وی در این یادداشت از موضع‌گیری دوگانه‌ای که توافق آمریکا و ایران را تاریخی می‌خواند اما امضای یادداشت تفاهم میان آرژانتین و ایران برای شفاف‌سازی در موضوع سوء‌قصد «آمیا» را مورد حمله قرار می‌دهد، انتقاد کرد.
***متن کامل این یادداشت به شرح ذیل است***
تاریخ واقعی در هیچ روزنامه‌ای نوشته نمی‌شود بلکه تنها در قلب و حافظه مردم باقی می‌ماند. امروز 14 جولای (23 تیر) وقتی از خواب بیدار شدم، نوه‌ام یک سال دیگر را پشت سر گذاشته و انقلاب فرانسه نیز به 226 سال رسیده بود؛ در «وین» پایتخت اتریش نیز آمریکا و ایران توافقنامه هسته‌ای امضا کرده بودند.
می‌بینید چه اتفاقاتی می‌تواند در 24 ساعت بیفتد؟ کودکان بزرگ می‌شوند و انقلاب‌ها نیز. رسانه‌های ملی و بین‌المللی همه تیترهای خود را در جهت توافق با جمهوری اسلامی ایران تغییر می‌دهند و حتی طرز بیانشان نیز تغییر می‌کند؛ حالا دیگر «جمهوری اسلامی» مطرح نیست و نام این کشور تنها «ایران» است.
آنها از قرارداد حرف نمی‌زنند بلکه از توافق سخن می‌گویند؛ چقدر عجیب، نه؟ باور نمی‌کنید؟ «نیویورک تایمز» این توافق را تاریخی می‌خواند و در سر خط خبرهای خود حرف‌های «اوباما» مبنی بر وتو کردن هر تلاشی برای ایجاد خلل در این توافق را قرار می‌دهد؛ چقدر عجیب! پارلمان آمریکا خودداری می‌کند.
یک قاضی آمریکایی بالاخره روزی این اقدام را غیرقانونی می‌خواند؛ عذر می‌خواهم! حرف زدن از قدرت قضایی در آمریکا جوک خوبی است! این اتفاق هرگز نمی‌افتد.
ایران و توافق! موضوع قابل توجهی است، وقتی یادداشت تفاهم بین آرژانتین و جمهوری اسلامی ایران برای همکاری مشترک قضایی در جهت شفاف‌سازی در موضوع سوء قصد «آمیا» امضا شد، واکنش‌ها و تیترها متفاوت بود؛ این تفاهمنامه شنبه آینده بدون انجام هیچگونه بازداشت و محاکمه‌ای 21 ساله می‌شود؛ همان تفاهمنامه‌ای که قوه قضاییه آرژانتین آن را غیرقانونی خواند و ما را از اجرای آن منع کرد؛ همان تفاهمنامه‌ای که از آن انتقاد می‌کردند چراکه پیمان‌نامه‌ای با «جمهوری اسلامی ایران» که آمریکا آن را «رژیم تروریستی» می‌خواند، بود؛ همان تفاهمنامه‌ای که می‌گفتند اهداف متفاوتی از آن چه نوشته‌اند و امضا کرده‌اند، دارد.
و اکنون من سوال می‌کنم، همان‌طور که در مصاحبه با «نیویورکر» در 11 مارس پرسیدم که اگر فردا اوباما با ایران به توافق هسته‌ای برسد کسی می‌تواند «نه» بگوید و عنوان کند که قطعاً یک توافق پنهان در پشت پرده امضای این توافقنامه اتفاق افتاده است که به ایران اجازه ساخت بمب هسته‌ای برای حمله به اسرائیل و خاورمیانه را می‌دهد؟
اکنون پس از 4 ماه و سه روز توافق حاصل شده است؛ من پیشگو نیستم اما سعی می‌کنم جهان اطرافم و مشکلاتی که داریم را بشناسم و بهترین روش برای حل آنها در جهت منافع ملی خود را بیابم؛ این وظیفه من به عنوان رئیس‌جمهور آرژانتین در قبال همه مردم این کشور است.
امروز به «هکتور تیمرمن» وزیر امور خارجه کشورم بسیار می‌اندیشم که بارها به جرم خیانت به او توهین کردند؛ او یهودی است اما پیش از این آرژانتینی است؛ همچون من که کاتولیک هستم اما قبل از آن آرژانتینی‌ام؛ حداقل برای من هیچ‌چیز مهمتر از وطن نیست؛ بدون وطن خانواده‌ای وجود ندارد، آینده‌ای وجود ندارد، خاطره، حقیقت و عدالتی نیز وجود ندارد.
نگران من نباشید اما آیا کسی از هکتور عذرخواهی می‌کند؟ علاوه بر این از عباراتی که علیه کشور او استفاده کردند، علیه آمریکا هم استفاده می‌کنند؟ هیچ دادگاهی در آمریکا رأی به غیرقانونی بودن این توافق می‌دهد؟ به سفرای آمریکا توهین می‌شود؟ از اسرائیل خواسته می‌خواهند که روابط خود با آمریکا را قطع کند؟ گمان نمی‌کنم چنین اتفاقی بیفتد.
اما دقت کنید شاید من اشتباه می‌کنم و آنها امانتدار و متحد هستند و از همه مهمتر اینکه به قربانیان سوء قصد «آمیا» احترام می‌گذارند؛ قربانیانی که 21 سال است در وضعیت مشابهی به سر می‌برند و در این مورد هیچ محاکمه و بازداشتی صورت نگرفته است و هیچ ابزار قانونی برای درخواست همکاری قضایی از جمهوری اسلامی ایران وجود ندارد.
ما هر چیزی را به اسم خاص خودش صدا می‌زنیم و به همین دلیل توافق بین آمریکا و جمهوری اسلامی ایران که با همراهی چین، روسیه، فرانسه، انگلیس و آلمان در موضوع هسته‌ای صورت گرفت را مثبت ارزیابی می‌کنیم.
دولت آرژانتین همچنین روز گذشته با انتشار بیانیه‌ای از حصول توافق در موضوع هسته‌ای ابراز خشنودی کرد؛ در این بیانیه آمده است که: دولت آرژانتین از توافق به دست آمده بین آمریکا و جمهوری اسلامی ایران در موضوع هسته‌ای این کشور ابراز رضایت می‌کند.
در ادامه همچنین آمده است که برنامه اقدام جامع مشترک یک راه‌حل جامع و یک همکاری در جهت امنیت بین‌المللی است؛ این توافقنامه همچنین موفقیتی پرمعنا در روند مذاکره در یک موضوع بسیار حساس است که در گذشته موجب درگیری‌های زیادی میان طرفین شده بود و اکنون پس از بیش از ده سال مذاکره به نتیجه رسیده است.
طبق این توافق جمهوری اسلامی ایران متعهد می‌شود که صلح آمیز بودن فعالیت‌های هسته ای خود را زیر نظر سازمان بین‌المللی انرژی اتمی شفاف‌سازی کند و در ازای آن تحریم‌های صورت گرفته علیه این کشور رفع خواهند شد.
در انتهای این بیانیه خاطرنشان شده است که گفت‌وگو و مذاکره همواره بهترین، مؤثرترین و بادوام ترین راه برای حل اختلافات است.
