به گزارش مشرق، جواد نکونام بازیکن کهنه‌کار تیم ملی فوتبال ایران در نهایت پس از دوران درخشانی که در تیم ملی ایران از خود به یادگار گذاشت، در بازی با سوئد از بازی‌های ملی خداحافظی کرد. نکونام که در دو جام جهانی 2006 و 2014 برای ایران به میدان رفت توانست رکورد بیشترین بازی در تیم ملی ایران را به نام خود ثبت کند و در زمینه تعداد گل نیز در رده سوم برترین گلزنان تاریخ فوتبال ایران قرار گیرد.
برای هواداران فوتبال در ایران، رفتن کارلوس کی‌روش از فوتبال ایران خبر بدی در ماه مارس بود. درست همانطور که خیلی‌ها درباره استحکام این خط دفاعی به تردید افتادند، جواد نکونام یکی از ستون هایی بود که این مرد پرتغالی در زمان هدایتش بر تیم ملی ایران از او بهره برد و توانست به کمک او استحکام خط دفاعی تیم ملی ایران را بهبود ببخشد. بازیکنی که در بازی برابر سوئد از تیم ملی ایران خداحافظی کرد.
"شاهزاده پارسی" در طول 15 سال فعالیتش در تیم ملی ایران همان کاری را انجام داده که کارلوس کی‌روش در 4 سال انجام داد. پس هر چقدر کی‌روش به خاطر این چهار سال باید محبوب باشد، نکونام باید به خاطر 15 سال حضور موفقیت آمیزش بیش از مرد پرتغالی مورد تمجید قرار گیرد.
نکونام در آخرین بازی خود برای تیم ملی ایران رودرروی سوئد قرار گفت. این 151 بازی نکو برای ایران بود که یک رکورد برای فوتبال ایران محسوب می‌شود. او در بازی ایران برابر شیلی نیز گلزنی کرد و توانست برابر سوئد نیز این کار را انجام دهد تا با خاطره‌ای خوب از تیم ملی ایران خداحافظی کند. زدن 39 گل از یک هافبک که اکثرا در پست هافبک دفاعی برای ایران به میدان رفته است آمار کمی نیست.
جواد نکونام در سال 2000 اولین بازی ملی خود برای تیم ملی ایران برابر اکوادور انجام داد. این بازیکن 34 ساله از آن زمان به بعد به بازیکنی ثابت در تیم ملی ایران تبدیل شد. او در آن زمان وارد تیمی شد که اسطوره هایی چون علی دایی و مهدی مهدوی‌کیا را در خود داشت. شاید نکو آن زمان فکرش را هم نمی‌کرد از این بازیکنان پیشی بگیرد و به بازیکنی گلزن و رکورددار بازی در تیم ملی کشورش تبدیل شود.
او همراه ایران به جام جهانی 2006 راه یافت ولی اختلافی که بین علی دایی و علی کریمی ایجاد شد باعث شد تا او و سایر هم تیمی‌های ایران نتوانند کار خاصی در این جام انجام دهند. می‌شد حدس زد اگر نکونام آن زمان چند سال بزرگتر بود و بازوبند کاپیتانی ایران را بر بازو می‌بست چه عملکرد بهتری می‌توانست نشان دهد. چندی بعد او به عنوان کاپیتان تیم ملی ایران انتخاب شد و توانست همراه ایران جواز حضور در جام جهانی 2014 برزیل را کسب کند. او در این جام بازوبند کاپیتانی را بر بازو بست. پیروزی ایران برابر کره جنوبی در انتخابی جام جهانی یکی از به یادماندتی ترین بازی های نکونام برای تیم ملی ایران بود.
جواد نکونام پس از خداحافظی در بازی برابر سوئد در نامه‌ای به مردم کشورش نوشت: پس از این بازی فهمیدم که بهترین زمان برای خداحافظی از فوتبال است. در طول این زمان که بازی کردم شما مردم خیلی مواقع با ما گریه کردید و البته ما خاطرات خیلی خوبی هم در کنار هم داریم که مهمترین آنها صعود به جام جهانی 2006 و 2014 است. پس از شکست دادن کره جنوبی در اولسان احساس کردم بار سنگینی از دوش من برداشته شده و شما دیگر نباید به مسائل کوچکتر اهمیت دهید.
اینکه انتظارات بالای مردم کشورت را درک کنی و با این متانت و سنگینی در زمین بازی کنی کار بسیار سختی است که این بازیکن متولد نواحی اطراف تهران، به خوبی از پس آن برآمد. او به اسطوره‌ای برای فوتبال ایران تبدیل شد که خیلی بالاتر از علی کریمی جادویی و بااستعداد بود.
