به گزارش مشرق،‌ درباره دوران ظهور حضرت مهدی(عج) و اینکه بعد از ظهور حضرت، چه اتفاقاتی خواهد افتاد و و جهان چه وضعیتی خواهد داشت، همواره سؤالات فراوانی مطرح می‌شود و اغلب افراد دوست داریم که اطلاعاتی را در این خصوص به دست آوریم.

مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی به برخی از این سؤالات پاسخ داده است که آن را برای علاقه‌مندان و عاشقان ساحت مقدس حضرت حجت(عج) می‌آوریم:

بعد از ظهور حضرت مهدی (عج) چه مدت زمان طول خواهد کشید تا حکومت عدل برقرار شود؟ آیا بعد از استقرار حکومت آن حضرت فقیری یا ستمگری در جامعه یافت می‌شود؟ اگر نه پس ظاهراً گناهی صورت نخواهد گرفت؟

ایمان به ظهور امام زمان (عج) و وقایع پس از آن، از جمله مصادیق ایمان به غیب است که پذیرش و شناخت ویژگی‏‌های آن، جز از راه تعبّد و استفاده‏ از متون نقلی معتبر، میّسر نیست. لکن، از آن جا که اغلب احادیث و روایات، در گذر زمان، دست خوش بلایایی چون تقیه از سوی شیعیان و یا جعل و تحریف از سوی دشمنان، فراموشی یا عدم دقت در ضبط، توسط راویان شده و با نبود امکانات چاپ و نگهداری، فرسوده و نابود شده‏‌اند، شناخت کامل جزئیات حوادث قبل و پس از ظهور آن گونه که مطلوب طبع حقیقت جوی شیعیان و منتظران است، امکان ندارد. به خصوص که در این راستا به برخی تعارضات غیر قابل جمع در روایات نیز برخورد می‌کنیم. از این رو پاسخ به سؤال فوق، به خصوص قسمت اوّل آن، به صورت ظن و گمان است و برای پاسخ به سؤال نیاز به تحلیل آن به چند قسمت مجزاست، لذا پاسخ هر قسمت، به طور جداگانه در زیر می‌آید:

بعد از ظهور حضرت مهدی (عج) چه مدت زمان طول خواهد کشید تا حکومت عدل برقرار شود؟

امام باقر (ع) می‌فرمایند: امام دوازدهم (عج) هشت ماه تمام، شمشیر بر دوش نهاده و دشمنان خدا را می‏‌کشد تا این که خدا خشنود شود. بنابر روایاتی که در اختیار ما وجود دارد ایشان در مکه ظهور نموده و پس از این که یاران و خواص ایشان به او پیوستند، به سمت عراق و سپس شام (سوریه فعلی) و بعد به سوی بیت‌المقدس حرکت می‏‌کنند و پس از آن سایر بلاد اروپا و ترکیه و چین و افغانستان و سایر ممالک به تسخیر ایشان درآمده و حکومت عدل، پس از هشت ماه درگیری پیوسته، برقرار می‏‌شود و صلح و امنیت جهانی فراگیر می‌شود. در باره مدت حکومت ایشان نیز اختلاف فراوانی در روایات دیده می‌شود:

19 سال و چند ماه، 7 سال، 40 سال، 10 سال و 309 سال که هر سال آن برابر 20 یا 40 سال است و گفته شده است پس از شهادت یا وفات آن حضرت، 40 روز خواهد گذشت تا که قیامت بر پا شود و بساط زمین و آسمان برچیده شده و مهیای برپایی قیامت می‌شود.

آیا بعد از استقرار حکومت آن حضرت فقیری یافت می‌شود؟

وقتی حضرت (عج) قیام می‏‌نمایند و حکومت عدل برقرار می‌شود، زمین گنج‌های معدنی و روییدنی خود را در اختیار حضرت (عج) قرار داده و حقوق مستضعفان و فقرا نیز از ثروت‌مندان و ظالمان گرفته و عادلانه بین همه تقسیم می‌شود، تا آن جا که هیچ فقیری باقی نمی‏‌ماند و موردی برای مصرف صدقات و زکوات یافت نمی‌شود. امام صادق (ع) می‌فرمایند: جهان با پیاده شدن عدالت خرم می‌شود، آسمان باران‌هایش را فرو می‏‌ریزد، درختان، میوه‏‌های خود را آشکار نموده و زمین گیاهان خود را بیرون می‏‌فرستد و برای ساکنان خود آرایش می‌‏کند.

