درست چند ساعت قبل از این گفت‌وگو مجری سی ان ان با مادر جیسون رضاییان گفت‌وگو کرده و تلاش می‌کند با ایجاد یک جو کاملا احساسی از ناامیدی مادر جیسون بگوید و از وی نقل قول می‌کند که: «جیسون نه تنها پسر عزیز من هست، بلکه پسر ایران هم هست. کدام مادری می‌تواند قبول کند که پسرش زندانی باشد؟ پسرمان را آزاد کنید».
مصاحبه‌های شبانه‌روزی رسانه‌های غربی تنها بخشی از سیاست تحریک افکار عمومی برای آزادی فرد متهم به جاسوسی است.
گروهی دیگر از روزنامه‌ها و شبکه‌های تلویزیونی غربی سیاست دیگری را امتحان می‌کنند. دیلی تلگراف سعی می‌کند تا جیسون را قربانی اختلافات داخلی در ایران معرفی کند. رسانه مذکور برای القای مفهوم خیالی و توهمی خود ادعا می‌کند: «ظاهراً روحانی نتوانسته وضعیت حقوق بشر را در ایران بهبود ببخشد!»
نیویورک تایمز نیز تمام تلاش خود را به کار می‌گیرد تا ماجرا مرموز جلوه داده شود و برای دادگاه غیرعلنی جیسون از واژه «سری» استفاده می‌کند تا افکار عمومی را هرچه بیشتر نسبت به موضوع حساس نماید.
گروهی دیگری از رسانه‌ها تلاش می‌کنند تا اتهام اصلی رضائیان را در حاشیه قرار دهند. برای مثال خبرگزاری فرانسه برای پوشش خبر برگزاری دادگاه جیسون از تیتر «ایران سه‌شنبه خبرنگار وانشگتن پست را محاکمه می‌کند» استفاده کرد و بی‌بی‌سی این بار جیسون متهم به جاسوسی را فرد دوتابعیتی محکوم شده در ایران معرفی می‌کند.
تمام تلاش رسانه‌های غربی بر این موضوع متمرکز شده که اتهام جاسوسی جیسون رضائیان هرچه کمتر در افکار عمومی طرح شود و از سوی دیگر ابزار تحریک احساسات برای تبرئه وی مورد استفاده قرار گیرد. حال آنکه شغل خبرنگاری جیسون و سابقه کاری وی در واشنگتن پست نمی‌تواند وی را از اتهام سنگین جاسوسی تبرئه نماید.
ظاهرا رسانه‌های غربی توقع دارند جیسون رضاییان تنها زمانی محاکمه شود که وی دارای کارت رسمی موساد یا سیا باشد و همه جا خودش را یک جاسوس معرفی کرده باشد! کاملا بدیهی است که هر مامور اطلاعاتی برای ورود به خاک دیگر کشورهای هدف از پوشش استفاده کند و بعید است که جیسون رضاییان از این امر مستثنی باشد.
واشنگتن‌پست در مطلب چند روز قبل خود تاکید می کند که جیسون رضائیان به مشکلات ناشی از فشار خون دچار است. این رسانه تلاش دارد از این زمین سوخته و تکراری برای مظلوم‌نمایی متهم استفاده کند. البته ابتلا به فشار خون نیز دلیل محکمی برای تبرئه رضاییان از جاسوسی نیست اما رسانه‌های غربی اصرار دارند تا فشار خون جیسون را در تیتر مطالب خود بگنجانند!
اما طبق معمول همیشه وقتی تمام شیوه‌های تبلیغاتی رسانه‌های غربی در رسیدگی قانونی و اصولی به اتهامات جیسون اثرگذار نیست سریعا سوژه تکراری رعایت نشدن حقوق بشر در ایران مورد توجه قرار می‌گیرد. حال سوال اینجاست اگر ایران برای محاکمه جیسون رضاییان و اطلاع‌رسانی در مورد پرونده این جاسوس حرفه‌ای متهم به نقض حقوق بشر می‌شود تکلیف سازمان‌های اطلاعاتی که در سال 2007 علیرضا عسگری معاون وزیر دفاع ایران را در ترکیه ربودند، چیست؟
علیرضا عسگری سال 2007 در یک آدم ربایی پیچیده در ترکیه ربوده شد و بلافاصله مقامات ایرانی از دست داشتن سازمان اطلاعاتی آمریکا(سیا) و موساد در ربودن این مقام کشورمان خبر دادند. مقامات آمریکایی و اسرائیلی این ادعای ایران را کذب خواندند اما برخی دیپلمات‌های عرب اعلام کردند که عسگری توسط سازمان سیای آمریکا و موساد اسرائیل ربوده شده است.
پیگیری چندین ماهه ایران به هیچ جا نمی‌رسد و در تمام این مدت مقامات آمریکایی و اسرائیلی از سرنوشت عسگری ابراز بی‌اطلاعی می‌کردند اما سرانجام در سال 2010 روزنامه هاآرتص از قول ایهود باراک مدعی شد که علیرضا عسگری در سلول خود در زندان آیالون دست به خودکشی زده است. مرگ مظلومانه این مقام نظامی ایران در زندان رژیم صهیونیستی در حالی اتفاق می‌افتاد که هیچ‌کدام از نهادهای حقوق بشری برای آزادی وی حتی یک بیانیه صادر نکردند و محکومیت مرگ عسگری هرگز به صفحات هیچ‌کدام از رسانه‌های غربی راه نیافت.ظاهرا معیارهای دوگانه و متضاد حقوق بشری، بیماری فشار خون بسیار خفیف جیسون رضاییان را دلیلی برای آزادی وی می‌بینند اما بی‌خبری سه ساله خانواده عسگری از وی و شهادت مظلومانه‌اش هرگز موجب سرزنش مجریان طرح مشترک سازمان اطلاعاتی آمریکا و اسرائیل برای ربایش بی‌دلیل یک مقام ایرانی نمی‌شود!
رضاییان یک متهم به جاسوسی است و لازم است تا زمان رسیدگی کامل به اتهامات وی و همچنین طی مراحل محکومیت احتمالی‌اش در زندان باقی بماند بنابراین تن دادن رسانه‌های غربی به بازی‌های جنگ روانی و سوء استفاده از احساسات افکار عمومی کوچکترین اثری در راستای آزادی جیسون نداشته و نخواهد داشت.
