گروه ورزشی مشرق - کارلو آنچلوتی، کارلتو یا آنجلوتی فرقی نمیکند با کدام تلفظ و کدام نام صدایش بزنی مهم این است که او و مربیانی شبیه به او را خوب شناخته باشی، مخاطب این مطلب نه معلمهای اخلاق هستند و نه صاحبان فکر و اندیشه در جامعه اخلاق مدار خودمان، بلکه هواداران ورزش و به خصوص فوتبال، میتوانند مخاطب این فرصت نگارشی باشند. اخلاق تنها در فوتبال ایران محصور نشده است.
تصورش را بکنید، بارسلونا در این هفته شکست خورده است، رئال مادرید در صدر جدول ایستاده و با این پیروزی تا حدود زیادی می تواند به هفته های باشکوه بعدی دل ببندد، آنجلوتی هم مربی کوچکی نیست و درست یک هفته قبل از این بازی، فلورنتینو پرس مدیرعامل باشگاه رئال مادرید در یک سخنرانی گفته است: « آنجلوتی نیامده که تیم ما را قهرمان کند، او به باشگاه ما افتخار داده و آمده که رئال مادرید را به روزهای طلایی برگرداند و برای این کار اگر 10 سال دیگر زمان بخواهد و من 10 سال دیگر در این سمت باشم، به او وقت خواهم داد»!
در چنین شرایطی، تیم رئال مادرید مقابل الچه با نتیجه 2 بر صفر به پیروزی می رسد، اکنون و در چنین اوضاعی، آنجلوتی در سالن کنفرانس خبری چه باید بگوید؟ به چه نکاتی باید اشاره کند؟
باور کنید هدف، نه سیاه نمایی است و نه قیاس بیهوده که بار دیگر همان بحث قدیمی تکرار شود: « ما کجا و آنها کجا»!
اتفاقا سوال همین است که ما کجاییم و آنها کجا؟ این مربی اگر در ایران باشد و تیمش در چنین شرایطی باشد در نشست خبری خود چه خواهد گفت؟ جواب چه کسانی را خواهد داد؟ از چه کسانی دفاع خواهد کرد و به چه کسانی حمله؟
آنجلوتی وارد سالن کنفرانس خبری شد و در ابتدای سخنانش ضمن تشکر از مسئولان سالن به خاطر نورپردازی خوب سالن تشکر کرد، بلافاصله از دختری که به عنوان داوطلب میکروفون خبرنگاران را دست به دست منتقل می کرد، تشکر کرد و بعد به سراغ یک موضوع مهم رفت: «خبرنگاران محترم ممنونم که اینجا جمع شده اید، می دانم سوالات زیادی دارید و دوست دارید زودتر خبر را بنویسید و سالن را ترک کنید اما امروز 5 کودک مبتلا به سرطان در کنار تیم فوتبال الچه وارد استادیوم شدند و دوست داشتند که الچه پیروز شود، من به شدت ناراحتم که الچه پیروز نشده و این چند کودک اکنون نباید چندان خوشحال باشند، خواهش می کنم بعد از این نشست خبری با هم به عیادت آنها برویم، من و چند بازیکن رئال مادرید هم برای این مهم اعلام آمادگی کرده ایم، این کودکان امشب باید شاد باشند، اگر این اتفاق رخ ندهد، این یعنی یک فاجعه، متوجه هشتید که!، یک فاجعه.»
سخنان کارلتو ادامه پیدا کرد و خبرنگار اسپورت کاتالونیا به کنایه از او پرسید که آیا بارسلونا، دیگر امیدی به قهرمانی ندارد؟ وی گفت:« لالیگا تا آخرین ثانیه ها ادامه خواهد داشت، بارسلونا همیشه به قهرمانی امید داشته، مگر می شود تیمی به این بزرگی به قهرمانی امید نداشته باشد، لالیگا در کنار نامهای بزرگی مثل بارسلونا معنی پیدا می کند، بارسلونا همیشه مدعی قهرمانی بوده با بازیکنان بزرگ و مربیان بزرگش.»
خبرنگار مارکا می پرسد: سوال و جواب من و شما به صورت مستقیم از رادیو مارکا در حال پخش است، برای مردم مادرید در این لحظه چه پیامی دارید، حالا که تیمتان پیروز شده است؟
آنجلوتی می گوید: «تیم من؟ تیم رئال مادرید، تیم مادرید است، تیم مردم مادرید، از مردم بپرسید که امشب برای من چه پیامی دارند؟ چه دستوری دارند؟ من آمده ام که دستور این هواداران را اجرا کنم، به همه مردم مادرید تبریک می گویم، من کاری نکرده ام، این بازیکنان هستند که یک مربی را به موفقیت می رسانند و البته گاهی به شکست نزدیکش می کنند.»
