به گزارش مشرق، محمد نصیری در گفت‌وگو با ایسنا درباره حضورش در فدراسیون وزنه‌برداری تصریح کرد: من بعد از پنج سال به خانه‌ام آمده‌ام. رضازاده پنج سال من را به فدراسیون راه نداد و حقوقم را قطع کرد که باعث شد در این مدت از وزنه‌برداری بدم بیاید. به من می‌گفت در فدراسیون هیچ‌کاره‌ای. البته این حرف‌ها را کوروش باقری و داراب ریاحی یادش می‌دادند.
وی ادامه داد: وزنه‌برداری را به اسم من می‌شناسند اما او به من گفت هیچ‌کاره‌ای؛ در حالی که افشارزاده سمت‌های زیادی به من داده بود. حتی یک بار می‌خواستم مدارکش را ببرم و نشانش بدهم اما گفتم نمی‌فهمد مدرک چیست، برای چه باید نشانش بدهم.
نصیری با اشاره به وضعیت رده‌های پایه گفت: جوانان و نوجوانان در مسابقه‌های قهرمانی آسیا شرکت نکردند و رضازاده آنها را به این مسابقه‌ها اعزام نکرد تا سربلند شویم و مردم بدانند چه جوانان و نوجوانانی در آسیا داریم! آنها نه قهرمان‌پرست بودند و نه پیشکسوت‌پرست. ما با زحمت تیم پیشکسوتان را به استرالیا بردیم. مگر مدال پیشکسوتان با مدال‌های دیگر فرق می‌کند؟ پیشکسوتان که حتی خودشان هزینه‌ها را پرداخت می‌کردند پس چرا به آنها اهمیت نمی‌داد و می‌خواست که پیشکسوتان نباشند؟
نصیری با ناراحتی از افزایش دوپینگ تصریح کرد: دوپینگ در ورزش ما زیاد شده است. البته قبول دارم در سطح جهان هم دوپینگ هست اما آنها دکتر بالای سرشان است. با این حال من قهرمان دوپینگی را دوست ندارم. 50 سال پیش وزنه 151 کیلوگرم را در دو ضرب زدم، آن هم با چای شیرین اما هنوز نمی‌توانند آن را تکرار کنند. در حال حاضر 71 سال سن دارم و حاضرم جوانان بیایند با من نرمش کنند.
وی درباره فعال نبودن هیات‌های استانی نیز اظهار کرد: فعال نبودن هیات‌ها به این دلیل بود که کسی پول به آنها نمی‌داد. هیات‌ها در غیاب رضازاده من را دعوت می‌کردند و می‌دیدم که سالن‌های قشنگی دارند اما این سالن‌ها حتی سرویس بهداشتی و حمام هم ندارند و این مشکل در شهرهایی بود که قهرمان جهان داشتند. زمانی که از کانادا برگشتم افشارزاده من را شش ماه به کرمانشاه و سنندج فرستاد تا آنجا کار کنم. هر زمان که لباس یا وسایلی می‌خواستم او در اسرع وقت می‌فرستاد. حتی خودم از جیبم برای نونهالان هزینه می‌کردم.
قهرمان اسبق وزنه‌برداری در پایان گفت: تبریک می‌گویم به وزیر و سجادی که کاری کردند دل مردم و ورزشکاران شاد شد. فدراسیون دست کسی افتاده که کاربلد است و می‌داند چه کار کند. فکر می‌کنم احتیاجی هم به کمک‌های ما نداشته باشد.
وی ادامه داد: وزنه‌برداری را به اسم من می‌شناسند اما او به من گفت هیچ‌کاره‌ای؛ در حالی که افشارزاده سمت‌های زیادی به من داده بود. حتی یک بار می‌خواستم مدارکش را ببرم و نشانش بدهم اما گفتم نمی‌فهمد مدرک چیست، برای چه باید نشانش بدهم.
نصیری با اشاره به وضعیت رده‌های پایه گفت: جوانان و نوجوانان در مسابقه‌های قهرمانی آسیا شرکت نکردند و رضازاده آنها را به این مسابقه‌ها اعزام نکرد تا سربلند شویم و مردم بدانند چه جوانان و نوجوانانی در آسیا داریم! آنها نه قهرمان‌پرست بودند و نه پیشکسوت‌پرست. ما با زحمت تیم پیشکسوتان را به استرالیا بردیم. مگر مدال پیشکسوتان با مدال‌های دیگر فرق می‌کند؟ پیشکسوتان که حتی خودشان هزینه‌ها را پرداخت می‌کردند پس چرا به آنها اهمیت نمی‌داد و می‌خواست که پیشکسوتان نباشند؟
نصیری با ناراحتی از افزایش دوپینگ تصریح کرد: دوپینگ در ورزش ما زیاد شده است. البته قبول دارم در سطح جهان هم دوپینگ هست اما آنها دکتر بالای سرشان است. با این حال من قهرمان دوپینگی را دوست ندارم. 50 سال پیش وزنه 151 کیلوگرم را در دو ضرب زدم، آن هم با چای شیرین اما هنوز نمی‌توانند آن را تکرار کنند. در حال حاضر 71 سال سن دارم و حاضرم جوانان بیایند با من نرمش کنند.
وی درباره فعال نبودن هیات‌های استانی نیز اظهار کرد: فعال نبودن هیات‌ها به این دلیل بود که کسی پول به آنها نمی‌داد. هیات‌ها در غیاب رضازاده من را دعوت می‌کردند و می‌دیدم که سالن‌های قشنگی دارند اما این سالن‌ها حتی سرویس بهداشتی و حمام هم ندارند و این مشکل در شهرهایی بود که قهرمان جهان داشتند. زمانی که از کانادا برگشتم افشارزاده من را شش ماه به کرمانشاه و سنندج فرستاد تا آنجا کار کنم. هر زمان که لباس یا وسایلی می‌خواستم او در اسرع وقت می‌فرستاد. حتی خودم از جیبم برای نونهالان هزینه می‌کردم.
قهرمان اسبق وزنه‌برداری در پایان گفت: تبریک می‌گویم به وزیر و سجادی که کاری کردند دل مردم و ورزشکاران شاد شد. فدراسیون دست کسی افتاده که کاربلد است و می‌داند چه کار کند. فکر می‌کنم احتیاجی هم به کمک‌های ما نداشته باشد.
