گروه جنگ نرم مشرق- مقامات انگلیس فیلم‌برداری از بازداشتگاه مهاجران هارموندزوورف (Harmondsworth) را ممنوع کرده‌اند، جایی که هزاران پناه‌جو در اعتصاب غذا به سر می‌برند. این کار به خاطر ممانعت از انتقاد عمومی در مورد شرایط بد این مکان است.
روزنامه‌نگاران گروه Corporate Watch، به صورت پنهانی و به همراه یک دوربین مخفی وارد هارموندزوورف شدند و درخصوص ممنوعیت فیلم‌برداری از این مرکز پاسخی کاملاً صریح از یک کارمند بدست آوردند.
یکی از کارکنان هارموندزوورف اظهار داشت: «فکر کنید که در دولت هستید، و دارای یک مرکز بازداشت مهاجرین غیرقانونی می‌باشید که در آن مثل همین بازداشتگاه زندانیان همگی دارای تلفن همراه هستند، و معمولاً نزاع و درگیری در آنجا وجود دارد، شرایط آن بد است که در این مکان نیز وضعیت به همین صورت است.»
«و آدما از شرایط بد آنجا مثل موش‌ها و دیگر کثافت‌های موجود عکس می‌گیرند. و آنها را منتشر می‌کنند، به شبکه‌های خبری می‌فرستند، که طبیعتاً این امر برای دولت بد خواهد بود، غیر از اینه؟»
روزنامه‌نگاران گروه Corporate Watch، به صورت پنهانی و به همراه یک دوربین مخفی وارد هارموندزوورف شدند و درخصوص ممنوعیت فیلم‌برداری از این مرکز پاسخی کاملاً صریح از یک کارمند بدست آوردند.
یکی از کارکنان هارموندزوورف اظهار داشت: «فکر کنید که در دولت هستید، و دارای یک مرکز بازداشت مهاجرین غیرقانونی می‌باشید که در آن مثل همین بازداشتگاه زندانیان همگی دارای تلفن همراه هستند، و معمولاً نزاع و درگیری در آنجا وجود دارد، شرایط آن بد است که در این مکان نیز وضعیت به همین صورت است.»
«و آدما از شرایط بد آنجا مثل موش‌ها و دیگر کثافت‌های موجود عکس می‌گیرند. و آنها را منتشر می‌کنند، به شبکه‌های خبری می‌فرستند، که طبیعتاً این امر برای دولت بد خواهد بود، غیر از اینه؟»
شرایط بد این مرکز که در نزدیکی فرودگاه هیثرو لندن واقع است، تقریباً نیمی از بازداشت‌شدگان را وادار کرده تا دست به اعتصاب غذا بزنند. در حال حاضر، این اعتصاب در هفتمین روز خود بسر می‌‌برد.
در حمایت از زندانیان بازداشتگاه‌ها یک کمپین اجتماعی در توییتر با نام #DetainedVoices به راه افتاده است.
حامیان حقوق بشر در خارج از این مرکز روز شنبه و در حمایت از اعتصاب‌کنندگان دست به تظاهرات زدند و خواستار تعطیلی هارمندزوورف و دیگر مراکز مشابه آن در انگلیس شدند.
یکی از تظاهرکنندگان اهل اوگاندا به نام احمد به خبرنگار راشا تودی گفت: «ما به اینجا آمده‌ایم تا مبارزه کرده و ببینیم که این بازداشتگاه بسته می‌شود و آدم‌های آن آزاد می‌شوند.»
احمد خود نیز دو ماه را در هارمندزوورف سپری کرده بود. وی اکنون می‌گوید وجود چنین مرکزی برخلاف ادعاهای انگلیس مبنی بر وجود آزادی در این کشور است.
به گفته احمد شرایط هارمندزوورف غیرانسانی است: «آنها همیشه افراد را در حبس نگه می‌دارند. هیچ آزادی‌ای وجود ندارد. هیچ آزادی بیانی هم وجود ندارد. سیستم بهداشتی بسیار غیرانسانی است.»
راشاتودی به همراه دیگر سازمان‌های حقوق بشر و روزنامه‌نگاران مستقل اطلاعاتی در خصوص دیگر زندانیان جمع‌آوری کرده است که همگی همان سخنان احمد را تکرار می‌کنند.
به گفته یکی از زندانیان: «بیش از 17 ماه است که زندانی شده‌ام و دوستم نیز چهار سال است که در اینجاست. من همه چیز را دیده‌ام، همه چیز را.»
به گفته یکی دیگر از زندانیان، هارمندزوورف «همانند یک زندان است»، وی می‌افزاید: «شرایط اینجا بسیار بد است... هیچ کس اجازه بیرون رفتن ندارد. افسرانی که اینجا کار می‌کنند بسیار نژادپرست هستند، طوری با ما رفتار می‌کنند که انگار ما حیوانیم.»
مرد دیگری گفت که وی نگران سرنوشت یکی از دوستان اعتصاب‌کننده‌اش است که «روانه بیمارستان شده است. او بدلیل نخوردن غذا دچار استفراغ شده بود. حال نمی‌دانیم که او کجاست.»
