در ایامی که عملیات رمضان در حال انجام بود، استان خوزستان هوایی گرم و سوزان با حرارتی بالای 50 درجه داشت. در این عملیات تعدادی از رزمندگان اسلام که با زبان روزه در حال نبرد با دشمن بودند به فیض شهادت نائل آمده و با لبهایی خشک به عشق زیارت اباعبدالله الحسین(ع) آسمانی شدند و به سوی خدا پرواز کردند.
یکی از رزمندگان ایران اسلامی از میان گنجینه خاطرات خود از دفاع مقدس ملت ایران، خاطره ای از شهدای مظلوم عملیات رمضان را این گونه نقل می کند:
عملیات رمضان در تیر ماه سال 1361 در هوای گرم و داغ خوزستان آغاز شد و جنگیدن با دشمن در آن هوای گرم خیلی سخت بود. مرحله سوم این عملیات در ماه مرداد که اوج گرمای هوا بود و درجه حرارت به بالای 50 درجه می رسید، انجام می شد.
در یکی از روزهای عملیات تعدادی از رزمندگان، برای انتقال مجروحینی که شب قبل جهت غافلگیری و حمله به نیروهای خط مقدم دشمن اعزام شده بودند، به خط مقدم عملیات رفتند، مدتی بعد که دوباره برگشتند، با گریه به ما گفتند که همه مجروحین شهید شده اند، از آن ها سوال کردیم که آیا عراقی ها به رزمندگان مجروح ما تیر خلاصی زده بودند که در جواب به ما گفتند نه، آن ها از تشنگی به شهادت رسیده بودند. وقتی که طبق دستور فرماندهی به عقب برمی گشتیم، دیدم که تعدادی از رزمندگان روی زمین افتاده اند، بعضی از آن ها را می شناختم، وقتی به بالای سرشان رفتم، متوجه شدم که زخمی نشده اند ولی تکان هم نمی خوردند؛ سرم را که روی سینه هایشان می گذاشتم صدای قلبشان که آرام می زد را می شنیدم . لبهایشان خشک شده بود. هر کس که در این گرمای طاقت فرسا می جنگید، نیازی به تیر و ترکش نداشت فقط کافی بود که چند ساعت آب به او نرسد تا تشنگی کارش را تمام کند.
