به گزارش مشرق، در چند روز گذشته فدراسیون بوکس خبر از حضور یک مربی اوکراینی در تیم ملی بوکس ایران داد و روز گذشته نیز رسما وزارت ورزش و جوانان رسما مجوز حضور مربیان خارجی برای تیم‌های ملی بسکتبال و بوکس را صادر کرد. اینکه بوکس ایران نیاز به حضور علم روز و دانش فنی  برای پیشرفت دارد بر هیچ کسی پوشیده نیست اما انتخاب سرمربی خارجی برای تیم ملی بوکس ایران سوالاتی را ایجاد کرده است. در این چند روز مسئولان فدراسیون بوکس بدون اعلام نام کاندیدای مربیگری تیم ملی از حضور یک سرمربی اوکراینی در تیم ملی صحبت کردند. نکته مهم در این خصوص، عدم اعلام  نام این مربی است و حتی نایب رئیس فدراسیون بوکس در گفتگو با «نسیم» اعلام کرد، ما شناختی عملی نسبت به این مربی نداریم و با توجه به مکاتباتی که با فدراسیون اوکراین داشتیم، آنها این مربی را به ما معرفی کردند.


ما نیز با بررسی رزومه این مربی تصمیم به دعوت به همکاری از او کردیم. مربی که هنوز هیچ کس حتی اسم آن را نمی‌داند و نایب رئیس فدراسیون بوکس سخت بودن تلفظ  نام این مربی را دلیل عدم اعلام  نام او اعلام کرده است. حسینی در خصوص این مربی اعلام کرده است که او در کادرفنی تیم ملی بوکس اوکراین در سال‌های 2009 تا 2013  به عنوان یکی از اعضا کادرفنی حضور داشته است و قرار است در ابتدا با او قرارداد یک تا سه ماهه با حقوق ماهیانه سه هزار دلار بسته شود تا پس از بررسی عملکرد او نسبت به امضا قرارداد بلند مدت با او اقدام گردد. شیوه‌ای که فدراسیون بوکس برای انتخاب سرمربی تیم ملی بوکس در نظر گرفته است، نمونه‌ای از عدم برنامه‌ریزی و آشنایی با شرایط روز بوکس جهان و حتی آشنایی به قواعد ارتباط بین‌المللی  دارد. فدراسیون بوکس ایران در این سال‌ها ثابت کرده است که هیچ علاقه‌ای به اداره منظم، سیستماتیک و اتخاذ تصمیمات قاطعانه و بهره‌گیری از توانایی متخصصین در حوزه‌های مختلف ندارد.

اردیبهشت ماه سال گذشته پس از انتخابات فدراسیون بوکس، رئیس فدراسیون اعلام کرد در دوره فعالیت جدید خود به دنبال تغییرات در ساختار سنتی و قدیمی فدراسیون بوکس است اما عملا در یک سال گذشته جز اتخاذ تصمیمات متناقض در فدراسیون هیچ تغییر مثبتی دیده نشده است. از تغییرات وعده داده شده در فدراسیون تعویض نایب رئیس و دبیر فدراسیون بوکس بود که آنها نیز با توجه به شرایط سنی دیگر قادر به همکاری با فدراسیون به صورت قانونی نبودند. اما این نفرات نیز در پست‌های دیگر به کار گرفته شدند و حتی مقصودی نایب رئیس سابق فدراسیون بوکس که به عنوان مدیرفنی تیم‌های ملی بوکس انتخاب شده بود پس از مدتی فعالیت تصمیم به قطع همکاری با فدراسیون کرد. یکی دیگر از تصمیمات عجیب فدراسیون در چند ماه پایانی سال گذشته، تشکیل دو تیم ملی بوکس در کنارهم بود. مسئولان فدراسیون، تیم ملی ایران را بصورت دوپاره به تیم‌های الف وب تقسیم کردند و هر کدام از این نفرات شروع به فعالیت جداگانه با نفرات و سرمربیان مختلف کرد.

اکبر احدی و علیرضا استکی به عنوان سرمربی این دو تیم انتخاب شدند. مسئولان فدراسیون در توجیه تصمیم خود اعلام کردند، به دنبال ایجاد انگیزه در مربیان تیم ملی هستند تا در پایان با برگزاری رقابت انتخابی برای این دوتیم، سرمربی تیمی را که نفرات برنده بیشتری در انتخابی داشت به عنوان سرمربی تیم ملی برای رقابت‌های قهرمانی آسیا انتخاب کند. این تصمیم عجیب در ابتدا اعتراض اکبر احدی سرمربی تیم ملی در بازی‌های آسیایی را به دنبال داشت اما در نهایت چند ماه تیم‌های ملی به این صورت به فعالیت ادامه داد. حالا که صحبت از استخدام مربی خارجی برای تیم ملی نیز زده می‌شود، مجددا ما شاهد هستیم این کار نیز به شیوه‌ای درست برنامه‌ریزی نشده است و حتی نام مربی موردنظر گفته نمی‌شود. بوکس ایران در بازی‌های آسیایی اینچئون نشان داد پتانسیل رشد و شکوفایی بیشتر را دارد اما نیازمند مدیریت درست و اصولی است. همانطور که در ابتدای این یادداشت گفته شد، یکی از الزامات پیشرفت بوکس ایران، ورود علم روز تمرین و کوچینگ به ایران است.

قطعا حضور مربی خارجی اگر با مدیریت درست انجام شود شرایط پیشرفت ما را فراهم خواهد کرد اما نه به شیوه‌ای که فدراسیون برای انجام این کار در پیش گرفته است که حتی خود مسئولان فدراسیون شناخت کاملی از توانایی مربی مدنظرشان ندارند و می‌خواهند با شیوه آزمون و خطا از سرمربی خارجی خود استفاده کنند. همه این‌ها در حالی است که برخی ملی‌پوشان قدیمی تیم ملی نیز حضور مربی خارجی را برای تیم ملی برگسالان مفید نمی‌دانند و اعتقاد دارند اگر قرار به استفاده از مربی خارجی در بوکس ایران است در ابتدا شرایط رسیدگی به ملی‌پوشان فراهم شده و بعد این مربیان در رده‌های پایه به کار گرفته شوند.