گروه فرهنگی مشرق, محمد اقبال لاهوری - شاعر معروف و اهل تسنن پاکستانی- در عظمت مقام حضرت فاطمه(سلام الله علیها) می گوید: "زنان مسلمان باید سیرت فاطمه زهرا(س) دخت گرامى رسول خدا(ص) را دستورالعمل و سرمشق خود سازند، به حجاب و عفاف گرایند و از خودنمایى و بى‌بند و بارى زنان غربى احتراز جویند، زیرا زهرا (س) به عنوان دختر و همسر ایده آل و مادر نمونه شایسته هرگونه تقدیر و تحسین است." شعر اقبال در مدح حضرت صدیقه طاهره(سلام الله علیها) را در ادامه می خوانید:
مریم از یک نسبت عیسى عزیز / از سه نسبت حضرت زهرا عزیز
نور چشم رحمة للعالمین / آن امام اولین و آخرین
آنکه جان در پیکر گیتى دمید / روزگار تازه آیین آفرید
بانوى آن تاجدار هل أتی / مرتضى مشکل گشا، شیرخدا
پادشاه و کلبه اى ایوان او / یک حسام و یک زره سامان او
مادر آن مرکز پرگار عشق / مادر آن کاروان سالار عشق
آن یکى شمع شبستان حرم / حافظ جمعیت خیر الامم
تا نشیند آتش پیکار و کین / پشت پا زد بر سر تاج نگین
در نواى زندگى سوز از حسین / اهل حق حرّیت آموز از حسین
سیرت فرزندها از امّهات / جوهر صدق و صفا از امّهات
مزرع تسلیم را حاصل بتول / مادران را اسوه کامل بتول
بهر محتاجى دلش آنگونه سوخت / با یهودى چادر خود را فروخت
نورى و هم آتشى فرمانبرش / که رضایش در رضاى شوهرش
آن ادب پرورده ى صبر و رضا / آسیاگردان و لب قرآن سرا
گریه هاى او ز بالین بى نیاز / گوهر افشاندى به دامان نماز
اشک او برچید جبرئیل از زمین / همچو شبنم ریخت بر عرش برین
رشته ى آیین حق زنجیر پاست / پاس فرمان جناب مصطفى است
ورنه گرد تربتش گردیدمی / سجده ها بر خاک او پاشیدمى
نور چشم رحمة للعالمین / آن امام اولین و آخرین
آنکه جان در پیکر گیتى دمید / روزگار تازه آیین آفرید
بانوى آن تاجدار هل أتی / مرتضى مشکل گشا، شیرخدا
پادشاه و کلبه اى ایوان او / یک حسام و یک زره سامان او
مادر آن مرکز پرگار عشق / مادر آن کاروان سالار عشق
آن یکى شمع شبستان حرم / حافظ جمعیت خیر الامم
تا نشیند آتش پیکار و کین / پشت پا زد بر سر تاج نگین
در نواى زندگى سوز از حسین / اهل حق حرّیت آموز از حسین
سیرت فرزندها از امّهات / جوهر صدق و صفا از امّهات
مزرع تسلیم را حاصل بتول / مادران را اسوه کامل بتول
بهر محتاجى دلش آنگونه سوخت / با یهودى چادر خود را فروخت
نورى و هم آتشى فرمانبرش / که رضایش در رضاى شوهرش
آن ادب پرورده ى صبر و رضا / آسیاگردان و لب قرآن سرا
گریه هاى او ز بالین بى نیاز / گوهر افشاندى به دامان نماز
اشک او برچید جبرئیل از زمین / همچو شبنم ریخت بر عرش برین
رشته ى آیین حق زنجیر پاست / پاس فرمان جناب مصطفى است
ورنه گرد تربتش گردیدمی / سجده ها بر خاک او پاشیدمى
دو تن از اساتید عرب به نام های محمدحسن اعظمى و الصاوى على شعلان، آن را به عربی ترجمه کردند که استاد نصرالدین طوبار است در یکی از معروف ترین و زیباترین اجراها آن را خوانده اند؛ فیلم کامل این ابتهال را همراه با متن اشعار آن تقدیم می کنم:
*نسب المسیح بنی لمریم سیرة / بقیت عـلى طول المدى ذکراها*
*والمجـد یشـرق مـن ثـلاث مطالـع / فـی مهـد فاطـمة فما أعلاها*
*هی بنت مَن ، هی زوج مَن ، هی أمّ مَن / مَن ذا یدانی فی الفخـار أباهـا*
هی ومضة من نور عین المصطفى / هادی الشعوب إذا تروم هداها
*هو رحمة للعالمین و کعبة ال / آمال فی الدنیا و فی أخراها*