امام زمان (عج) به منادی دستور می‏‌دهد که در میان مردم اعلام کند که هر کس نیازی به مال دارد، برخیزد. از میان مردم کسی بر نمی‏‌خیزد، مگر یک نفر که می‏‌گوید: من (محتاجم). پس قائم (عج) به او می‏‌گوید: برو پیش کلیددار و بگو مهدی (عج) به تو دستور می‏‌دهد که مالی به من بدهی. کلیددار می‌گوید: جامه‌ات را بیاور. جامه‌‏اش را می‏‌گسترد و درون آن را پر می‏‌کند. هنگامی که آن را بر دوش می‏‌گیرد، پشیمان می‌شود و می‌گوید: چرا در میان امت محمد (ص) من از همه آزمندتر باشم؟! چرا آن عفت نفس عمومی را من دارا نباشم؟! آن گاه مال را به کلیددار تحویل می‏‌دهد، اما پذیرفته نمی‌شود، و مهدی (عج) می‌گوید: آنچه را که ما عطا کردیم، پس نمی‏‌گیریم.

حضرت رسول اکرم (ص) می‌فرمایند: مردم دنبال کسی می‏‌گردند که از آنها (صدقه‌‏ای) و هدیه‌‏ای را بپذیرد، زکات مالشان را جدا می‌‏کنند، لکن کسی را نمی‏‌یابند که آن را بپذیرد؛ زیرا همه به واسطه فضل الهی بی‌نیاز شده‌‏اند.

آیا بعد از استقرار حکومت آن حضرت (عج) ستمگری در جامعه یافت می‌شود؟

شاخصه‏ حکومت جهانی حضرت مهدی (عج) برقراری صلح و امنیت و عدالت در سراسر گیتی و برچیدن بساط فساد، تباهی، ظلم، جور، جنایت و ستمگری است، چنان که هدف اساسی تمامی انبیا نیز همین بوده است، لکن موفقیت آن بزرگواران در زمان خودشان و اوصیای آنها پس از ایشان، چندان چشمگیر نبود، ولی برقراری صلح و امنیت جهانی بخشی از وعده‏‌های تمامی آنها بوده و فطرت پاک همه‏ انسان‏‌ها، در طول تاریخ نیز، در انتظار چنین ایامی، با این خصیصه عالی بوده ‏است.

پس، از آن جا که خداوند تبارک و تعالی و انبیا و اوصیا، معصوم‌اند و هیچ گاه خُلف وعده نکرده و بی‌جهت مردم را امیدوار ننموده و منتظر نگه نمی‏‌دارند، حتماً این وعده محقق خواهد شد، آن هم با این ویژگی چشمگیر متعالی. بلکه می‏‌توان تحقق آن روزگار رهایی را، هدف آفرینش انسان قلمداد نمود. روزی که با رحمت الهی همه، امت واحده گشته و تحت پرچم توحید درآمده و کفر و شرک و نفاق برچیده می‌شود.

احادیثی که صراحتاً یا تلویحاً به این امر اشاره دارند بسیار فراوان‏‌اند؛ از جمله: امام عسکری (ع) به فرزندشان حضرت مهدی(عج) می‌فرمایند: فرزندم! گویی تو را می‏‌بینم، هنگامی که نصرت خدا بر تو نازل شده و فرج هموار شده و شکوه و عظمت تو اوج گرفته،. . . در این هنگام فجر دولت حق می‌‏دمد و تاریکی باطل از صحنه‏ گیتی برچیده می‌شود. خداوند با دست تو کمر ستمگران را می‌شکند، شعائر دین را باز می‏‌گرداند، آفاق جهان را روشن می‏‌سازد، آرامش و صلح را از کران تا کران برقرار می‏‌کند. . . . دشمنانت خوار و زبون و دوستانت عزیز و پیروز می‏‌شوند. در روی زمین از ستمگران، جنایتکار و منکران طغیانگر و دشمنان تجاوزگر و مخالفان عنادگر احدی باقی نمی‏‌ماند؛ زیرا هر کس به خدا توکل کند، خداوند او را کفایت نماید، همانا خداوند امر خود را به پایان می‏‌رساند و وعده و قضای حتمی خویش را محقق خواهد کرد. همانا خداوند برای هر چیزی تقدیری قرار داده است.

