به گزارش مشرق،‌ فوتبال یکی از معروف ترین و محبوب ترین رشته های ورزشی فعال در کشورمان است و شاید به دلیل همین میزان محبوبیت باشد که بسیاری از فرزندان فوتبالیست ها تصور می کنند یک روز می توانند به همان مرحله از شهرت و محبوبیت پدر خود دست پیدا کنند. در این گزارش شما را با معروف ترین پدر و پسرهای ورزشی ایران آشنا می کنیم.

ظاهرا در فوتبال این دیگر تبدیل به یک سنت قدیمی شده که پسرهای مردان بزرگ و قدیمی فوتبال هیچ گاه نتوانسته اند مثل پدران خود در فوتبال بدرخشند و صاحب نام و اعتبار شوند. در واقع از همان اولین نسل فوتبال معلوم شد که در جمع بسیار پر تعداد این رشته ورزشی نباید شاهد ظهور فرزندی در فوتبال باشیم که نام پدر خود را زنده کرده و رویاهای پدر را به صورتی کامل به اجرا درآورده است. اگر بخواهیم از این گونه افراد یک گروه تعریف کنیم مجبوریم سراغ یک پرونده بزرگ رفته و چیزی به اندازه یک دایره المعارف ورزشی را بگشاییم.

البته یادآور می شویم که در فوتبال ما فرزندان ستاره های بزرگ در حد آنها نشده اند در حالی که برخی از فوتبالیست های نسبتا متوسط صاحب فرزندانی بوده اند که از خود آنها صاحب سطحی بالاتر شده اند.

1- همایون بهزادی

همایون بهزادی که اتفاقات اواخر دهه 50 دفتر خاطرات او در فوتبال را آن گونه که مورد نظرش بود جلو نبرد، صاحب 2 فرزند پسر بود. شاهین بهزادی و علی بهزادی که هر دو به نزدیکی بالاترین سطوح در فوتبال رسیدند اما در سطحی خاص متوقف شدند.

جالب است بدانید که شاهین در تیم شاهین به فوتبال پرداخت و علی در تیم فوتبال سپاهان اصفهان زیر نظر ناصر حجازی فعالیت داشت ولی هر دو در سن حدود 24 سالگی از حدی خاص بالاتر نرفته و افت کردند.

2- ناصر حجازی

ناصر حجازی پسری به اسم آتیلا داشت که در سطح اول فوتبال ایران حضور داشت اما این بازیکن که مهمترین توانش زدن پنالتی های مطمئن و زیبا بود نتوانست از زیر سایه نام پدر خارج شود. آتیلا در همه تیم هایی که پدرش مربی بود فعالیت می کرد و بعد از فوت پدر هم آکادمی فوتبال ناصر حجازی را اداره کرد.

3- علی پروین

علی پروین که در 42 سالگی صاحب پسر شده بود، با محمد می رفت تا محاسبات را به هم بریزد. خیلی ها می گفتند که محمد پروین از زیر سایه خارج شده و بهترین بازیکنی است که در بین فرزندان ستارگان قدیمی فوتبال به درجاتی از بالندگی و درخشش رسیده است اما جالب این بود که همه فقط محمد پروین را تا زمانی دیدند که 24 ساله بود! در حالی که پدر یعنی علی پروین تازه از 24 سالگی به تیم ملی رسید.

پیشرفت محمد در فوتبال تنها تا 24 سالگی ممکن بود و او که در 20 سالگی بازی ملی کرده بود، در 24 سالگی رفته رفته فوتبال را کنار گذاشت و بعد از یکی دو سال، اعلام جدایی دائمی از فوتبال کرد.

4- ابراهیم آشتیانی

ابراهیم آشتیانی هم پسری به اسم اردلان داشت که در تیم های بزرگی مثل سپاهان و پرسپولیس بازی کرد. اردلان هم البته به علت مصدومیت نتوانست علیرغم اوج گیری اولیه حتی به 20 درصد از رشدی که پدرش در فوتبال ایران داشت برسد و بالاخره در 26 سالگی غروبی زودهنگام داشت.

