به گزارش مشرق، انوشا شاهقلی، شاهین خالدان، محسن حسین‌زاده و امید سوری؛ ترکیب تیم ملی ایران در بازی مقابل کویت. بهترین‌های تنیس ایران. نکته‌اش این است که دیگر اسم اشکان شکوفی را در این لیست نمی‌بینید؛ انوشا شاهقلی 33 ساله اما همچنان حضور دارد. پدیده همیشگی تنیس ایران و متولد سال 60؛ قهرمان کشور در تمام رده‌های سنی. شاهقلی از 17 سالگی در دیویس‌کاپ شرکت می‌کند و جوان‌ترین تنیسور ایرانی تاریخ این رقابت‌ها هم محسوب می‌شود. 16 سال است در این رقابت‌ها حضور دارد؛ بی‌وقفه و توقف. زوج همیشگی‌اش، اشکان شکوفی بود که حالا دیگر بازی نمی‌کند اما شاهقلی همچنان هست.
در دوران بازی او، سمپراس، آغاسی و کافلنیکوف بازنشسته شدند؛ صدر جدول رده‌بندی برترین‌های تنیس جهان بارها جابجا شد. لیتون هیوئیت، راجر فدرر، رافائل نادال و حالا نواک ژوکوویچ در صدر جدول بهترین تنیسورهای جهان چرخیدند اما شاهقلی همچنان در ایران بهترین بود. اینطور که به نظر می‌رسد، او هنوز هم خیال بازنشستگی ندارد. دلیل؟ چون رقیب ندارد.
سوال: آیا مشکل تنیس ایران، بازنشسته نشدن شاهقلی است؟
جواب: به هیچ‌وجه. وقتی تنیسوری نداریم، وقتی بازیکنی ساخته نمی‌شود، وقتی پدیده‌هایمان دیمی‌تر از فوتبال می‌آیند و می‌روند و هیچ‌کس هم خبردار نمی‌شود، چرا شاهقلی باید برود؟
شاهقلی همچنان از نظر فدراسیون جهانی تنیس، یکی از بهترین تنیسورهای ایران است و در میان تمام ایرانی‌ها، بعد از حسین‌زاده بالاترین رنکینگ را دارد. رنکینگ بازیکنان ایرانی را در ادامه ببینید:
محسن حسین‌زاده، نفر شماره 1503 تنیس جهان و و اول ایران
انوشا شاهقلی، نفر شماه 1523 جهان
امیروالا معدنچی، رنک 1536 جهان
امید سوری، رنک شماره 20014 جهان
شاهین خالدان، رنک شماره 2145 جهان
همانطور که می‌بینید، بهترین تنیسور ایران، حتی در میان 1500 تنیسور برتر جهان هم جایی ندارد. قرار نیست شرایط تنیس‌مان را با سوئیس، صربستان، اسپانیا و کشورهای اروپایی مقایسه کنیم اما می‌توانیم سراغ همین قاره خودمان برویم و ببینیم دور و بر خودمان چه خبر است. لیست 100 نفره برترین‌های جهان را که مرور کنیم، در صدر این لیست و در رده پنجم، بعد از ژوکوویچ، فدرر، ماری و واورینکا، به بهترین تنیسور آسیا می‌رسیم. "کی نیشیکوری" ژاپنی و 25 ساله؛ پدیده تنیس جهان. ستاره‌ای که تاکنون نزدیک به 10 میلیون دلار از تورنمنت‌های مختلف جایزه برده. مارچ امسال، به رده چهارم هم رسید و تا کنون 9 قهرمانی در تورنمنت‌های مختلف را در کارنامه‌اش ثبت کرده است. به عبارت ساده‌تر، تنیسور 25 ساله ژاپنی‌ها، نفر پنجم جهان است و شاهین خالدان، تنیسور 25 ساله ما در همین سن و شرایط، نفر 2145ام!
سوال: آیا نیشیکوری، یک جرقه در تنیس آسیا و ژاپن است؟
جواب: خیر. آنها دو استعداد در راه دیگر هم دارند. "تارو دنیل" 22 ساله؛ رنک 110 جهان و "یوشیهیتو نشیئوکا" 19 ساله؛ رنک 145 دنیا. "تاتسوما ایتو" 25 ساله هم رنک 105 و "گو سئودا" 30 ساله رنک 111 دنیا را در اختیار دارند اما سنشان طوری نیست که بشود آنها را آینده تنیس ژاپن دانست.
نتیجه: تنیس در ژاپن، با برنامه‌ریزی قوی، در مسیر پیشرفت و توسعه پایدار است.
از ژاپن فاصله بگیریم. به رده‌بندی 100 تنیسور اول جهان برگردیم و آسیایی‌ها را مرور کنیم.
"میخائیل کوکوشکین" از قزاقستان. مرد شماره 58 تنیس جهان
"ین سو لو" از چین تایپه؛ مرد شماره 61 تنیس جهان
"دنیس ایستومین" از ازبسکستان. مرد شماره 73 تنیس جهان
"هیون چونگ" از کره‌جنوبی. مرد شماره 79 تنیس جهان
"الکساندر ندویسوف" از قزاقستان. مرد شماره 95 تنیس جهان
"مارسل ایلهان" ترکیه‌ای هم رنک شماره 77 را در اختیار دارد. اگر ترکیه را در میان کشورهای آسیایی حساب کنیم، قاره آسیا در میان 100 تنیسور برتر جهان 7 نماینده دارد و بدون احتساب ترکیه، 6 نماینده. تعداد این نماینده‌ها در میان 200 نفر اول به مراتب بیشتر هم می‌شود.
