به گزارش مشرق، سیروس همتی
کارشناسی ریاضی از دانشکده تربیت معلم است و از اواسط دهه 70 در تئاتر
فعالیتش را آغاز کرده است. او در بیش از 30 نمایش فعالیت داشته است چه در
مقام طراح صحنه، چه بازیگر و کارگردان و چه دستیار کارگردان. با همتی
درباره مسائل تئاتر و بردن جایزه از جشنواره تئاتر فجر برای بازی در نمایش
«بوقلمون» گفت وگو شده است که در زیر می خوانیم:
جوایز زیادی به دست آورده‌اید. دریافت جایزه بهترین بازیگر جشنواره برای نمایش بوقلمون برایتان چه ویژگی‌هایی داشت؟
چندین دوره برای به دست آوردن جایزه بهترین بازیگر در جشنواره تئاتر فجر کاندیدا بودم. فکر می کنم اگر این دوره هم جایزه نمی گرفتم ظلم بزرگی بود و باید به سلامت رای و صداقت رای داوران شک می کردیم زیرا تمام تماشاگران عام و حرفه ای بعد از اجرای بوقلمون در جشنواره به من تبریک می گفتند. آن‌ها معتقد بودند حتما جایزه بهترین بازیگری را به دست خواهم آورد.
این دومین همکاری‌تان با خیرالله تقیانی‌پور است؟
بله. در نمایش قبلی‌اش «تروپ طرب» بازی کرده بودم . در تروپ طرب ناخواسته جایگزین علی سلیمانی شدم . ایشان برای حضور در مسابقات فوتبال هنرمندان به روسیه رفتند و من 15 اجرا در خدمت گروه بودم .احساس کردم چه به لحاظ مخاطب و چه به لحاظ فنی خیرالله تقیانی‌پور و گروه تئاتری‌اش (نقاب) توانایی های بالایی دارند. در نهایت این همکاری نزدیک باعث شد در نمایش بوقلمون هم بازی کنم. نقشم نیز نقش خوبی بود.
ویژگی نقش مرشد در نمایش بوقلمون چه بود ؟
من را به عنوان بازیگر وادار می کرد رویش سرمایه گذاری کنم.
.
آیا داوری در جشنواره تئاتر فجر را سلیقه ای می دانید؟
داوران باید در کارشان به مجموعه‌ای از مسائل توجه کنند. این را بنا به سابقه ام در داوری ابراز می کنم . یک داور موقعی که می بیند مخاطب با اثر ارتباط برقرار کرده است و از همه مهم تر نمایش به لحاظ کیفیت یک سرو گردن از سایرین بهتر است و بازیگران نمایش هم به نحو احسن با شناخت شخصیت و بر اساس اصول بازی‌شان را انجام می دهند به نمایش و عواملش توجه می کند. در داوری نقاط مشترک زیادی وجود دارد. البته این مسائل را به صورت کلی بیان کردم .
حضور خیلی از بازیگران همدوره شما در تئاتر، به سبب شرایط نابسامان تئاتر و مسائل مالی، کمرنگ شده است. اما شما همچنان این ارتباط را حفظ کرده اید. دلیلش چیست؟
البته رابطه من هم با تئاتر کمتر از گذشته شده است. سه سال قبل پرکارترین بازیگر تئاتر بودم. این حضورهای متوالی انرژی و توانم را صرف خودش می کرد. در آن دوران با قرارداد تیپ روبه رو بودیم و همان موقع تیپ یک بودم و مبلغی دریافت می کردم که ارزش داشت و این امکان را به من می داد که برای بازیگری در تئاتر وقت بگذارم و در ضمن چرخ زندگی‌ام نیز بچرخد. اما در دو سال اخیر و دولت تدبیر و امید حتی کور سوی امیدی در تئاتر وجود ندارد . در این دو سال با هیچ نمایشی قرارداد مالی بسته نشده است . اگر هم بسته می شود با چند گروه عزیز دردانه است!
بنابراین همچنان خودی و غیر خودی وجود دارد؟
متاسفانه همچنان وجود دارد. با گروه هایی قرار داد بسته می شود که نمی تواند الگو حساب شود ؛کار اغلب این گروه‌ها کیفیت بالایی ندارد.