او همیشه در زمان‌های حساسی که برای تیم ملی کشورش به میدان رفت توانست خودش را نشان دهد. در انتخابی جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی آن کاشته زیبا به کره‌جنوبی از یاد ایرانی‌ها نمی‌رود. همیشه مهارت ضربه زدن او در تیم ملی ایران زیر سایه قرار گرفته ولی نه اینبار زمانی که 100 هزار نفر همراه نکو به خوشحالی پرداختند. او به سمت هواداران رفت و دستش را به سینه کوبید. هوادارانی که شعار نکونام، نکونام را سر داده بودند و سر از پای نمی‌شناختند. او بازیکن و کاپیتان تیم ملی ایران بود که انتظارات زیادی روی دوش خود داشت.
ایران با رفتن جواد نکونام و کارلوس کی‌روش در یک شرایط عجیب قرار گرفته است. نکونام جزو آن دسته از بازیکنانی است که اگر روبرویش بنشینید و با او صحبت کنید خیلی کوتاه‌تر از زمانی که به میدان می‌رود به نظر می‌رسد.
او درباره خداحافظی از فوتبال گفت: این یکی از تصمیمات سختی بود که من گرفتم. این تصمیمی نبود که بنشینم و یک شبه بگیرم. خیلی با خودم کلنجار رفتم تا خودم را قانع کنم که از تیم ملی کنار بروم.
فرق او با بازیکنی مثل پارک جی سونگ در کره‌جنوبی این است که می توان تصور کرد پارک برای کره به میدان برود و کاپیتان نباشد ولی نمی‌شود تصور کرد نکونام برای ایران به میدان برود و کاپیتان نباشد.
درست است که پارک جی سونگ در منچستریونایتد به چند قهرمانی رسید ولی نکونام کاری کرد که یک بازیکن آسیایی خیلی کم می‌تواند انجام دهد. او به لیگ اسپانیا رفت و 6 فصل در اوساسونا بازی کرد. وقتی به تهران برگشت که تیم پامپلونایی دیگر در لیگا نبود و نتوانست او را نگه دارد. وقتی او در سال 2014 بار دیگر به تیم اوساسونا برگشت نشان داده شد که چقدر نکونام برای اوساسونا اهمیت دارد.
او حالا یک بار دیگر در دسته دو اسپانیا در کنار اوساسونا کاپیتان این تیم است. حالا وقتی بازیکنان تیم ملی ایران بدون جواد نکونام برابر حریفان خود به میدان بروند می‌توانند بفهمند که چه بازیکن باارزشی دیگر در تیم ملی‌شان نیست.
برای هواداران فوتبال در ایران، رفتن کارلوس کی‌روش از فوتبال ایران خبر بدی در ماه مارس بود. درست همانطور که خیلی‌ها درباره استحکام این خط دفاعی به تردید افتادند، جواد نکونام یکی از ستون هایی بود که این مرد پرتغالی در زمان هدایتش بر تیم ملی ایران از او بهره برد و توانست به کمک او استحکام خط دفاعی تیم ملی ایران را بهبود ببخشد. بازیکنی که در بازی برابر سوئد از تیم ملی ایران خداحافظی کرد.
"شاهزاده پارسی" در طول 15 سال فعالیتش در تیم ملی ایران همان کاری را انجام داده که کارلوس کی‌روش در 4 سال انجام داد. پس هر چقدر کی‌روش به خاطر این چهار سال باید محبوب باشد، نکونام باید به خاطر 15 سال حضور موفقیت آمیزش بیش از مرد پرتغالی مورد تمجید قرار گیرد.
نکونام در آخرین بازی خود برای تیم ملی ایران رودرروی سوئد قرار گفت. این 151 بازی نکو برای ایران بود که یک رکورد برای فوتبال ایران محسوب می‌شود. او در بازی ایران برابر شیلی نیز گلزنی کرد و توانست برابر سوئد نیز این کار را انجام دهد تا با خاطره‌ای خوب از تیم ملی ایران خداحافظی کند. زدن 39 گل از یک هافبک که اکثرا در پست هافبک دفاعی برای ایران به میدان رفته است آمار کمی نیست.
جواد نکونام در سال 2000 اولین بازی ملی خود برای تیم ملی ایران برابر اکوادور انجام داد. این بازیکن 34 ساله از آن زمان به بعد به بازیکنی ثابت در تیم ملی ایران تبدیل شد. او در آن زمان وارد تیمی شد که اسطوره هایی چون علی دایی و مهدی مهدوی‌کیا را در خود داشت. شاید نکو آن زمان فکرش را هم نمی‌کرد از این بازیکنان پیشی بگیرد و به بازیکنی گلزن و رکورددار بازی در تیم ملی کشورش تبدیل شود.
