از سوی دیگر، تشکلات تندرو اصلاحطلب در دانشگاه امیرکبیر توانستند به صورت قارچگونه یکییکی سر بلند کنند و تریبونهای این دانشگاه را در اختیار رادیکالهای این جاح سیاسی قرار دهند، این در حالی است که به گفته مسوولین بسیج دانشجویی امیر کبیر درب های این دانشگاه برای شخصیت های سیاسی اصولگرا بسته است و درحالی که نامههای درخواست مجوز برای حضور فعالان اصولگرا در کارتابل ریاست خاک میخورد اما یکی پس از دیگری مجوز برای سخنرانی رادیکالهای اصلاحطلب صادر میشود.
در همین حین علی مطهری نماینده مجلس نهم که سخنانش در خصوص رفع حصر و آزادی سران فتنه حاشیههای زیادی را در ماههای اخیر به پا کرد، در مراسمی که به بهانه سالگرد بزرگداشت شهید مطهری برگزار شده دعوت میشود و سخنرانی میکند.
سپس محمد خاتمی و ابراهیم اصغرزاده به سخنرانی در سالن آمفی تئاتر مرکزی دانشگاه امیرکبیر می پردازند و آغاز فعالیت تشکلی به نام «انجمن اسلامی دانشجویان ترقی خواه» را جشن میگیرند.
محمدرضا عارف رئیس بنیاد امید ایرانیان نیز به دانشگاه امیرکبیر دعوت می شود تا «انجمن فرهنگ و سیاست» را برای اصلاحطلبان این دانشگاه افتتاح کند و در آخر نوبت به سخنرانی پرحاشیه هاشمی رفسنجانی میرسد که حضور وی در این دانشگاه با شعارهای تند سیاسی حمایت از سران فتنه همراه شده است.
نوستالژی دوم خرداد در دانشگاه امیرکبیر
با این اوصاف به نظر میرسد یک دانشگاه صنعتی پیشرو سیاسی کاری برای تحقق بخشیدن به حضور یک گروه سیاسی خاص شده است. جالب اینجاست که محافل رسانهای اصلاحطلب نیز به این موضوع اشاره دارند و از وقوع چنین پدیده سیاسی استقبال میکنند. در همین رابطه روزنامه شرق چندی پیش به همین نکته اشاره کرد و طی یادداشتی تحت عنوان «بهار پلی تکنیک» به بازگشایی مجدد انجمن اسلامی در دانشگاه امیرکبیر پرداخت و نوشت: «دانشگاه امیرکبیر (پلیتکنیک) شاهد مراسم گشایش دوباره انجمن اسلامی دانشجویان خود همراه با ابراهیم اصغرزاده و محمدرضا خاتمی بود. »
این روزنامه اصلاحطلب در ادامه آورده است: «جای سوزنانداختن نیست، از نوای سرود یار دبستانی و همان شوروهیجانی که نوستالژی سالهای بعد از دوم خرداد را زنده میکرد.»
استقبال از هاشمی با شعار در حمایت از سران فتنه (لینک دانلود)
محمدرضا عارف و صحبت از چماق فتنه
سخنان تند و رادیکال چاشنی حضور اصلاحطلبان در دانشگاه امیرکبیر شده است؛ موضوعی که یادآور شیوه غوغاسالارانه این جریان سیاسی در دانشگاهها برای مغشوش کردن فضای محافل علمی به نفع خود است. جالب اینجاست که این رفتار سیاسی مالوف اصلاحطلبان در رفتار اصلاحطلبان معتدل نیز در دانشگاه امیر کبیر تکرار میَشود. در همین رابطه محمدرضا عارف ضمن حضور در دانشگاه امیرکبیر و افتتاح انجمن فرهنگ و سیاست، با بیان اینکه اخلاقمداری و پرهیز از تخریب و حذف رقیب را نیز باید مورد توجه قرار داد، خاطرنشان کرد: « نباید این طور باشد که با هرکس که میخواهند برخورد کنند بر سر او چماق فتنه بکوبند. زمانی چماق ضد ولایت بودن را بر سر ولایت مدارترین افراد می زنند و حالا این چماق به چماق فتنه تبدیل شده است.»
این عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام ضرورت توجه به نقد و نقدپذیری را نیز حائز اهمیت دانست و گفت: «باید آستانه تحملمان را بالا ببریم و در جهت عملیاتی شدن شعار امسال و استفاده از همه ظرفیت ها و پتانسیلها در این مسیر قدم برداریم.»