آیا بعد از استقرار حکومت آن حضرت گناهی صورت نخواهد گرفت؟

مهمترین عامل صدور گناه از انسان طمع و حرص او به اندوختن مال دنیا و احساس نیاز انسان به متاع دنیا است.

وقتی انسان به قدر کفایت از مال و ثروت بهره‏‌مند شده و عزت و آبروی اجتماعی بیابد و بینش او الهی شود و دنیا و متاع آن برایش بی‌ارزش شود و به یقین برسد که تمامی وعده‌‏های الهی حق‌‏اند و - گرچه دیگران نخواهند و نپسندند و در سر راه تحقق آن مانع بتراشند - بالأخره محقق خواهند شد. اگر انسان به یقین برسد که معاد و حساب و کتابی در کار است و بهشت و آنچه در آن است قابل مقایسه با عمر دنیا و آنچه در آن است نبوده، دیگر انگیزه‌‏ای برای ارتکاب گناه باقی نمی‏‌ماند. به خصوص که بنابر برخی روایات و استدلال‌های برخی محققان فرزانه، عمر ابلیس نیز با قیام حضرت (ع) تمام خواهد شد و به استناد برخی روایات آن ملعون به دست نبی اکرم (ص) در بیت المقدس ذبح خواهد شد و تسویلات و وسوسه‏‌ها و تزیین‌‏های او هم منقطع می‌شود، از طرف دیگر، موانع بی‌شماری مثل حکومت عدل فراگیر که رهایی از عدالت آن امکان ندارد، محیط امن و امان و سالم و عدم پذیرش فساد و تباهی و گناه از طرف عموم مردم، مانع صدور گناه خواهد بود، پس انگیزه، مفقود و مانع، موجود می‌شود. لذا گناه صادر نمی‌شود، در این زمینه نیز احادیث فراوان است، از جمله:

امام صادق (ع) آن دوران را این گونه توصیف می‏‌کنند: روابط نامشروع، مشروبات الکلی و رباخواری از بین می‌‏رود، مردم به عبادت و اطاعت روی می‌‏آورند، امانت‌ها را به خوبی رعایت می‏‌کنند، اشرار مردم، نابود می‏‌شوند و افراد صالح باقی می‏‌مانند. پیامبر (ص) می‌فرمایند: خداوند به وسیله مهدی (عج) از امت رفع گرفتاری می‏‌کند، دل‏‌های بندگان را با عبادت و اطاعت پر می‌‏کند و عدالتش همه را فرا می‏‌گیرد. خداوند به وسیله او دروغ و دروغ گویی را نابود می‏‌سازد. روح درندگی و ستیزه جویی را از بین می‏‌برد و ذلّت بردگی را از گردن آنها بر می‏‌دارد.

منابع:
1- قرآن کریم.
2- امینی، ابراهیم، دادگستر جهان، ص 388، 447.
3- حیدری کاشانی، حسین، حکومت عدل گستر، ص 225، 301.
4- خراسانی، محمد جواد، مهدی منتظر (عج)، ص 273، 188.
5- کورانی، علی، عصر ظهور، ص 351، 370.
6- جمعی از نویسندگان، عدل منتظر، گفتار 1، 11.
7- صافی گلپایگانی، لطف اللَّه، منتخب الاثر.
8- صافی گلپایگانی، لطف اللَّه، امامت و مهدویت، ج 3.
9- کامل سلیمان، روزگار رهایی، ترجمه‏ی علی اکبر مهدی پور، ج 1 و 2.
10- مجلسی، بحار، ج 52 و 51.
11- طباطبایی، محمد حسین، تفسیر المیزان، ج 14، ص 160، 175.