به گزارش مشرق، اینکه بگوییم شیشه عمر برانکو در دست یحیی گل‌محمدی است نوعی نگاه توأم با هیجان و حتی افراط به تقابل روز پنج‌شنبه پرسپولیس با ذوب‌آهن در ادامه مسابقات لیگ برتر فوتبال کشور است اما شک نمی‌توان کرد که سرمربی سابق پرسپولیس از زمان تحویل گرفتن پست هدایت ذوبی‌ها در مغزش افکار مربوط به بازگشت به جمع سرخ‌ها را میزان و مرتب و ردیف می‌کرده است.
با این باور هر توفیق تازه‌ای که به نام سرمربی بالنسبه جوان سفید و سبزهای اصفهانی نوشته می‌شود، گامی تازه از سوی او برای پس گرفتن پست و مکان قبلی وی در پرسپولیس است؛ پستی که وی کمتر از سه سال پیش فقط به مدت 5 ماه حایز آن بود. او از صبا جدا شد و دستیار مانوئل ژوزه پرتغالی شد که همگان می‌دانستند در این تیم ماندنی نیست. دستیاری ژوزه برای یحیی فقط دو ماه و اندی طول کشید و او جانشین مردی شد که همگان می‌دانستند بد و دیر برای هدایت سرخ‌ها انتخاب شده است و در نتیجه باید برود.
گل‌محمدی در 5 ماهی که هدایت قرمزها را به جای مرد پیر پرتغالی در دست گرفت در اکثر مسابقات خوب کار کرد و خوب نتیجه گرفت اما وی به جبران آن خوبی‌ها در فینال جام حذفی بسیار بد عمل کرد و ارنج پر اشتباه و تعویض‌های غلطش عامل اصلی شکست سرخ‌ها و قهرمان شدن سپاهان بود. اگر پرسپولیس آن بازی را و به تبع آن جام حذفی را می‌برد، تاریخ سال‌های اخیر پرسپولیس عوض می‌شد. یحیی با آن برد جام‌دار شده و در پرسپولیس می‌ماند و سریال تعویض‌های بعدی (از دایی به درخشان و از درخشان به برانکو) اصلا روی نمی‌داد.
آیا برانکو در حال پس دادن پست یحیی به وی است؟! نمی‌دانیم ولی به نظر می‌رسد سرمربی نام‌آشنای کروات با تصمیم‌های غلطش در حال انجام این کار است و هر هفته قدمی دیگر در این مسیر برمی‌دارد و به هدف جالب و عجیبش نزدیک‌تر می‌شود. اینکه مسابقه فردا شب در تهران انجام می‌شود و نه در اصفهان، تضمینی بر شکست نخوردن احتمالی قرمزها نیست زیرا ذوبی‌ها اواخر هفته پیش در همین محل، استقلال را صفر-2 بردند و اگر سید مهدی رحمتی درون دروازه آبی‌ها نمی‌درخشید، سه چهار گل دیگر هم می‌زدند. آنچه درباره آن شکی وجود ندارد، هدفمند شدن و قدرت گرفتن مجدد تیم اصفهانی با گذشت هر روز و هر هفته از فصل جدید - شاید بسان فصل پیش - و شکل نگرفتن پرسپولیس رویایی است که برانکو وعده‌اش را داده بود و از اول هم مشخص بود که این نه یک واقعیت رویایی بلکه یک سراب است.
یحیی در صورت پیروزی در مسابقه فردا شب، سرمربی پرسپولیس نمی‌شود و برانکو هم در صورت برد به ساحل نجات نمی‌رسد و به ضمانت‌ها و استمرارهای بیشتری در کار برای رسیدن به این اهداف نیاز است اما زمان با یحیی است و پیشینه در حال شکل‌گیری او به عنوان یک مربی باهوش برنامه‌دار بر رزومه مردی می‌چربد که هنوز حس درستی از لیگ ایران ندارد و بر اساس روزهای خوش سرمربیگری‌اش در تیم ملی حرف می‌زند؛ روزهایی که سال‌هاست پایان یافته است و عصر و زمانه و فلسفه و دستور کار دیگری را فرا روی پروفسور قرار داده است و بر اساس وقایع فصل جاری او آنطور که باید آنها را نمی‌بیند.