شاید به جرات بتوان گفت تنیس، جزو معدود رشته‌هایی است که فاصله ایران در آن با رقبای آسیایی‌اش تا این حد زیاد است. با دانستن این شرایط، آیا زمان آن نرسیده که این ورزش یه تحول اساسی را به خود ببیند؟ شاید مسئولان فدراسیون تنیس بتوانند بهتر از هر کسی به این سوال پاسخ بدهند.
در دوران بازی او، سمپراس، آغاسی و کافلنیکوف بازنشسته شدند؛ صدر جدول رده‌بندی برترین‌های تنیس جهان بارها جابجا شد. لیتون هیوئیت، راجر فدرر، رافائل نادال و حالا نواک ژوکوویچ در صدر جدول بهترین تنیسورهای جهان چرخیدند اما شاهقلی همچنان در ایران بهترین بود. اینطور که به نظر می‌رسد، او هنوز هم خیال بازنشستگی ندارد. دلیل؟ چون رقیب ندارد.
سوال: آیا مشکل تنیس ایران، بازنشسته نشدن شاهقلی است؟
جواب: به هیچ‌وجه. وقتی تنیسوری نداریم، وقتی بازیکنی ساخته نمی‌شود، وقتی پدیده‌هایمان دیمی‌تر از فوتبال می‌آیند و می‌روند و هیچ‌کس هم خبردار نمی‌شود، چرا شاهقلی باید برود؟
شاهقلی همچنان از نظر فدراسیون جهانی تنیس، یکی از بهترین تنیسورهای ایران است و در میان تمام ایرانی‌ها، بعد از حسین‌زاده بالاترین رنکینگ را دارد. رنکینگ بازیکنان ایرانی را در ادامه ببینید:
محسن حسین‌زاده، نفر شماره 1503 تنیس جهان و و اول ایران
انوشا شاهقلی، نفر شماه 1523 جهان
امیروالا معدنچی، رنک 1536 جهان
امید سوری، رنک شماره 20014 جهان
شاهین خالدان، رنک شماره 2145 جهان
همانطور که می‌بینید، بهترین تنیسور ایران، حتی در میان 1500 تنیسور برتر جهان هم جایی ندارد. قرار نیست شرایط تنیس‌مان را با سوئیس، صربستان، اسپانیا و کشورهای اروپایی مقایسه کنیم اما می‌توانیم سراغ همین قاره خودمان برویم و ببینیم دور و بر خودمان چه خبر است. لیست 100 نفره برترین‌های جهان را که مرور کنیم، در صدر این لیست و در رده پنجم، بعد از ژوکوویچ، فدرر، ماری و واورینکا، به بهترین تنیسور آسیا می‌رسیم. "کی نیشیکوری" ژاپنی و 25 ساله؛ پدیده تنیس جهان. ستاره‌ای که تاکنون نزدیک به 10 میلیون دلار از تورنمنت‌های مختلف جایزه برده. مارچ امسال، به رده چهارم هم رسید و تا کنون 9 قهرمانی در تورنمنت‌های مختلف را در کارنامه‌اش ثبت کرده است. به عبارت ساده‌تر، تنیسور 25 ساله ژاپنی‌ها، نفر پنجم جهان است و شاهین خالدان، تنیسور 25 ساله ما در همین سن و شرایط، نفر 2145ام!
سوال: آیا نیشیکوری، یک جرقه در تنیس آسیا و ژاپن است؟
جواب: خیر. آنها دو استعداد در راه دیگر هم دارند. "تارو دنیل" 22 ساله؛ رنک 110 جهان و "یوشیهیتو نشیئوکا" 19 ساله؛ رنک 145 دنیا. "تاتسوما ایتو" 25 ساله هم رنک 105 و "گو سئودا" 30 ساله رنک 111 دنیا را در اختیار دارند اما سنشان طوری نیست که بشود آنها را آینده تنیس ژاپن دانست.
نتیجه: تنیس در ژاپن، با برنامه‌ریزی قوی، در مسیر پیشرفت و توسعه پایدار است.
از ژاپن فاصله بگیریم. به رده‌بندی 100 تنیسور اول جهان برگردیم و آسیایی‌ها را مرور کنیم.
"میخائیل کوکوشکین" از قزاقستان. مرد شماره 58 تنیس جهان
"ین سو لو" از چین تایپه؛ مرد شماره 61 تنیس جهان
"دنیس ایستومین" از ازبسکستان. مرد شماره 73 تنیس جهان
"هیون چونگ" از کره‌جنوبی. مرد شماره 79 تنیس جهان
"الکساندر ندویسوف" از قزاقستان. مرد شماره 95 تنیس جهان
"مارسل ایلهان" ترکیه‌ای هم رنک شماره 77 را در اختیار دارد. اگر ترکیه را در میان کشورهای آسیایی حساب کنیم، قاره آسیا در میان 100 تنیسور برتر جهان 7 نماینده دارد و بدون احتساب ترکیه، 6 نماینده. تعداد این نماینده‌ها در میان 200 نفر اول به مراتب بیشتر هم می‌شود.
شاید به جرات بتوان گفت تنیس، جزو معدود رشته‌هایی است که فاصله ایران در آن با رقبای آسیایی‌اش تا این حد زیاد است. با دانستن این شرایط، آیا زمان آن نرسیده که این ورزش یه تحول اساسی را به خود ببیند؟ شاید مسئولان فدراسیون تنیس بتوانند بهتر از هر کسی به این سوال پاسخ بدهند.
