گروه تاریخ مشرق- وصیّت نامۀ مورد پژوهش، توسط مظفرالدّین میرزا (شاه بعدى) در سال 1301 ه.ق نگاشته شده است. او در ابتداى این وصیّت نامه، به شرح مختصرى از عقاید و اعتقادات خود پرداخته و پس از آن، ضمن معرفى ناصرالدّین شاه قاجار، به عنوان موصى الیه و وکیل خود، به نحوة تقسیم اموال و املاک و وصیّت نسبت به تسویۀ قروض و دیون مالى و محل و نحوة تأمین منابع مالى آن پرداخته است؛ سپس سفارشاتى درارتباط با همسر مطلّقه‌اش، ام‌خاقان و دو دختر خود عزت الملوک و سرورالملوک نموده است. شرایط مکانى، نحوة تغسیل و محل خاکسپارى، از دیگر شروط مندرج در این وصیّت نامه است که اقرارات و محتویات آن توسط چند تن از معمّرین زمان تأیید شده است. در طول زمان، الحاقاتى توسط موصى، به متن اولیه اضافه گردیده است:
