سلامم را آغشته به عطر خلوص می كنم و می گویم:
«السلام علیكم یا علی بن موسی الرضا»
این عطر حضوری که ز دور آوردند از سبزترین باغ بلور آوردند
دیدند چو قدسیان رخ شمس شموس از عرش صدا زدند، نور آوردند
باز مسیحا نفسی آمد.
هر طرف که نگاه کنى، ترانه میلاد است و فرشتگانی که پای شادی مى کوبند.
آمدی و عطر بهشت به دنبالت.
آمدى با ردایى از سپیده تا آهوان توس را ضمانت کنى.
آمدى تا جاده های پاکی را در طهارت و عصمت رضایت، امتداد دهی.
در مزرع دل بذر وفا پاشیدند گل های امید و آرزو روئیدند
با آمدن امام هشتم، از عرش خنده به لبِ موسی جعفر دیدند
***
ای عروس فاطمه مادر شدی عیدت مبارک!
آفتاب طور موسی، قرص خورشیدت مبارک!
گوهـر رخشنـده دامـان دریـای ولایت!
مـادر بیت ولایت! نخل امیـدت مبارک!
***
نور حق در چشم طوسی مادر شمس الشموسی
حمـد‌خـوان، تکبیرگو، تا ماه رویش را ببوسی
***
بـارک الله نجمـه، آوردی جمـال ابتـدا را
در جمال طفـل دلبندت تماشا کن خدا را
چارده معصوم را در یک جمال آوردی امشب
دیـده بگشـا در رخش بنگـر تمام انبیا را
***
ای سبزتر از خضر! این مسیح‌تر از عیسی! ای فرزند موسی!
نمی‌دانمت از خاكی- ای افلاكی- یا از رگ تاك، كه چنین سكر می‌آوری!
ای شورانگیزتر از لبخند سپید بامدادان!
امام رضا علیه السلام :
هر كه در مجلسى بنشیند كه در آن یاد ما زنده مى شود، قلبش در روزى كه قلبها مى میرند، نمى میرد.
(بحارالأنوار: 44/278)
گل کرده بهار سبزِ تقدیر و قضا پُر شد ز شمیم عطرِ توحید فضا
لب هاست پر از ذکر و سلام و صلوات حقا که رئوف اهل بیت است رضا
شب تولد تو که می شود، حرمت از آسمان پر ستاره نیز پرستاره تر می شود.
چقدر آدم اینجاست که در هفت آسمان، غیر از تو ستاره ای ندارند.
تو امشب به دنیا آمدی تا ستاره ی همه بی ستاره ها باشی.
این را بارها از کبوترهای حرمت شنیده ام.
دارد دل ما راه نجاتی دیگر در مشهد و در قم، عتباتی دیگر
بر بانوی با کرامت قم صلوات بر شاه خراسان صلواتی دیگر
***
بگذار ز شبنمی چو گل تر گردیم
از عطر ولایتت معطر گردیم
گویند که ایام کرامت شده است
آقا نکند دست تهی برگردیم
امام رضا علیه السلام :
از ما نیست آن كه دنیاى خود را براى دینش و دین خود را براى دنیایش ترك گوید .
(بحارالأنوار: 78/346)
ای مزارت در زمین، بیت الحرام آسمان ها وی به ماه عارضت روشن همه چشم زمان ها
ای گدا را گوشه ای از سایه دیوار صحنت خوب تـر از سلطنت بـر قلـه بام جهان ها
«السلام علیک یا غریب الغربا»
سلام بر طبیبی که بیماران غریب عشق را که کنار شفاخانه ضریحش دخیل معرفت بستهاند را مینوازد و درِ شفاخانه پنجره فولادش به روی همه بیماران هدایت و سلامت باز است.
سلام بر او که سریر شاهی اش را کنار میگذارد و با غلامان خود پای سفره دلشان، با هم نان غصه میخورند. «السلام علیک یا معینَ الضُعفا و الفقراء»
هر چه در محشر ز من پرسند باشد یک جوابم من گدایی از گدایان علی موسی الرضایم
امام رضا علیه السلام :
هیچ یك از دوستانم مرا با شناخت حقّم زیارت نمى كند مگر این كه در روز قیامت شفاعتم از او پذیرفته مى شود .
(وسائل الشیعة: 13/552)
گر چـه در پرونـده جرم متصل داریم مولا!
کوه عصیان، چشم گریان، زخم دل داریم مولا!
با همـه جرم و خطـا و بـا همه آلودگی ها
در خراسان تو حـق آب و گل داریم مولا!
***
یا ضامن آهو، به ضریحت که چشم مى دوزم،
رازى میان زمزمههاى من با تو از نگاهم جارى است،
راز نهانى ام را بخوان که هلال طلایى گنبدت، ماه شبهاى تار دلشکستگان است.
***
روز محشـر پـا اگـر در آتش دوزخ گذارم
باز می‌گویم خدایا! من رضا را دوست دارم
منبع: تبیان