عارف اضافه کرد: «ما امسال را با شرایطی دنبال می کنیم که انشاالله مذاکرات به نتیجه میرسد و توافقنامه امضا خواهد شد . پس از این دوره نیاز به یک فضای جدید داریم و همدلی و همزبانی باید مدنظر قرار بگیرد.»[1]
رادیکالها هم ابراز وجود کردند
دانشگاه امیر کبیر بستری برای ابراز وجود اعضای احزاب منحله مشارکت که
با توجه به رفتار سیاسی تندشان در زمان فتنه به محاق رفته بودند، تبدیل شده است.
محمدرضا خاتمی یکی از این افراد است که در سالن آمفی تئاتر مرکزی دانشگاه امیرکبیر آغاز فعالیت تشکلی به نام انجمن اسلامی دانشجویان ترقی خواه را کلید زد و با اشاره به انتخابات آینده مجلس عنوان کرد: «امروز همه ما هنوز چشممان به سمت انتخابات ریاستجمهوری و مجلس است و به دنبال این هستیم که آیا جامعه میتواند از این طریق یک گام به سمت جلو بردارد. آنچه ما امروز عمیقا به آن نیاز داریم، نگاه و تحلیل عمیق از وضعیت کشور و سیاست ورزی در کشور است.»
وی همچنین با اشاره به آغاز فعالیت های انجمن اسلامی دانشجویان ترقی خواه اظهار کرد: «به نظر میرسد امروز نیاز داریم که در دوران جدیدی که آغاز شده به نقش دانشجو و دانشگاه نگاه جدیدی داشته باشیم. شروع این حرکت از انجمن اسلامی جدید این انتظار را ایجاد میکند که شاهعد تحول جدید در دانشگاهها و فضاهای دانشجویی باشیم.»
شور نشاط سیاسی یا مغشوش کردن فضای دانشگاهها
اصلاحطلبان همواره برای ورود به دانشگاههای برنامه و شیوه و روش خود را داشتهاند. این جریان سیاسی کمتر به دانشگاها به صورت یک محیط علمی و آکادمیک نگاه کرده است و بیشتر با توجه به قشر جوان سعی کرده فضای دانشگاهها را به سمت هیجانات و احساسات کاذب هدایت کند تا با بسترسازی در این جهت به اهداف سیاسی خود دست یابد. نوع سخنرانی اصلاحطلبان در دانشگاه امیر کبیر نیز موید همین مطلب است. موضوعی که در نحوه سخنرانی ابراهیم اصغرزاده و واکنشهای دانشجویان مخاطب سخنانش قابل توجه است. در همین رابطه ابراهیم اصغرزاده هم مانند خاتمی صحبتهایش را با جملهای سیاسی شروع کرد و گفت: « فکر نمیکردم روزی در دانشگاه پلی تکنیک سخنرانی کنم که مجید توکلی و محسن میردامادی در زندان هستند. کمیتههای انضباطی قرار بود که کمک حال دانشجویان باشد تا آنها را در برابر فشار محکمههای قضایی حفظ کنند.»
وی با تاکید بر اینکه «جنبش دانشجویی در طول زمان هیچگاه مخالف فکر کردن نبود» ادامه داد: حق نداریم بخاطر اینکه یک دانشجو مثل ما فکر نمیکند او را از تحصیل محروم کنیم. این جنبش خودش، خودش را نقد میکند. جنبش دانشجویی که من جزو آن بودم آرمانگرا بود، سالها بعد خودمان آن را نقد کردیم. فکر میکردیم پشت شعار دادنهایمان بهشت است.»