5- محمد پنجعلی

محمد پنجعلی با 2 فرزندش یعنی سجاد و میثم خیلی ها را به ظهور فرزندانی در سطح و اندازه های پدر امیدوار کرد اما فرزندان پنجعلی هم نتوانستند نامی حتی در اندازه های سایه نام پدر خود داشته باشند. فرزندان او هم مثل خیلی های دیگر محو شده و به اندازه نام پدر صاحب اعتبار و کلاس نشدند.

6- سیاوش حیدری

بازیکنی به اسم سیاوش حیدری در اصفهان دهه 50 چشم ها را به خود خیره کرده بود. او صاحب پسری شد که بعدها حداقل و برخلاف دیگران، نامی در اندازه نام پدر داشت. سپهر حیدری پسر سیاوش حیدری چند تفاوت عمده با پدر خود داشت؛ صاحب تحصیلاتی بالا بود، به تهران آمد و برای تیم پرسپولیس بازی کرد و حتی یک بار گل قهرمانی تیم فوتبال پرسپولیس را هم به ثمر رساند. سرانجام اینکه این فوتبالیست بزرگ و تاریخ ساز که گل قهرمانی لیگ سال 1386 را به ثمر رساند برخلاف پدر خود نه در خط حمله که در خط دفاع بازی می کرد.

7- فرشاد پیوس

فرشاد پیوس تلاش زیادی کرد که از پسر خود یعنی ماهان یک آقای گل بسازد اما قهرمان ورزش شدن، کاملا تربیتی نیست و به استعداد و قریحه هم برمی گردد؛ در حالی که مثلا در سینما فرزندان اکثر هنرپیشه ها و کارگردان ها به سینما پیوسته و به نسبت موفق هم بوده اند. ماهان پیوس پسر فرشاد پیوس تلاش زیادی کرد تا مثل پدر نامدار شود اما این اتفاق هیچ وقت عملی نشد که نشد!

8- احمدرضا عابدزاده

احمدرضا عابدزاده هنوز اعتقاد دارد امیر پسرش یکی از بهترین گلرهای فوتبال ایران خواهد شد. دعوت او به تیم ملی امید نمی تواند تاییدکننده اعتقاد عابدزاده باشد چرا که مثلا محمد پروین هم به تیم ملی نه تنها امید که تیم ملی بزرگسالان دعوت شد اما فوتبال را کنار گذاشت و بعدها صاحب یک نانوایی فانتزی شیک شد!

9- حسن صادقیان

مرحوم حسن صادقیان از فوتبالیست های خوب آذربایجان شرقی بود. صادقیان شباهت های زیادی به پسرش داشت. حیف که پیام صادقیان از حیث اخلاقی در اندازه ای نیست که اهالی فوتبال دوست داشته باشند.

10- آندرانیک اسکندریان

آندرانیک و الکو اسکندریان از نوع ویژه ای در این مورد بوده اند. آندرانیک یکی از ستارگان بزرگ تیم ملی فوتبال کشورمان بود که در تیم ملی ایران و در جریان مسابقات فوتبال جام جهانی 1978 آرژانتین حضور پیدا کرد و یکی از بهترین مدافعان چپ جام جهانی شد و از تیم ملی ایران به تیم کاسموس نیویورک رفت. جالب است بدانید که الکو که پدرش سال ها در تیم ملی ایران بازی کرد بازیکن تیم ملی فوتبال کشور آمریکا هم محسوب می شود.

11- علی دانایی فرد

علی و ایرج دانایی فرد. اولی مربی قدیمی تیم فوتبال تاج سابق بود و دومی از ستارگان فوتبال ملی که در جام جهانی 1978 آرژانتین گل تیم ملی کشورمان را برابر تیم ملی اسکاتلند به ثمر رساند.