در مورد کارهای مناسبتی هم این نوع روابط وجود دارد؟
برای برخی از دوستان از قبیل آقای مداحیان بودجه و امکانات وجود دارد. شهرداری برای کارشان بنرهای رایگان می زند اما برای ما چنین امکاناتی وجود ندارد . سوالم این است که چرا برای نمایش‌های آقای مداحیان پول وجود دارد اما برای ما نه. چرا این آقا می تواند تئاتر دینی کار کند و ما نه؟ همیشه در دوره های مختلف جشنواره تئاتر عاشوراییان جزو برگزیدگان بودم. برای دولت تدبیر و امید متاسفم که هنوز علی رغم وعده و وعیدهای تئاتری، کاری برای این عرصه نکرده است. شاید برای سینما با باز کردن خانه سینما کاری انجام داده باشد. در دوره های گذشته قراردادهای تیپ بسته می شد و شانیت حرفه ای بچه های تئاتر مشخص می شد . در دولت گذشته آمدند قانون حمایت گیشه را عملیاتی کردند. بدین منوال که بخشی از کار را حمایت می کردند و بقیه درآمد را منوط به درآمد گیشه و فروش بلیت می کردند .الان هم که هیچ حمایتی وجود ندارد .
حضور و بازی در نمایش‌های ایرانی برایتان چه ویژگی هایی دارد؟
در سفر کاری‌ام به روسیه درباره روی صحنه بردن نمایشی که یک گروه سیاه باز در زمان ناصرالدین شاه در روسیه انجام می دهد مذاکراتی داشتیم . همچنان معتقدم نمایش های آیینی و سنتی ایرانی در خارج از کشور طرفداران زیادی دارد. در حالی که اغلب این کشورهای اروپایی مدت‌ها قبل وارد دوران پسا مدرن شده اند. گروه‌های خارجی دوست دارند نمایش های ایرانی با هویت ملی ببینند و برای همین می آیند نمایش تعزیه ببینند. در اجرای نمایش بوقلمون در فجر هم گروه‌های خارجی از کار استقبال کردند.
چقدر در قوام پیدا کردن نقش مرشد به تجربیات دوران گذشته بازیگری‌تان توجه کردید؟
کار من و کارگردان در این حوزه تخصصی است و زبان مشترک داریم و در تمرینات به تفاهم مشترک می رسیدیم. مرشد نمایش بوقلمون بالا و پایین و نقاط قوت زیادی داشت . اولین کاری که انجام دادم اضافه کردن برخی از کلمات بود تا شخصیت رنگ و بوی تیپ به خودش بگیرد .
منبع: روزنامه صبا
جوایز زیادی به دست آورده‌اید. دریافت جایزه بهترین بازیگر جشنواره برای نمایش بوقلمون برایتان چه ویژگی‌هایی داشت؟
چندین دوره برای به دست آوردن جایزه بهترین بازیگر در جشنواره تئاتر فجر کاندیدا بودم. فکر می کنم اگر این دوره هم جایزه نمی گرفتم ظلم بزرگی بود و باید به سلامت رای و صداقت رای داوران شک می کردیم زیرا تمام تماشاگران عام و حرفه ای بعد از اجرای بوقلمون در جشنواره به من تبریک می گفتند. آن‌ها معتقد بودند حتما جایزه بهترین بازیگری را به دست خواهم آورد.
این دومین همکاری‌تان با خیرالله تقیانی‌پور است؟
بله. در نمایش قبلی‌اش «تروپ طرب» بازی کرده بودم . در تروپ طرب ناخواسته جایگزین علی سلیمانی شدم . ایشان برای حضور در مسابقات فوتبال هنرمندان به روسیه رفتند و من 15 اجرا در خدمت گروه بودم .احساس کردم چه به لحاظ مخاطب و چه به لحاظ فنی خیرالله تقیانی‌پور و گروه تئاتری‌اش (نقاب) توانایی های بالایی دارند. در نهایت این همکاری نزدیک باعث شد در نمایش بوقلمون هم بازی کنم. نقشم نیز نقش خوبی بود.
ویژگی نقش مرشد در نمایش بوقلمون چه بود ؟
من را به عنوان بازیگر وادار می کرد رویش سرمایه گذاری کنم.
.
