به گزارش مشرق، روزنامه صهیونیستی هاآرتص گزارشی به نقل از بی میشل، ستون نویس این
روزنامه منتشر کرده و در آن بمب ایرانی را محبوب ترین اسباب بازی بنیامین
نتانیاهو ، نخست وزیر رژیم اسرائیل می داند که با دست یابی به توافق
احتمالی هسته ای در وین ، دنیا این اسباب بازی را از دست او می گیرد.
در این گزارش آمده است: « دلم برای بنیامین نتانیاهو می سوزد. حکام جهان با یک چرخش قلم ، دوست داشتنی ترین اسباب بازی اش را از او گرفته اند.
محبوب ترین و شادی بخش ترین اسباب بازی ، در یک کلام بمب ایرانی ، چیزی که منبع قدرتش بود و مایه حیاتش و مهم تر از همه، بهترین چیزی که می توانست پشتش پنهان شود و پناه بگیرد.
به نظر می رسد همین امروز ، یا شاید فردا ، پرونده هسته ای ایران بسته می شود و برای دست کم ده تا دوازده سال یا حتی بیشتر از سر خط خبرها و از اذهان ما پاک خواهد شد و برای بی بی (نتانیاهو) چه اتفاقی می افتد؟
با یک نگاه می توان نشانه های هراس و دلهره را در او مشاهده کرد: سرکوفتگی ، دوری کردن از دیگران ، آشفتگی در موها ، اصرار از سر لجبازی و خیره سری که هیچ اتفاقی نیافتاده و هیچ چیز عوض نشده است. اما حقیقتی هولناک در حال شکل گرفتن است. بمب ، دیگر نیست. از هم اکنون به بعد ، نتانیاهو همچون کودکی است که چتر حمایتی اش را از دست داده - یا همچون کودکی که خرسک تدی بی یرش را داخل آشغال ها انداخته اند - خرسکی که در شب های طولانی به آن دلگرم بود و در مواقع خطر و تبلیغات انتخاباتی او را آرام می کرد. چندی نمی گذرد که دفتر نخست وزیر همچون باغی می شود که مترسکش را برده اند - بزودی در معرض نوک تیز حقیقتی تلخ قرار می گیرد ، دیگر حشرات موذی هر روز برایش مزاحمت ایجاد نمی کنند ، سپری را که در برابر دردسرهای کارش از او حفاظت می کرد از دست داده و خستگی روزمره او را آزار می دهد.
دیگر از برنامه ریزی برای عملیات کماندوها خبری نخواهد بود ، دیگر نمی تواند ترس و وحشت هسته ای را که برایش بسیار مفید بود اشاعه دهد ، دیگر نمی تواند دلهره و هراسی دلگرم کنند ایجاد کند.
دیگر سخنی از چرچیل به میان نمی آید!! خدا به دادمان برسد. زین پس فقط بحث مسکن و هزینه زندگی و بودجه و ائتلاف و فساد در میان خواهد بود و همه دنیا که از او به شدت انتقاد می کند.
واقعا قلب آدم درد می گیرد.
اما امیدمان را از دست نداده ایم. اگر رهایی را دیگران برای ما به ارمغان نمی آورند باید خودمان آن را به چنگ آوریم.
از تفکر و ایده پردازی یهود و سحر و جادویش. چگونه؟ با این ترتیب: همانگونه که همه می دانند - البته بر اساس آنچه که برخی منابع عجیب و غریب خارجی می گویند - اسرائیل دارای زراتخانه بمب های اتمی است که خیلی وقت است از مرز ۲۰۰ عدد گذشته است. این تعداد بمب برای نابود کردن نیمی از دنیا کافی است. خیلی زیاد است. این همه بمب نیاز نداریم. درست است که همه دنیا ضد ماست اما کارشناسان امنیتی می گویند (که اتفاقا خارجی و عجیب و غریب هم هستند)، برای ایجاد بازدارندگی ، از بین بردن یک چهارم دنیا هم کافی است.
به عبارت دیگر ، ما (اسرائیل) بمب مازاد داریم. و درماندگی نتانیاهو با این بمب های اضافی درمان می شود.
فقط کافی است یکی از آن ۲۰۰ بمب را بردارد ، به خوبی آن را کادو کند و پنهانی آن را برای جمهوری اسلامی ایران بفرستد.
آنهایی که می ترسند ممکن است لو بروند و ما خجالت زده شویم ، نگران نباشند هیچ کس به کم شدن یک بمب از ۲۰۰ بمب توجه نمی کند.
اگر هم خبرنگار کنجکاوی، گم شدن یک بمب را فهمید خیلی اتفاق هولناکی نمی افتد. طبق روال گذشته ، اسرائیل او را می گیرد و به ندامتگاه می سپارد ، کاری که معمولا با افراد انجام می دهد و گناه خود را گردن دیگران می اندازد و موضوع حل و فصل می شود.
و به این ترتیب ، دوباره همه خوشحال می شوند. ایرانی ها ، چراکه بمب دارند. دنیا ، که با ایران به توافق می رسد و البته بنیامین نتانیاهو ، که یکبار دیگر می تواند به بمب ایرانی متوسل شود و همه را دور و بر خودش بترساند و شب ها دوباره در خیال خود طرح عملیات کماندویی بریزد تا به روزهای جوانی بازگردد.