12- ناصر نوآموز

ناصر و آرش نوآموز، دو مرد تاریخی فوتبال ایران بودند که اولی در دهه 30 و ابتدای دهه 40 بازی می کرد و بعدها رییس فدراسیون فوتبال کشورمان شد. آرش هم از فوتبالیست های خوب دهه 70 بود که خیلی زود برای ادامه تحصیلات به کشور آمریکا رفت و در تیم های آن خطه هم به بازی پرداخت.

13- عزت جانملکی

عزت و علی جانملکی. علی از معدود فرزندان مردان فوتبال بود که در فوتبال به چنان رشدی رسید که در تیم ملی فوتبال هم تجربه بازی ولو اندک را پیدا کرد. عزت جانملکی هم مدافع تیم فوتبال ملی کشورمان و تیم تاج سابق در ادوار گذشته بوده است.

14- نادر عزت اللهی

یکی از مهمترین نفرات این عرصه بی شک مردی به اسم نادر عزت اللهی است که پسر او در حال حاضر یکی از بهترین مردان فوتبال ما شده و برای اولین بار در 18 سالگی حضور در تیم ملی فوتبال کشورمان را هم تجربه کرده است. سعید عزت اللهی سال گذشته که هنوز 17 سال بیشتر نداشت مورد توجه باشگاه بزرگ اتلتیکومادرید قرار گرفته و به این کشور رفت و در تیم سوم این باشگاه بزرگ به بازی و ارائه توان و قابلیت هایش پرداخت.

گروهی دیگر از پدر و پسرهای فوتبال

مرحوم غلامحسین مظلومی و امید مظلومی
حسن حلافی و سعید حلافی
مجتبی خیر اندیش و مصطفی حقی پور
اکبر و بهتاش میثاقیان
غلامحسین و علی پیروانی
محمد و نعیم مایلی کهن
بهروز و بهشاد یاورزاده
ناصر و علی محمدخانی
حمید و سهراب امینی خواه
مانیس و آلن میناسیان

مهم ترین پدر و پسرهای سایر ورزش ها

در دیگر ورزش ها ماجرای پدر و پسرها به اندازه فوتبال گسترده نبوده است. در پایان این مقاله نام و نشان برخی از این افراد را با هم مرور می کنیم. تعداد افرادی که در اینجا نام آنها را با هم مورد مرور قرار خواهیم داد البته بسیار اندک است.

مدد نصیری نیا و فرزند قهرمانش شاهین نصیری نیا که شاهین در مسابقات جهانی وزنه برداری در سال 1999 به عنوان قهرمانی جهان رسید.

عزیز علی حسینی و سعید علی حسینی. قهرمان سابق وزنه برداری ایران و آسیا که فرزند او سعید، در مسابقات نوجوانان و جوانان قهرمان شد و رکورد او در وزنه برداری در حدی بود که می توان گفت در آستانه شکستن رکورد حسین رضازاده بود اما این اتفاق عملی نشد و به علت دوپینگ متاسفانه از صحنه ورزش در کشورمان محو شد.

امیر و مجید احتشام زاده، 2 قهرمان ورزش پینگ پنگ در ایران که سلطه آنها بر این رشته حدود 50 سال در ایران به طور انجامید! امیر در مسابقات آسیایی تا عنوان سوم هم بالا آمد و مجید در مسابقات سال 1368 که در آن قهرمانان بنامی از چین حضور پیدا کرده بودند به عنوان قهرمانی رسید. امیر و مجید احتشام زاده یکی از مهمترین پدر و پسرهای ورزش کشورمان در سطح قهرمانی بوده اند.

مانوئل و آندره آغاسی، دو قهرمان از دو رشته ورزشی مختلف در کشورمان بوده اند. مانوئل آغاسی در مسابقات بوکس بازی های آسیایی 1951 دهلی نو عضو تیم ملی بوده اما فرزند او یعنی آندره بعد از کوچ او به کشور ایالات متحده آمریکا در ورزش تنیس چهره کرده و تبدیل به یکی از بهترین ها و بزرگترین های این ورزش شد.

منبع: همشهری تماشاگر