به گزارش گروه اجتماعی مشرق، سال 93 با تمام کمی‌ها و کاستی‌ها و روزهای تلخ و شیرینش برای جوانان کشور به پایان رسید و سال 94 با هزاران امید و آرزو آغاز شد، سالی که از سوی مقام معظم رهبری با عنوان همدلی و همزبانی میان دولت و ملت نامیده شد و انتظار می‌رود که دولتمردان در سال جاری با جوانانی که سرمایه‌های کشور هستند همدلی بیشتری داشته باشند تا شاهد افزایش آسیب‌های اجتماعی در حوزه جوانان نباشیم.

وقتی صحبت از حوزه جوانان می‌شود ناخودآگاه اولین دستگاهی که نام جوانان را یدک می‌کشد به ذهن می‌رسد، وزارت ورزش و جوانان، وزارتخانه‌ای عریض و طویل که تنها بخش کوچکی از آن به نام جوانان و در اختیار مسئولان حوزه جوانان قرار گرفته است که از همان معاونت محدود هم عملکرد قابل قبولی تا کنون شاهد نبودیم.

جوانان یکی از سرفصل‌های اصلی وعده‌های انتخاباتی رئیس جمهور دولت یازدهم بود اما هم اکنون با گذشت چندین ماه هنوز مشکل اشتغال، ازدواج، مسکن، اوقات فراغت و ... جوانان همچنان به قوت خود باقی است.

معاونت ساماندهی امور جوانان وزارت ورزش وجوانان که باید بررسی دقیقی از وضعیت موجود داشته باشد و برای حل مشکلات جوانان برنامه ریزی دقیق و آینده نگرانه‌ای انجام دهد هنوز در زمینه انتخاب مدیران کل این حوزه نیز موفق عمل نکرده است و از آغاز دوران فعالیت خود در دولت یازدهم تا کنون به جز تنها یک یا دو نفر از مدیران بقیه تغییر کرده اند، به عنوان مثال دفتر ازدواج و تعالی خانواده وزارت ورزش و جوانان هم اکنون بدون سرپرست است و یا دفتر هماهنگی و ساماندهی امور جوانان نیز مسئولی ندارد که به اوضاع جوانان رسیدگی کند.

اتمام دوره مأموریت برخی از مدیران حوزه جوانان در وزارت ورزش و جوانان و استعفای ناگهانی از جمله دلایلی است که برای رفتن مدیران گفته می‌شود، یکی دیگر از مدیران نیز که مسئولیتی در یکی از پست‌های حوزه جوانان بر عهده دارد با آغاز سال جدید دیگر در دسترس نیست!

در حالی جوانان کشور چشم امید خود را به حوزه جوانان وزارت ورزش و جوانان بسته اند که هنوز این معاونت در انتخاب مدیران خود نیز موفق نبوده است، این در حالی است که بخشی  از بودجه حوزه جوانان هر چند محدود و اندک در اختیار این وزارتخانه قرار می‌گیرد و به اصطلاح قصه این وزارتخانه و خروجی آن برای حوزه جوانان مثل «آفتاب و لگن هفت دست ولی شام و ناهار هیچی» است.

وقتی انتقادی به عملکرد این وزارتخانه در حوزه جوانان مطرح می‌شود اولین موضوعی که مطرح می‌شود ایراد ساختاری این مجموعه است و اینکه سایه سنگین حوزه ورزش بر جوانان باعث به حاشیه رانده شدن جوانان شده است، روز گذشته محمود گلزاری معاون ساماندهی امور جوانان وزارت ورزش و جوانان از اجماع نهادهای حاکمیتی در سال 93، برای جدایی این دو حوزه خبر داد اما تا زمان عملی شدن آن گویا باید به جوانانی که در انتظار حل مشکلاتشان هستند، گفت: اندکی صبر، سحر نزدیک است!

گلزاری همچنین با بیان این که ما چهار اداره کل در معاونت ساماندهی امور جوانان داریم، گفت: این بدان معنی نیست که همه امور جوانان کشور بر عهده این معاونت یا این وزارتخانه است، بلکه 30 تا 40 درصد آن فعال کردن حوزه های دیگر است. در ماده 41 برنامه پنجم توسعه مصوب شده همه دستگاه ها برنامه های جوانان را در دستور کار قرار دهند و در برنامه ریزی های خود بگنجانند.

از سوی دیگر بارها وزیر ورزش و جوانان در پاسخ به انتقادهای مطرح شده در این حوزه گفته است که من کارشناس حوزه جوانان نیستم و نمی‌توانم در این حوزه اظهار نظر کنم، و در عمل هم شاهد هستیم که بازدید از تمرینات تیم‌های ورزشی آنقدر برای وزیر اهمیت دارد که داشتن جلسه‌ای با نخبگان حوزه جوانان را در اولویت نمی‌بیند.

اگر از زمان تصدی محمود گودرزی در سمت وزارت ورزش و جوانان بخواهیم تعداد جلساتی را که با جوانان غیر ورزشکار داشته است بشماریم شاید به تعداد انگشتان دست هم نرسد اما رفتن به ورزش صبحگاهی، حضور در جلسات تمرین تیم‌های ورزشی و ....بیشترین برنامه‌هایی است که در کارنامه وزیر جوانان به چشم می‌خورد.

در حالی‌که شورای عالی جوانان باید با حضور رئیس جمهور تشکیل می‌شد اما اولین جلسه این شورا پس از 19 ماه تأخیر در دولت یازدهم با حضور اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور در مهر ماه سال 93 برگزار شد.

پس از برگزاری این جلسه معاون ساماندهی امور جوانان وزارت ورزش و جوانان بر لزوم تشکیل جلسات مستمر این شورا هر سه ماه یکبار خبر داده بود، اما در حالیکه بیش از 7 ماه از سررسید وعده داده شده می‌گذرد هنوز خبری از برگزاری دومین جلسه شورای عالی جوانان نیست.

امیدواریم اگر قرار است اتفاقی برای جدایی این دو حوزه از یکدیگر بیفتد هرچه سریعتر شاهد آن باشیم چراکه عدم توجه به حوزه جوانان و مشکلات آنها باعث افزایش آسیب‌های اجتماعی در جامعه می‌شود، افزایش شغل‌های کاذب در میان جوانان، افزایش آمار طلاق در جامعه و گرایش به شبکه‌های متنوع اجتماعی در به دلیل نداشتن زمینه‌هایی برای غنی سازی اوقات فراغت، زنگ خطرهایی است که هنوز گویا صدای آن به گوش مسئولان و نمایندگان مجلس در حوزه جوانان نرسیده است و امیدوار هستیم هوشیاری زمانی نباشد که سرمایه عظیم کشور در مسیرهای نادرست از بین رفته باشد.