«مقامات عربستان نه تنها به دنبال رفع نگرانی درباره تلاش خود برای دستیابی به سلاح هسته‌ای نبودند بلکه به جای آن بارها این موضوع را تکرار کردند. تقریبا همه کسانی که نگران دستیابی عربستان به سلاح‌ هسته‌ای هستند تصدیق می‌کنند که ریاض خودش به دنبال ساختن بمب اتمی نخواهد بود و به جای آن این اتفاق نظر وجود دارد که عربستان از پاکستان سلاح هسته‌ای می‌خرد با این حال نگرانی‌ها درباره پیمان هسته‌ای محرمانه میان عربستان و پاکستان چیز جدیدی نیست و حتی به دهه‌های 1970 و 1980 برمی‌گردد اما در یک دهه گذشته بیش از هر زمان برجسته شده است. من در این مقاله استدلال می‌کنم که این مفهوم دور از ذهن است. با وجود آنکه عربستان تمایل به خرید زرادخانه هسته‌ای از پاکستان دارد اما اسلام آباد دلیلی برای آنکه سلاح هسته‌ای به ریاض بفروشد، ندارد. قبل از هر چیز باید گفت که پاکستان از این بابت نگران است که زرادخانه هسته‌ای‌اش به منظور تاب آورن در مقابل حملات هند و یا آمریکا بیش از حد کوچک است.

از طرف دیگر فروش سلاح هسته‌ای به عربستان منجر به واکنش منفی بی‌سابقه اکثر کشورهای جامعه بین‌الملل به ویژه آمریکا و چین که حامیان مهم پاکستان هستند، خواهد شد. این کار همچنین باعث خشم ایران می‌شود و ایران از جایگاه خوبی برای تلافی کردن اقدام پاکستان از راه‌های مختلف برخوردار است. در ماه آوریل هنگامی که اسلام آباد از شرکت دادن سربازان خود در کمپین نظامی عربستان علیه یمن امتناع کرد نگرانی‌ها درباره فروش سلاح هسته‌ای از سوی پاکستان به عربستان کمرنگ شد.

اگر پاکستان از فرستادن حتی یک مجموعه نیروی نمادین برای مشارکت در حملات تحت رهبری عربستان علیه یمن خودداری می‌کند مطمئنا ارزشمندترین دارایی‌های نظامی‌اش را به ریاض نخواهد داد.

اما باید گفت در حالی که عربستان قادر به خرید سلاح هسته‌ای از پاکستان نیست اما شانس بیشتری دارد تا این سلاح را از کره شمالی بخرد. دلایل متقنی وجود دارند برای آنکه باور کنیم کره شمالی چنین درخواستی را خواهد پذیرفت. کره شمالی سابقه زیادی در گسترش تکنولوژی هسته‌ای از جمله در خاورمیانه دارد. پیونگ یانگ به ساخت راکتور هسته‌ای سوریه که اسرائیل در حملات هوایی در سال 2011 از بین برد کمک کرده است.

همچنین کره شمالی در کارنامه خود فروش تکنولوژی نظامی پیشرفته نظیر موشک‌های بالستیک به چند کشور جهان را دارد. از طرف دیگر عربستان می‌تواند یک حامی بسیار باارزش برای کره شمالی باشد.

کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی تلاش دارد تا اقتصاد این کشور را به ویژه برای نخبگان کره شمالی تقویت کند تا این مساله باعث افزایش حمایت از حکومتش شود. با این حال این تلاش از زمانی که چین به دنبال رسیدن شی جینپینگ به ریاست جمهوری در سال 2012 موضعی سرسختانه علیه کره شمالی اتخاذ کرد، با دشواری بسیاری رو به رو شد.

پیونگ یانگ به دنبال آن است تا جایگزین‌های مناسبی برای چین پیدا کند اما تاکنون شانس چندانی در این زمینه نداشته است. اگرچه روسیه به نظر می‌رسد که خواهان تقویت روابط با کره شمالی است اما مشکلات مالی روسیه توانایی آن برای کمک اقتصادی به کره شمالی به منظور جبران از دست دادن کمک‌های چین را محدود ساخته است. در این میان کره جنوبی نیز متمایل به محدود کردن روابط اقتصادی خود با کره شمالی در غیاب امتیازات چشمگیر پیونگ یانگ در زمینه برنامه هسته‌ای خود است.

عربستان هیچ یک از این محدودیت‌ها را ندارد. عربستان برخلاف کره جنوبی از سوی برنامه هسته‌ای کره شمالی آشکارا تهدید نمی‌شود و برخلاف روسیه نیز با مشکلات مالی بزرگ رو به رو نیست. در حقیقت عربستان آکنده از دلارهای نفتی است که موجب شده مقام سومین ذخیره بزرگ ارز جهان را پس از چین و ژاپن کسب کند.

اگرچه عربستان از این دلارها برای تخفیف اثر کاهش قیمت نفت استفاده می‌کند اما همچنان 708 میلیارد دلار ذخیره ارزی دارد که مطمئنا برای حمایت چشمگیر از کره شمالی کافی است.

عربستان همچنین می‌تواند از کره شمالی دیگر حمایت‌های ارزشمند را به عمل آورد به عنوان مثال کارگران خارجی بالغ بر نیمی از نیروی کارگری عربستان را تشکیل می‌دهند و کارگران کره شمالی در صورت کار کردن در عربستان می‌توانند یک منبع مهم ارز خارجی برای این کشور باشند. در حقیقت این یکی از تاکتیک‌های ارجح حکومت کیم جونگ اون برای دور زدن تحریم‌های بین‌المللی بوده است. موسسه مطالعات سیاسی اسان توضیح داده است: درآمدهای این کارگران در قالب حواله فرستاده نمی‌شوند بلکه توسط دولت تخصیص پیدا کرده و در قالب پول نقد حجیم به این کشور باز می‌گردد که این نقض فاحش تحریم‌های سازمان ملل است.

برخی برآوردها حاکی از آن هستند که بالغ بر 65 هزار کارگر کره شمالی در خارج از این کشور در 40 کشور مختلف مشغول به کار هستند و از زمان به قدرت رسیدن کیم جونگ اون این رقم دو برابر و یا حتی سه برابر شده است.

با این حال به گفته موسسه اسان عربستان حتی جزو 10 کشور اول به کار گیرنده نیروی کار کره شمالی نیست. تغییر این مساله باعث تقویت چشمگیر حکومت کیم جونگ اون خواهد شد.»