اما در آسمان‌ها و آب‌های خلیج فارس، تنگه هرمز، دریای عرب و خلیج عدن، این دو کشور همچنان و به طور مرتب در حال نظارت بر همدیگر هستند. ناوهای آمریکایی آشکارا در طول سواحل جنوبی یک هزار و یکصد مایلی ایران گشت‌زنی می‌کند و رادارهای آن‌ها سواحل و کشتی‌هایی ایرانی را که از بنادر آن خارج می‌شوند را تحت نظر قرار می‌دهند. جنگنده‌های ایرانی بر فراز آسمان گشت‌زنی می‌کنند، و به سوی هواپیماهای جنگی آمریکایی که از ناوهای هواپیمابر اوج می‌گیرند چشم دوخته‌اند، هواپیماهایی که همزمان با نزدیک شدن ایرانی‌ها به ناوهای هواپیمابر از فراز عرشه آن به پرواز در می‌آیند.
کاپیتان بنیامین هیولت، فرمانده یگان هوایی ناو هواپیمابر تئودور روزولت که در خلیج فارس حضور دارد و چشم بر ایران دوخته است، در این زمینه گفت: «این بخشی کوچک از بازی است که انجام می‌دهیم، زمانی که آن‌ها به آسمان بر می‌خیزند، ما نیز به پرواز در می‌آییم. ما این را جزئی از سرزمین تحت نظارت و حاکمیت خود در نظر می‌گیریم، بنابراین این اطمینان را همیشه حاصل می‌کنیم که زمان حضور آن‌ها در این منطقه و دراطراف ناو هواپیمابر بدون اسکورت هوایی (جنگنده‌های) ما نباشند».
این ماجرا گاهی اوقات به یک بازی پرخطر تبدیل می‌شود، ریسک آن تا جایی است که یک اقدام نادرست می‌تواند صف‌آرایی 36 ساله و بسیار حساس ایالات متحده و ایران را به هم بریزد.
اما برای دولت اوباما، حضور ناوهای آمریکایی در سواحل ایران از اهمیت بسیار بیشتری برخوردار است زیرا این دولت به دنبال این است تا به متحدان خود در خاورمیانه و اعضای بدبین کنگره این اطمینان را بدهد که ایالات متحده همچنان چشمان مراقبت و نظارت خود را به سوی ایران دوخته است.
بر فراز عرشه ناو هواپیمابر تئودور روزولت، به صورت مرتب جریانی از مقامات منطقه‌ای حاضر می‌شوند تا وضعیت را با چشمان خود ببینند. چند هفته قبل بود که محمد بن سلمان بن عبدالعزیر آل‌سعود، جانشین ولیعهد عربستان و وزیر دفاع این کشور یک بازدید رسمی از پرواز جنگنده‌ها از روی عرشه این ناو هواپیمابر داشت، اما مقامات نیروی دریایی آمریکا وی را به درون مرکز مدیریت نبرد این ناو که محلی با دسترسی طبقه‌بندی شده است بردند، جایی که متخصصان عملیات با استفاده از مجموعه‌ای از تجهیزات فوق پیشرفته در حال نظارت بر (واحدهای نظامی) ایران هستند.
