به گزارش مشرق، فینال جام حذفی روز دوشنبه ساعت 18 و 30 دقیقه در ورزشگاه تختی تهران بین دو تیم نفت تهران و ذوب آهن اصفهان برگزار میشود. این مسابقه آخرین بازی فوتبال در فصل 93-94 است. مسابقهای که دو مربی استقلالی و پرسپولیسی روبه روی هم قرار میگیرند. هر دو محبوب هواداران هستند با این تفاوت که یحیی گلمحمدی تجربه حضور روی نیمکت پرسپولیس را دارد و هواداران افسوس این را میخورند که چرا قدرش را ندانستند و هواداران استقلال هم برای حضور علیرضا منصوریان در فصل آینده لحظه شماری میکنند.
به این ترتیب این مسابقه به نوعی برای هواداران استقلال و پرسپولیس هم مهم است و آنها برای این دربی مربیان سرخابی حداقل کری خوانی خواهند کرد هرچند بعید است در این مسابقه ظرفیت ورزشگاه تختی تکمیل شود ولی بازار کریخوانی قرمز و آبی داغ خواهد بود.
در آخرین بازی دو تیم در لیگ برتر تیم ذوب آهن با نتیجه خارقالعاده 5 بر 3 تیم نفت را شکست داد و اکنون منصوریان و شاگردانش به فکر انتقام آن باخت سنگین هستند. بخصوص اینکه اکنون تیم منصوریان به جمع 8 تیم برتر آسیا هم رسیده است.
در این مسابقه جمعی از بهترین بازیکنان ایران حضور دارند. بازیکنان تاثیرگذاری که شاید به اندازه بازیکنان استقلال و پرسپولیس اسم و رسم نداشته باشند اما عملکردشان در میدان بسیار بهتر از آن بازیکنان اسمی قرمز و آبی است.
ذوب آهن بهترین تیم نیم فصل دوم لیگ برتر ایران بود و در نهایت هم توانست به رتبه چهارم لیگ برسد و حضورش را در پلی آف لیگ قهرمانان آسیا در فصل آینده قطعی کند این اتفاق در حالی رقم خورد که ذوب آهن در نیم فصل اول جایگاه خوبی در جدول لیگ نداشت ولی شاگردان منصوریان از روز اول در قواره یک مدعی در لیگ شرکت کردند و در روز آخر قهرمانی را از دست دادند و به رتبه سوم قناعت کردند.
شاگردان گلمحمدی اگر در تهران قهرمان شوند حضورشان در لیگ قهرمانان آسیا قطعی خواهد شد دیگر نیازی به شرکت در پلی آف لیگ قهرمانان ندارند.
نفت خیلی روی بازی خانگی و هوادارانش نمیتواند حساب کند مگر اینکه هواداران استقلال برای حمایت از شاگردان منصوریان به ورزشگاه بروند.
اگر دربی پایتخت نماد فوتبال باشگاهی ایران است این بازی هم میتواند ویترین فنی فوتبال باشگاهی ایران باشد هر دو مربی جوان و علمگرا هستند.
این بازی شطرنج گونه است و هر کدام از دو مربی در افکار تاکتیکی خود مرتکب اشتباه شوند برایشان تاوان سنگینی خواهد داشت تاوانی به اندازه حسرت از دست رفتن قهرمانی!