حداقل 23 بار مذاکره دوجانبه میان «جواد ظریف» وزیر خارجه ایران و «جان کری» وزیر خارجه آمریکا برگزار شد که اولین بار در سازمان ملل و در سال 2013 بود.
در طول ماه‌ها مذاکره پرخطر با فراز و نشیب‌های بسیار، طرفین اثبات کردند سرسخت و به وقتش هم رقیب هستند.
با وجود آنکه دو طرف یکدیگر را با نام کوچک صدا می‌زنند و گاهی برای هم لطیفه تعریف می‌کنند، روابطشان هم‌چنان رسمی و همراه با احترام باقی می‌ماند. به نظر می‌‌رسد این دو نفر بهترین افراد برای مذاکرات بودند و با همدیگر به نگرانی‌های جهانی درباره برنامه هسته‌ای ایران پایان دادند.
روز گذشته (سه‌شنبه) بعد از اعلام توافق، کری همتای ایرانی خود را اینگونه توصیف کرد «یک مذاکره کننده سرسخت و با قابلیت، یک فرد میهن دوست که برای لحظه به لحظه راهی که به آن باور دارد مبارزه می‌کند. هر دوی ما قادر بودیم حتی زمانی که مباحث داغ می‌شد، با احترام متقابل در مذاکرات باشیم. و وی با من هم‌عقیده خواهد بود که بعد از هر ملاقاتی می‌خندیدیم و می‌دانستیم که باز به میز مذاکره بازمی‌گردیم تا همان روند را ادامه دهیم.»
«سوزان ملونی» کارشناس ایران درباره آقای ظریف واژه «باهوش» را استفاده کرده و گفته است «وی این توانایی را داراست تا سیاستی را که از دیدگاه آمریکایی مشکل ساز است، طوری بفروشد که کاملا قانع کننده و خوشایند باشد.»
دکتر ظریف 20 سال در آمریکا به عنوان یک دیپلمات زندگی کرده است و دکترای خود را در رشته قانون بین‌الملل در دانشگاه دنور آمریکا دریافت کرده است.
موسسه بروکینگز هم درباره ظریف گفته است «اشتباه است که وی را بیش از ایرانی بودن یک آمریکایی بدانیم. وی مخلوق انقلاب اسلامی است.
همچنین وی شخصیتی مذهبی دارد و معروف است که مذاکرات را برای ادای فریضه نماز روزانه ترک می‌کرد و بعداز بازگشت از نماز می‌گفت که «من تنها از یک قدرت حقیقی می‌ترسم.»
در انتهای تلگراف نوشته سات، ظریف بعد از تفاهم لوزان مانند یک قهرمان در تهران مورد استقبال قرار گرفت. از طرف دیگر کری هم با توافق برنامه هسته‌ای ایران بعد از دو سال مذاکره، پیروزی ماندگاری از خود بر جای گذاشته است.