این مرد می‌افزاید که افسران این بازداشتگاه «گوشی برای شنیدن ندارند. در وجودشان قلب تپنده‌ای هم وجود ندارد. وقتی در بیرون اعتراضات بود، آنها گفتند که برید داخل، وگرنه به زور متوسل می‌شویم و حبستون می‌کنیم».
یکی دیگر از زندانیان اظهار داشته است: «ما در اینجا برده هستیم. با ما مثل جنایتکاران برخورد می‌شود. از ما در اینجا بازجویی می‌شود. مدام ما را اینجا مورد اذیت و آزار قرار می‌دهند.»
این اولین باری نیست که چنین اعتصابی در هارمندزوورف رخ می‌دهد. در سال 2014 یکی از مهاجران در این مرکز دست به خودکشی زد که اغتشاشات زیادی را بوجود آورد. دو سال بعد، پلیس ضد شورش وارد این مرکز شد تا اعتراضاتی را متوقف سازد که پس از انتشار یک گزارش محکوم‌کننده از سوی رییس بازپرسی زندانیان منتشر شد.
بر اساس تخمین وزارت کشور انگلیس حدود 30 هزار مهاجر و پناه‌جو به طور نامحدود در این کشور هرساله زندانی می‌شوند در حالیکه مشکلات وضعیت مهاجرت آنها برطرف شده است. برخی برای ماه‌ها و یا سال‌ها زندانی می‌شوند.
حامیان حقوق بشر در خارج از این مرکز روز شنبه و در حمایت از اعتصاب‌کنندگان دست به تظاهرات زدند و خواستار تعطیلی هارمندزوورف و دیگر مراکز مشابه آن در انگلیس شدند.
یکی از تظاهرکنندگان اهل اوگاندا به نام احمد به خبرنگار راشا تودی گفت: «ما به اینجا آمده‌ایم تا مبارزه کرده و ببینیم که این بازداشتگاه بسته می‌شود و آدم‌های آن آزاد می‌شوند.»
احمد خود نیز دو ماه را در هارمندزوورف سپری کرده بود. وی اکنون می‌گوید وجود چنین مرکزی برخلاف ادعاهای انگلیس مبنی بر وجود آزادی در این کشور است.
به گفته احمد شرایط هارمندزوورف غیرانسانی است: «آنها همیشه افراد را در حبس نگه می‌دارند. هیچ آزادی‌ای وجود ندارد. هیچ آزادی بیانی هم وجود ندارد. سیستم بهداشتی بسیار غیرانسانی است.»
راشاتودی به همراه دیگر سازمان‌های حقوق بشر و روزنامه‌نگاران مستقل اطلاعاتی در خصوص دیگر زندانیان جمع‌آوری کرده است که همگی همان سخنان احمد را تکرار می‌کنند.
به گفته یکی از زندانیان: «بیش از 17 ماه است که زندانی شده‌ام و دوستم نیز چهار سال است که در اینجاست. من همه چیز را دیده‌ام، همه چیز را.»
به گفته یکی دیگر از زندانیان، هارمندزوورف «همانند یک زندان است»، وی می‌افزاید: «شرایط اینجا بسیار بد است... هیچ کس اجازه بیرون رفتن ندارد. افسرانی که اینجا کار می‌کنند بسیار نژادپرست هستند، طوری با ما رفتار می‌کنند که انگار ما حیوانیم.»
مرد دیگری گفت که وی نگران سرنوشت یکی از دوستان اعتصاب‌کننده‌اش است که «روانه بیمارستان شده است. او بدلیل نخوردن غذا دچار استفراغ شده بود. حال نمی‌دانیم که او کجاست.»
این مرد می‌افزاید که افسران این بازداشتگاه «گوشی برای شنیدن ندارند. در وجودشان قلب تپنده‌ای هم وجود ندارد. وقتی در بیرون اعتراضات بود، آنها گفتند که برید داخل، وگرنه به زور متوسل می‌شویم و حبستون می‌کنیم».
یکی دیگر از زندانیان اظهار داشته است: «ما در اینجا برده هستیم. با ما مثل جنایتکاران برخورد می‌شود. از ما در اینجا بازجویی می‌شود. مدام ما را اینجا مورد اذیت و آزار قرار می‌دهند.»
این اولین باری نیست که چنین اعتصابی در هارمندزوورف رخ می‌دهد. در سال 2014 یکی از مهاجران در این مرکز دست به خودکشی زد که اغتشاشات زیادی را بوجود آورد. دو سال بعد، پلیس ضد شورش وارد این مرکز شد تا اعتراضاتی را متوقف سازد که پس از انتشار یک گزارش محکوم‌کننده از سوی رییس بازپرسی زندانیان منتشر شد.
بر اساس تخمین وزارت کشور انگلیس حدود 30 هزار مهاجر و پناه‌جو به طور نامحدود در این کشور هرساله زندانی می‌شوند در حالیکه مشکلات وضعیت مهاجرت آنها برطرف شده است. برخی برای ماه‌ها و یا سال‌ها زندانی می‌شوند.
