به گزارش مشرق، اسماعیل نجار رئیس سازمان مدیریت بحران کشور، در پاسخ به این پرسش "اگر در هر لحظه‌ای تهران زلزله بیایید واقعاً می‌توانید پاسخگو باشید؟" اظهار کرد: خیر، امیدواریم خداوند ما را با چنین حوادثی امتحان نکند، واقعاً کار سختی است، حادثه بسیار بزرگی ممکن است اتفاق بیفتد، بنده این نکته را همیشه به هموطنانمان یادآوری می‌کنم که آموزش باید حرف نخست را بزند، امدادگر اصلی؛ باقی‌مانده از هر خانواده خواهد بود یعنی مهمترین، اساسی‌ترین و اصولی‌ترین کار این است که افراد خانواده آموزش‌های لازم را در این زمینه فراگیرند زیرا آن کسی که زنده می‌ماند می‌تواند کمک کند.
وی در پاسخ به این سؤال "شما خودتان از اصول کمک‌های اولیه آگاه هستید؟" گفت: به هر حال نابلد هم نیستم یعنی این‌طور نیست که صفر صفر باشم، ولی می‌خواهم این مسئله را عنوان کنم افراد باید بتوانند با فراگرفتن آموزش‌های لازم در ساعات اولیه حادثه به کمک بیایند، وگرنه هلال احمر با همه آمادگی‌هایی که دارد اگر حادثه‌ای در نقطه‌ای رخ بدهد بخواهد استان‌های معین را فراخوان و اعزام کند، زمانبر خواهد بود.
نجار تصریح کرد: نکته بعدی در بحث تهران مربوط به امکانات است، مثلاً یک زمانی خشت و گل فرو می‌ریزد، با کلنگ آواربرداری قابل اقدام است تا فرد را از زیر آوار خارج کرد اما واقعاً زیر این سازه‌های تهران اگر اتفاقی بیفتد با این آهن‌آلات و این امکانات ساختمانی حادثه‌ای رخ دهد آیا می‌توانیم با تجهیزات موجود کاری کنیم؟ مسلماً مقدور نیست! امروز شاهد هستیم در شرایطی یک ساختمان بر اثر گود برداری نامناسب فرو می‌ریزد و هیچ مسیر عبوری نیز بسته نشده است، چند روز طول می‌کشد تمام تجهیزات را بسیج کنیم تا مصدومان را در بیاوریم.
بدترین نقطه لرزه‌خیز تهران
رئیس سازمان مدیریت بحران کشور در پاسخ به این پرسش "بدترین نقطه لرزه‌خیز تهران که مردم ساکن آن باید دقت و احتیاط بیشتری کنند، کجاست؟" عنوان کرد: همه مردم در تمام مناطق تهران باید حواس‌شان باشد.
نجار در پاسخ به سؤالی دیگر مبنی بر اینکه چه‌تعداد از مسئولان کشور آموزش‌های کمک‌های اولیه در حوادث را می‌دانند، بیان داشت: حقیقتش آمار و ارقامی که عنوان می‌کنند آموزش دادند زیاد است ولی بعید می‌دانم خیلی‌ها بلد باشند.
معاون وزیر کشور خاطرنشان کرد: اما نکته حائز اهمیت این است که ما آموزش‌ها را به‌طور جد شروع کردیم و دنبال این هستیم در وهله نخست مسئولان و در مرحله دوم به‌طور همزمان مردم آموزش‌ها را فراگیرند، به هر حال مردم رسانه‌های عمومی هستند و باید وارد گود شوند، امروز شاهد آن هستیم وقتی یک زلزله‌ای رخ می‌دهد مردم یا حسین کنان مطالبه چادر می‌کنند ولی طی سفری که به ژاپن داشتم مشاهده کردم که آنها با چادر خودروهای‌شان و یا با پارچه‌ای سرپناه درست می‌کنند، پس مردم آنجا آموزش دیدند که نباید منتظر بمانند تا کسی برای آنها چادر سرپناه بیاورد، یا بطری‌های آب را به‌عنوان آشغال دور نمی‌ریزند بلکه برای درست کردن میز و صندلی استفاده می‌کنند و بنده این نوع صندلی‌ها را دیدم به‌طوری که می‌توانستم با همین وزنم روی آن بنشینم. بنابراین رویکرد و نگاه باید تغییر کند تا بتوانیم به یک وضعیت مطلوب برای مقابله با حوادثی همچون زلزله پیش برویم وگرنه با وضعیت کنونی واقعاً نگران کننده است.