این فعال سیاسی جنبش دانشجویی را دیدهبان جامعه توصیف و تصریح کرد: «جنبش دانشجویی مانند دیدهبان جامعه مدنی به کمک مردم میآید برای طرح مطالبات مردمی نقش مهمی را بر عهده دارد. جنبش دانشجویی در سال 88 دچار فرسایش و سکوت اجباری شد، اما در سال 92 در حالی که بسیاری فعالین خسته شده بودند به کمک مردم آمد و آقای روحانی را انتخاب کرد تا کشورش با دنیا تعامل داشته باشد؛ چراکه مردم و جنبش دانشجویی از انزوا و تحریمهای غرب خسته شده بودند. از دولتی که برای مدیریت جهانی نقشه میکشید، خسته بودند.»[2]
پازلی که هاشمی تکمیل کرد
هاشمی رفسنجانی که این روزها با سخنان و خاطرات پرحاشیه فضای سیاسی کشور را تحت تاثیر قرار داده است به مناسبت گرامیداشت روز معلم به دانشگاه امیرکبیر دعوت شد تا در سالن اجتماعات دانشگاه امیرکبیر سخنرانی کند. تعدادی از دانشجویان در اعتراض به این ماجرا در پلاکاردهایی با مضامین «رابطه روز معلم با رأس فتنه را بیابید»، «فتنهگر حیا کن دانشگاه را رها کن»، «سیاست فرمایشی و سفارشی جایگزین برنامههای دانشگاه شده است»، "«ستاد تحریف امام و انقلاب»، «سخنران مراسم روز دانشگاه»، «روز معلم را در دانشگاه به پادگان نظامی تبدیل نکنیم»، «نقاط مشترک مطهری، خاتمی و رفسنجانی چیست؟» در دست گرفتند و جلوی درب دفتر ریاست دانشگاه تجمع اعتراض آمیز کردند.[3]
در ادامه این تجمعات سید احمد معتمدی رئیس دانشگاه امیرکبیر نیز در این تجمع حاضر شد، نماینده دانشجویان خطاب به وی گفت: چه شده است که در روز معلم میخواهید پرتنشترین شخصیت کشور را به دانشگاه بیاورید؟ این درحالی است که در گذشته اجازه سخنرانی به افراد ارزشی و انقلابی را به بهانه تنش زا بودن، نمیدادید؟
این دانشجو ادامه داد: گفتید زاکانی سیاسی است، مجوز ندادید! گفتید شریعتمداری تنشزا است، مجوز ندادید! گفتید بذرپاش تنشزا است، مجوز ندادید! اما به رادیکال ترین افراد که خطوط قرمز نظام را لگدمال کردند، اجازه سخنرانی در دانشگاه دادید!
نماینده دانشجویان معترض با اشاره به اینکه وظیفه مسئولان دانشگاه حفاظت از خطوط قرمز نظام است، گفت: ما نسبت به برنامههای ساختارشکنی که در دانشگاه برگزار میشود، اعتراض داریم. در آیین افتتاحیه یک انجمن خطوط قرمز نظام شکسته شد، نشریهای در دانشگاه منتشر شد که علناً از همجنسبازی دفاع کرد اما شما (رئیس دانشگاه) با آنان برخورد نکردید.
واکنش رئیس دانشگاه امیرکبیر به اعتراضات دانشجویی
در حالی اعتراضات دانشجویی بخاطر صدور مجوز دانشگاه امیرکبیر به سخنرانی هاشمی در این دانشگاه بالا گرفته بود و شماری از دانشجویان این دانشگاه؛ ضمن تجمع مقابل دفتر ریاست دانشگاه و حمل پلاکارد اعتراضی به این مراسم خواستار لغو این مراسم شدند. رئیس دانشگاه امیرکبیر در واکنش به این درخواست؛ گفت: «70-60 معترض در قیاس با 14 هزار دانشجوی دانشگاه، تعداد اندکی هستند.» به گزارش آنا، احمد معتمدی افزود: «بعید میدانم دانشجویان این مراسم را خدشهدار کنند.»
به هر حال آنچه مشخص است فعل و انفعالات سیاسی
جریانی خاص در دانشگاه صنعتی امیر کبیر که به عنوان اولین دانشگاه صنعتی در ایران
تاسیس شد، فزونی یافته است؛ به طوری که این دانشگاه جولانگاه و محل عرض اندام
سیاسی گروهی خاص شده است. این درحالی است که محدودیتهایی برای فعالیت سیاسی دیگر
گروهها در این دانشگاه بوجود آمده است و افرادی که به عنوان فعال سیاسی در این
دانشگاه به آنها تریبون داده میشود در گذشته با توجه به رفتار سیاسی تندی که داشتند
کم کم منزوی شده و به محاق رفته بودند.
به نظر میرسد، این دانشگاه در برنامه ریزی اصلاحطلبان به عنوان یکی از سکوهای پرتاب برای حضور این جریان سیاسی در انتخابات آتی مجلس حائز اهمیت است و مسئولین این دانشگاه طی برنامههای مختلف کمر خدمت به اصلاحطلبان را بستهاند. کنشهای سیاسی که در این دانشگاه نیز رخ داده نشان از وقوع نوعی رادیکالیزم جدید برای انتقال فضای دوم خرداد به دانشگاهها را دارد؛ دانشگاههایی که همواره از سوی اصلاحطلبان به بستری برای جولان سیاسی و بعضا فتنه انگیزی این جریان بدل شده است.