سخنان آنچلوتی آنقدر قابل تامل بود که روزنامه آس اسپانیا در مقاله ای به قلم لانسانو، از آن به عنوان کلاس اخلاق یاد کرده و یادآور شده که یک مربی با چنین طرز فکری همیشه پیروز است و هیچ کاری با تابلوی نتایج ندارد.
تصورش را بکنید، بارسلونا در این هفته شکست خورده است، رئال مادرید در صدر جدول ایستاده و با این پیروزی تا حدود زیادی می تواند به هفته های باشکوه بعدی دل ببندد، آنجلوتی هم مربی کوچکی نیست و درست یک هفته قبل از این بازی، فلورنتینو پرس مدیرعامل باشگاه رئال مادرید در یک سخنرانی گفته است: « آنجلوتی نیامده که تیم ما را قهرمان کند، او به باشگاه ما افتخار داده و آمده که رئال مادرید را به روزهای طلایی برگرداند و برای این کار اگر 10 سال دیگر زمان بخواهد و من 10 سال دیگر در این سمت باشم، به او وقت خواهم داد»!
در چنین شرایطی، تیم رئال مادرید مقابل الچه با نتیجه 2 بر صفر به پیروزی می رسد، اکنون و در چنین اوضاعی، آنجلوتی در سالن کنفرانس خبری چه باید بگوید؟ به چه نکاتی باید اشاره کند؟
باور کنید هدف، نه سیاه نمایی است و نه قیاس بیهوده که بار دیگر همان بحث قدیمی تکرار شود: « ما کجا و آنها کجا»!
اتفاقا سوال همین است که ما کجاییم و آنها کجا؟ این مربی اگر در ایران باشد و تیمش در چنین شرایطی باشد در نشست خبری خود چه خواهد گفت؟ جواب چه کسانی را خواهد داد؟ از چه کسانی دفاع خواهد کرد و به چه کسانی حمله؟
آنجلوتی وارد سالن کنفرانس خبری شد و در ابتدای سخنانش ضمن تشکر از مسئولان سالن به خاطر نورپردازی خوب سالن تشکر کرد، بلافاصله از دختری که به عنوان داوطلب میکروفون خبرنگاران را دست به دست منتقل می کرد، تشکر کرد و بعد به سراغ یک موضوع مهم رفت: «خبرنگاران محترم ممنونم که اینجا جمع شده اید، می دانم سوالات زیادی دارید و دوست دارید زودتر خبر را بنویسید و سالن را ترک کنید اما امروز 5 کودک مبتلا به سرطان در کنار تیم فوتبال الچه وارد استادیوم شدند و دوست داشتند که الچه پیروز شود، من به شدت ناراحتم که الچه پیروز نشده و این چند کودک اکنون نباید چندان خوشحال باشند، خواهش می کنم بعد از این نشست خبری با هم به عیادت آنها برویم، من و چند بازیکن رئال مادرید هم برای این مهم اعلام آمادگی کرده ایم، این کودکان امشب باید شاد باشند، اگر این اتفاق رخ ندهد، این یعنی یک فاجعه، متوجه هشتید که!، یک فاجعه.»
خبرنگار مارکا می پرسد: سوال و جواب من و شما به صورت مستقیم از رادیو مارکا در حال پخش است، برای مردم مادرید در این لحظه چه پیامی دارید، حالا که تیمتان پیروز شده است؟
آنجلوتی می گوید: «تیم من؟ تیم رئال مادرید، تیم مادرید است، تیم مردم مادرید، از مردم بپرسید که امشب برای من چه پیامی دارند؟ چه دستوری دارند؟ من آمده ام که دستور این هواداران را اجرا کنم، به همه مردم مادرید تبریک می گویم، من کاری نکرده ام، این بازیکنان هستند که یک مربی را به موفقیت می رسانند و البته گاهی به شکست نزدیکش می کنند.»
سخنان آنچلوتی آنقدر قابل تامل بود که روزنامه آس اسپانیا در مقاله ای به قلم لانسانو، از آن به عنوان کلاس اخلاق یاد کرده و یادآور شده که یک مربی با چنین طرز فکری همیشه پیروز است و هیچ کاری با تابلوی نتایج ندارد.