او همراه ایران به جام جهانی 2006 راه یافت ولی اختلافی که بین علی دایی و علی کریمی ایجاد شد باعث شد تا او و سایر هم تیمی‌های ایران نتوانند کار خاصی در این جام انجام دهند. می‌شد حدس زد اگر نکونام آن زمان چند سال بزرگتر بود و بازوبند کاپیتانی ایران را بر بازو می‌بست چه عملکرد بهتری می‌توانست نشان دهد. چندی بعد او به عنوان کاپیتان تیم ملی ایران انتخاب شد و توانست همراه ایران جواز حضور در جام جهانی 2014 برزیل را کسب کند. او در این جام بازوبند کاپیتانی را بر بازو بست. پیروزی ایران برابر کره جنوبی در انتخابی جام جهانی یکی از به یادماندتی ترین بازی های نکونام برای تیم ملی ایران بود.
جواد نکونام پس از خداحافظی در بازی برابر سوئد در نامه‌ای به مردم کشورش نوشت: پس از این بازی فهمیدم که بهترین زمان برای خداحافظی از فوتبال است. در طول این زمان که بازی کردم شما مردم خیلی مواقع با ما گریه کردید و البته ما خاطرات خیلی خوبی هم در کنار هم داریم که مهمترین آنها صعود به جام جهانی 2006 و 2014 است. پس از شکست دادن کره جنوبی در اولسان احساس کردم بار سنگینی از دوش من برداشته شده و شما دیگر نباید به مسائل کوچکتر اهمیت دهید.
اینکه انتظارات بالای مردم کشورت را درک کنی و با این متانت و سنگینی در زمین بازی کنی کار بسیار سختی است که این بازیکن متولد نواحی اطراف تهران، به خوبی از پس آن برآمد. او به اسطوره‌ای برای فوتبال ایران تبدیل شد که خیلی بالاتر از علی کریمی جادویی و بااستعداد بود.
او همیشه در زمان‌های حساسی که برای تیم ملی کشورش به میدان رفت توانست خودش را نشان دهد. در انتخابی جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی آن کاشته زیبا به کره‌جنوبی از یاد ایرانی‌ها نمی‌رود. همیشه مهارت ضربه زدن او در تیم ملی ایران زیر سایه قرار گرفته ولی نه اینبار زمانی که 100 هزار نفر همراه نکو به خوشحالی پرداختند. او به سمت هواداران رفت و دستش را به سینه کوبید. هوادارانی که شعار نکونام، نکونام را سر داده بودند و سر از پای نمی‌شناختند. او بازیکن و کاپیتان تیم ملی ایران بود که انتظارات زیادی روی دوش خود داشت.
ایران با رفتن جواد نکونام و کارلوس کی‌روش در یک شرایط عجیب قرار گرفته است. نکونام جزو آن دسته از بازیکنانی است که اگر روبرویش بنشینید و با او صحبت کنید خیلی کوتاه‌تر از زمانی که به میدان می‌رود به نظر می‌رسد.
او درباره خداحافظی از فوتبال گفت: این یکی از تصمیمات سختی بود که من گرفتم. این تصمیمی نبود که بنشینم و یک شبه بگیرم. خیلی با خودم کلنجار رفتم تا خودم را قانع کنم که از تیم ملی کنار بروم.
فرق او با بازیکنی مثل پارک جی سونگ در کره‌جنوبی این است که می توان تصور کرد پارک برای کره به میدان برود و کاپیتان نباشد ولی نمی‌شود تصور کرد نکونام برای ایران به میدان برود و کاپیتان نباشد.
درست است که پارک جی سونگ در منچستریونایتد به چند قهرمانی رسید ولی نکونام کاری کرد که یک بازیکن آسیایی خیلی کم می‌تواند انجام دهد. او به لیگ اسپانیا رفت و 6 فصل در اوساسونا بازی کرد. وقتی به تهران برگشت که تیم پامپلونایی دیگر در لیگا نبود و نتوانست او را نگه دارد. وقتی او در سال 2014 بار دیگر به تیم اوساسونا برگشت نشان داده شد که چقدر نکونام برای اوساسونا اهمیت دارد.
او حالا یک بار دیگر در دسته دو اسپانیا در کنار اوساسونا کاپیتان این تیم است. حالا وقتی بازیکنان تیم ملی ایران بدون جواد نکونام برابر حریفان خود به میدان بروند می‌توانند بفهمند که چه بازیکن باارزشی دیگر در تیم ملی‌شان نیست.
