گروه دین مشرق- وقتی که خداوند به پیغمبر اکرم(صلی الله علیه و آله) امر می کند و کمال ادب را به او می آموزد، به ایشان می فر ماید: کمال ادب در روابط تو با دیگران باید اینگونه باشد که نسبت به کسی که به تو بد کرده عفو کنی و نسبت به کی که تو را دوست می دارد امر به عُرف کنی و با جاهل مدارا کنی و به او حلم بورزی.

این مطلب بیانگر آن است که رفتار حق، این گونه است؛ یعنی این روش خودِ خداوند است؛ یعنی روش رفتاری خداوند با این سه گروه به همین شکل است و همین روش رفتاری را به پیغمبر اکرم(صلی الله علیه و آله) توصیه می کند؛ این یعنی اگر به روش رفتاری ایشان با بدکاران و گنه کاران نگاه کنید، می بینید روش ایشان عفو بوده. روش رفتاری ایشان نسبت به دوستان ارائه طریق بوده و دوستان را به خیر و صلاح راهنمایی می کردند تا به اتصال غیب منتهی شود.

حتی حضرت کسانی را که جزء جهال بودند ولی طبع شان فاسد نشده بود، نسبت به آن ها حلم می ورزیدند و با آن ها مدارا می کردند. این کارها برای چه بوده است؟ برای این است که رابطه شان با خداوند قطع نشود. ما این مطلب را در دعاهایی که از معصومین(ع) وارد شده است، می خوتنیم و می بینیم. واقعاً توصیف خداوند در دعاها چقدر زیبا است؛ یعنی ما می بینیم که همین امر به عَفو و عُرف و اِعراض از جاهلین است. در دعاهای ماه رجب دقت کنید!ماه رجب از بهترین ماه ها است. این دعاها را بخوانید. معارف ما در این ادعیه است. معارف ما بسیار ظریف و لطیف است.

بنابراین ما می بینیم روش رفتاری که خداوند به پیغمبر اکرم(صلی الله علیه و آله) امر می فرماید، خودش هم همان گونه با بندگانش برخورد می کند. انسان ها که از این سه دسته بیرون نیستند. چرا بااین انسانها این گونه رفتار می شود؟ عرض کردم زیرا خداوند می خواهد این رابطه حفظ شود. درست است که بدکار و گنه کار است و از یک طرف نعوذبالله نفهم و جاهل است،اما نباید این موجب شود که این رابطه اش حفظ شود و بندگانش به سوی او بیایند.