با این باور هر توفیق تازه‌ای که به نام سرمربی بالنسبه جوان سفید و سبزهای اصفهانی نوشته می‌شود، گامی تازه از سوی او برای پس گرفتن پست و مکان قبلی وی در پرسپولیس است؛ پستی که وی کمتر از سه سال پیش فقط به مدت 5 ماه حایز آن بود. او از صبا جدا شد و دستیار مانوئل ژوزه پرتغالی شد که همگان می‌دانستند در این تیم ماندنی نیست. دستیاری ژوزه برای یحیی فقط دو ماه و اندی طول کشید و او جانشین مردی شد که همگان می‌دانستند بد و دیر برای هدایت سرخ‌ها انتخاب شده است و در نتیجه باید برود.
گل‌محمدی در 5 ماهی که هدایت قرمزها را به جای مرد پیر پرتغالی در دست گرفت در اکثر مسابقات خوب کار کرد و خوب نتیجه گرفت اما وی به جبران آن خوبی‌ها در فینال جام حذفی بسیار بد عمل کرد و ارنج پر اشتباه و تعویض‌های غلطش عامل اصلی شکست سرخ‌ها و قهرمان شدن سپاهان بود. اگر پرسپولیس آن بازی را و به تبع آن جام حذفی را می‌برد، تاریخ سال‌های اخیر پرسپولیس عوض می‌شد. یحیی با آن برد جام‌دار شده و در پرسپولیس می‌ماند و سریال تعویض‌های بعدی (از دایی به درخشان و از درخشان به برانکو) اصلا روی نمی‌داد.
آیا برانکو در حال پس دادن پست یحیی به وی است؟! نمی‌دانیم ولی به نظر می‌رسد سرمربی نام‌آشنای کروات با تصمیم‌های غلطش در حال انجام این کار است و هر هفته قدمی دیگر در این مسیر برمی‌دارد و به هدف جالب و عجیبش نزدیک‌تر می‌شود. اینکه مسابقه فردا شب در تهران انجام می‌شود و نه در اصفهان، تضمینی بر شکست نخوردن احتمالی قرمزها نیست زیرا ذوبی‌ها اواخر هفته پیش در همین محل، استقلال را صفر-2 بردند و اگر سید مهدی رحمتی درون دروازه آبی‌ها نمی‌درخشید، سه چهار گل دیگر هم می‌زدند. آنچه درباره آن شکی وجود ندارد، هدفمند شدن و قدرت گرفتن مجدد تیم اصفهانی با گذشت هر روز و هر هفته از فصل جدید - شاید بسان فصل پیش - و شکل نگرفتن پرسپولیس رویایی است که برانکو وعده‌اش را داده بود و از اول هم مشخص بود که این نه یک واقعیت رویایی بلکه یک سراب است.
یحیی در صورت پیروزی در مسابقه فردا شب، سرمربی پرسپولیس نمی‌شود و برانکو هم در صورت برد به ساحل نجات نمی‌رسد و به ضمانت‌ها و استمرارهای بیشتری در کار برای رسیدن به این اهداف نیاز است اما زمان با یحیی است و پیشینه در حال شکل‌گیری او به عنوان یک مربی باهوش برنامه‌دار بر رزومه مردی می‌چربد که هنوز حس درستی از لیگ ایران ندارد و بر اساس روزهای خوش سرمربیگری‌اش در تیم ملی حرف می‌زند؛ روزهایی که سال‌هاست پایان یافته است و عصر و زمانه و فلسفه و دستور کار دیگری را فرا روی پروفسور قرار داده است و بر اساس وقایع فصل جاری او آنطور که باید آنها را نمی‌بیند.