حقیقتش را بخواهید من هم خوشحال تر می شوم. وقتی بدانم دست کم یکی از آن ۲۰۰ بمب اتمی ما بدست افرادی باتدبیرتر و هوشمندتر سپرده شده کمی تمدد اعصاب پیدا می کنم.
در این گزارش آمده است: « دلم برای بنیامین نتانیاهو می سوزد. حکام جهان با یک چرخش قلم ، دوست داشتنی ترین اسباب بازی اش را از او گرفته اند.
محبوب ترین و شادی بخش ترین اسباب بازی ، در یک کلام بمب ایرانی ، چیزی که منبع قدرتش بود و مایه حیاتش و مهم تر از همه، بهترین چیزی که می توانست پشتش پنهان شود و پناه بگیرد.
به نظر می رسد همین امروز ، یا شاید فردا ، پرونده هسته ای ایران بسته می شود و برای دست کم ده تا دوازده سال یا حتی بیشتر از سر خط خبرها و از اذهان ما پاک خواهد شد و برای بی بی (نتانیاهو) چه اتفاقی می افتد؟
با یک نگاه می توان نشانه های هراس و دلهره را در او مشاهده کرد: سرکوفتگی ، دوری کردن از دیگران ، آشفتگی در موها ، اصرار از سر لجبازی و خیره سری که هیچ اتفاقی نیافتاده و هیچ چیز عوض نشده است. اما حقیقتی هولناک در حال شکل گرفتن است. بمب ، دیگر نیست. از هم اکنون به بعد ، نتانیاهو همچون کودکی است که چتر حمایتی اش را از دست داده - یا همچون کودکی که خرسک تدی بی یرش را داخل آشغال ها انداخته اند - خرسکی که در شب های طولانی به آن دلگرم بود و در مواقع خطر و تبلیغات انتخاباتی او را آرام می کرد. چندی نمی گذرد که دفتر نخست وزیر همچون باغی می شود که مترسکش را برده اند - بزودی در معرض نوک تیز حقیقتی تلخ قرار می گیرد ، دیگر حشرات موذی هر روز برایش مزاحمت ایجاد نمی کنند ، سپری را که در برابر دردسرهای کارش از او حفاظت می کرد از دست داده و خستگی روزمره او را آزار می دهد.
دیگر از برنامه ریزی برای عملیات کماندوها خبری نخواهد بود ، دیگر نمی تواند ترس و وحشت هسته ای را که برایش بسیار مفید بود اشاعه دهد ، دیگر نمی تواند دلهره و هراسی دلگرم کنند ایجاد کند.
دیگر سخنی از چرچیل به میان نمی آید!! خدا به دادمان برسد. زین پس فقط بحث مسکن و هزینه زندگی و بودجه و ائتلاف و فساد در میان خواهد بود و همه دنیا که از او به شدت انتقاد می کند.
واقعا قلب آدم درد می گیرد.
اما امیدمان را از دست نداده ایم. اگر رهایی را دیگران برای ما به ارمغان نمی آورند باید خودمان آن را به چنگ آوریم.
از تفکر و ایده پردازی یهود و سحر و جادویش. چگونه؟ با این ترتیب: همانگونه که همه می دانند - البته بر اساس آنچه که برخی منابع عجیب و غریب خارجی می گویند - اسرائیل دارای زراتخانه بمب های اتمی است که خیلی وقت است از مرز ۲۰۰ عدد گذشته است. این تعداد بمب برای نابود کردن نیمی از دنیا کافی است. خیلی زیاد است. این همه بمب نیاز نداریم. درست است که همه دنیا ضد ماست اما کارشناسان امنیتی می گویند (که اتفاقا خارجی و عجیب و غریب هم هستند)، برای ایجاد بازدارندگی ، از بین بردن یک چهارم دنیا هم کافی است.
به عبارت دیگر ، ما (اسرائیل) بمب مازاد داریم. و درماندگی نتانیاهو با این بمب های اضافی درمان می شود.
فقط کافی است یکی از آن ۲۰۰ بمب را بردارد ، به خوبی آن را کادو کند و پنهانی آن را برای جمهوری اسلامی ایران بفرستد.
آنهایی که می ترسند ممکن است لو بروند و ما خجالت زده شویم ، نگران نباشند هیچ کس به کم شدن یک بمب از ۲۰۰ بمب توجه نمی کند.
اگر هم خبرنگار کنجکاوی، گم شدن یک بمب را فهمید خیلی اتفاق هولناکی نمی افتد. طبق روال گذشته ، اسرائیل او را می گیرد و به ندامتگاه می سپارد ، کاری که معمولا با افراد انجام می دهد و گناه خود را گردن دیگران می اندازد و موضوع حل و فصل می شود.
و به این ترتیب ، دوباره همه خوشحال می شوند. ایرانی ها ، چراکه بمب دارند. دنیا ، که با ایران به توافق می رسد و البته بنیامین نتانیاهو ، که یکبار دیگر می تواند به بمب ایرانی متوسل شود و همه را دور و بر خودش بترساند و شب ها دوباره در خیال خود طرح عملیات کماندویی بریزد تا به روزهای جوانی بازگردد.
حقیقتش را بخواهید من هم خوشحال تر می شوم. وقتی بدانم دست کم یکی از آن ۲۰۰ بمب اتمی ما بدست افرادی باتدبیرتر و هوشمندتر سپرده شده کمی تمدد اعصاب پیدا می کنم.