آیا داوری در جشنواره تئاتر فجر را سلیقه ای می دانید؟
داوران باید در کارشان به مجموعه‌ای از مسائل توجه کنند. این را بنا به سابقه ام در داوری ابراز می کنم . یک داور موقعی که می بیند مخاطب با اثر ارتباط برقرار کرده است و از همه مهم تر نمایش به لحاظ کیفیت یک سرو گردن از سایرین بهتر است و بازیگران نمایش هم به نحو احسن با شناخت شخصیت و بر اساس اصول بازی‌شان را انجام می دهند به نمایش و عواملش توجه می کند. در داوری نقاط مشترک زیادی وجود دارد. البته این مسائل را به صورت کلی بیان کردم .
حضور خیلی از بازیگران همدوره شما در تئاتر، به سبب شرایط نابسامان تئاتر و مسائل مالی، کمرنگ شده است. اما شما همچنان این ارتباط را حفظ کرده اید. دلیلش چیست؟
البته رابطه من هم با تئاتر کمتر از گذشته شده است. سه سال قبل پرکارترین بازیگر تئاتر بودم. این حضورهای متوالی انرژی و توانم را صرف خودش می کرد. در آن دوران با قرارداد تیپ روبه رو بودیم و همان موقع تیپ یک بودم و مبلغی دریافت می کردم که ارزش داشت و این امکان را به من می داد که برای بازیگری در تئاتر وقت بگذارم و در ضمن چرخ زندگی‌ام نیز بچرخد. اما در دو سال اخیر و دولت تدبیر و امید حتی کور سوی امیدی در تئاتر وجود ندارد . در این دو سال با هیچ نمایشی قرارداد مالی بسته نشده است . اگر هم بسته می شود با چند گروه عزیز دردانه است!
بنابراین همچنان خودی و غیر خودی وجود دارد؟
متاسفانه همچنان وجود دارد. با گروه هایی قرار داد بسته می شود که نمی تواند الگو حساب شود ؛کار اغلب این گروه‌ها کیفیت بالایی ندارد.
در مورد کارهای مناسبتی هم این نوع روابط وجود دارد؟
برای برخی از دوستان از قبیل آقای مداحیان بودجه و امکانات وجود دارد. شهرداری برای کارشان بنرهای رایگان می زند اما برای ما چنین امکاناتی وجود ندارد . سوالم این است که چرا برای نمایش‌های آقای مداحیان پول وجود دارد اما برای ما نه. چرا این آقا می تواند تئاتر دینی کار کند و ما نه؟ همیشه در دوره های مختلف جشنواره تئاتر عاشوراییان جزو برگزیدگان بودم. برای دولت تدبیر و امید متاسفم که هنوز علی رغم وعده و وعیدهای تئاتری، کاری برای این عرصه نکرده است. شاید برای سینما با باز کردن خانه سینما کاری انجام داده باشد. در دوره های گذشته قراردادهای تیپ بسته می شد و شانیت حرفه ای بچه های تئاتر مشخص می شد . در دولت گذشته آمدند قانون حمایت گیشه را عملیاتی کردند. بدین منوال که بخشی از کار را حمایت می کردند و بقیه درآمد را منوط به درآمد گیشه و فروش بلیت می کردند .الان هم که هیچ حمایتی وجود ندارد .
حضور و بازی در نمایش‌های ایرانی برایتان چه ویژگی هایی دارد؟
در سفر کاری‌ام به روسیه درباره روی صحنه بردن نمایشی که یک گروه سیاه باز در زمان ناصرالدین شاه در روسیه انجام می دهد مذاکراتی داشتیم . همچنان معتقدم نمایش های آیینی و سنتی ایرانی در خارج از کشور طرفداران زیادی دارد. در حالی که اغلب این کشورهای اروپایی مدت‌ها قبل وارد دوران پسا مدرن شده اند. گروه‌های خارجی دوست دارند نمایش های ایرانی با هویت ملی ببینند و برای همین می آیند نمایش تعزیه ببینند. در اجرای نمایش بوقلمون در فجر هم گروه‌های خارجی از کار استقبال کردند.
چقدر در قوام پیدا کردن نقش مرشد به تجربیات دوران گذشته بازیگری‌تان توجه کردید؟
کار من و کارگردان در این حوزه تخصصی است و زبان مشترک داریم و در تمرینات به تفاهم مشترک می رسیدیم. مرشد نمایش بوقلمون بالا و پایین و نقاط قوت زیادی داشت . اولین کاری که انجام دادم اضافه کردن برخی از کلمات بود تا شخصیت رنگ و بوی تیپ به خودش بگیرد .
منبع: روزنامه صبا