من أیقظ الفطر النیام بروحه / وکأنه بعد البلى أحیاها
وأعاد تاریخ الحیاة جدیدة / مثل العرائس فی جدید حلاها
ولزوج فاطمة بسورة هل أتی / تاج یفوق الشمس عند ضحاها
أسد بحصن الله یرمی المشکلا / ت بصقیل یمحو سطور دجاها
إیوانه کوخ وکثر تراثه / سیف غدا بیمینه تیاها
فی روض فاطمة نما غصنان لم / ینجیهما فی النیرات سواها
فأمیر قافلة الجهاد وقطب دا / ئرة الوئام و الاتحاد ابناها
حسن الذی صان الجماعة بعدما /أمسى تفرقها یحل عراها
ترک الخلافة ثم أصبح فی الدیا / ر إمام ألفتها وحسن علاها
و حسین فى الابرار و الاحرار ما / أزکى شمائله و ما أنداها
فتعلموا دین الیقین من الحسین / إذا الحوادث أظمأت بلظاها
وتعلموا حریة الإیمان من / صبر الحسین وقد اجاب نداها
الأمهات یلدن للشمس الضیاء / وللجواهر حسنها وصفاها
ما سیرة الأبناء إلا الأمهات / فهم إذا بلغوا الرقی صداها
هی أسوة للأمهات وقدوة / یترسم القمر المنیر خطاها
*لما شکا المحتاج خلف رحابها / رقت لتلک النفس فی شکواها*
*جادت لتنقذه برهن خمارها / یا سحب أین نداک من جدواها*
*نور تهاب النار قدر جلاله / و منی الکواکب أن تنال ضیاها*
*جعلت من الصبر الجمیل غذائها / ورأت رضا الزوج الکریم رضاها*
*فمُها یرتل آی ربک بینما / یدها تدیر على الشعیر رحاها*
*بلت وسادتها لآلىء دمعها / من طول خشیتها ومن تقواها*
*جبریل نحو العرش یرفع دمعها / کالطل یروی فی الجنان رباها*
لولا وقوفی عند أمر المصطفی / وحدود شرعته و نحن فداها
لمضیت للتطواف حول ضریحها / وغمرت بالقبلات طیب ثراها
*والمجـد یشـرق مـن ثـلاث مطالـع / فـی مهـد فاطـمة فما أعلاها*
*هی بنت مَن ، هی زوج مَن ، هی أمّ مَن / مَن ذا یدانی فی الفخـار أباهـا*
هی ومضة من نور عین المصطفى / هادی الشعوب إذا تروم هداها
*هو رحمة للعالمین و کعبة ال / آمال فی الدنیا و فی أخراها*
من أیقظ الفطر النیام بروحه / وکأنه بعد البلى أحیاها
وأعاد تاریخ الحیاة جدیدة / مثل العرائس فی جدید حلاها
ولزوج فاطمة بسورة هل أتی / تاج یفوق الشمس عند ضحاها
أسد بحصن الله یرمی المشکلا / ت بصقیل یمحو سطور دجاها
إیوانه کوخ وکثر تراثه / سیف غدا بیمینه تیاها
فی روض فاطمة نما غصنان لم / ینجیهما فی النیرات سواها
فأمیر قافلة الجهاد وقطب دا / ئرة الوئام و الاتحاد ابناها
حسن الذی صان الجماعة بعدما /أمسى تفرقها یحل عراها
ترک الخلافة ثم أصبح فی الدیا / ر إمام ألفتها وحسن علاها
و حسین فى الابرار و الاحرار ما / أزکى شمائله و ما أنداها
فتعلموا دین الیقین من الحسین / إذا الحوادث أظمأت بلظاها
وتعلموا حریة الإیمان من / صبر الحسین وقد اجاب نداها
الأمهات یلدن للشمس الضیاء / وللجواهر حسنها وصفاها
ما سیرة الأبناء إلا الأمهات / فهم إذا بلغوا الرقی صداها
هی أسوة للأمهات وقدوة / یترسم القمر المنیر خطاها
*لما شکا المحتاج خلف رحابها / رقت لتلک النفس فی شکواها*
*جادت لتنقذه برهن خمارها / یا سحب أین نداک من جدواها*
*نور تهاب النار قدر جلاله / و منی الکواکب أن تنال ضیاها*
*جعلت من الصبر الجمیل غذائها / ورأت رضا الزوج الکریم رضاها*
*فمُها یرتل آی ربک بینما / یدها تدیر على الشعیر رحاها*
*بلت وسادتها لآلىء دمعها / من طول خشیتها ومن تقواها*
*جبریل نحو العرش یرفع دمعها / کالطل یروی فی الجنان رباها*
لولا وقوفی عند أمر المصطفی / وحدود شرعته و نحن فداها
لمضیت للتطواف حول ضریحها / وغمرت بالقبلات طیب ثراها
