به گزارش مشرق،  بر اساس این تحقیق، این ارتباط بویژه در میان افراد مجرد، کسانی که به سن بازنشستگی رسیده‌اند و افراد با تحصیلات کم ، از قدرت بیشتری برخوردار است.
 
این نخستین نتایجی است که به نمایش تأثیر انواع مختلف بدهی بر افسردگی در بخشهای مختلف جمعیت آمریکا می‌پردازد. اگرچه شواهد کمی برای این ارتباط با بدهی‌هایی با مدت متوسط یا طولانی مشاهده شده است.
 
به گفته محققان، قراردادهای بدهی جدید می‌تواند به وام‌گیرندگان آسیب‌پذیر ارائه شده و همچنین بخشهای جمعیتی شناسایی شده توسط این پژوهش می‌تواند هدف کمک برای ظرفیت سازی مالی در این افراد قرار گیرد.

مفاد قرارداد بدهی می‌تواند شامل یک مشاوره مالی اجباری و حق فسخ در یک بازه زمانی تعیین‌شده باشد.

افرادی که بدهکار بودند، بیشتر احتمال داشت که جوان و از جنس مذکر باشند و همچنین احتمال سیاه‌پوست یا اسپانیایی‌تبار بودن آن‌ها کمتر بوده و هم خود و هم خانواده‌شان تحصیل‌کرده بودند، احتمال متاهل و شاغل بودن آن‌ها بیشتر بوده، درآمد و دارایی بیشتری داشته و از سلامت بهتری برخوردار بودند.

محققان سپس از معیارهای وضع اجتماعی استفاده کرده و تحلیل خود را برای زیرگروههای توصیف شده توسط سن، تحصیلات و وضعیت تاهل اصلاح کردند و در این زمان بود که یک ارتباط منفی مشاهده شد. آن‌ها همچنین به کنترل این امر پرداختند که بدهی باعث افسردگی شده و نه بالعکس.

این پژوهش بر روی حدود 8500 انسان بالغ در سن کار انجام شد. سپس اطلاعاتی از دو موج نظرسنجی ملی خانواده و خاندان بدست آمد که با فاصله شش سال انجام شده و در سال 1994 به پایان رسید.
یافته‌های کلی به این واقعیت اشاره داشت که 79 درصد از پاسخ‌دهندگان تا حدی مقروض بوده و بطور میانگین 42 هزار دلار بدهی داشتند. بدهی‌های طولانی‌مدت با بخش به مراتب بزرگتری محاسبه شد.
 
به گفته محققان، تحقیقات در آینده باید تحلیل‌هایی در مورد امکان معکوس کردن این تأثیرات و کاهش علائم افسردگی با کاهش بدهی‌های کوتاه مدت را در بر بگیرد.

نتایج این پژوهش در مجله Family and Economic Issues منتشر شده است.