوریه (در شمال فلسطین اشغالی) شود، به مثلث جنوب منتقل کرد که نتیجه طبیعی این اتفاق، این است که جبهه شمالی اسرائیلی دیگر متشکل از سنگرهای پراکنده جدا از هم نیست بلکه الان جبهه کامل یکپارچه‌ نظامی و سیاسی و امنیتی است.