به گزارش مشرق، دقیقاً همین روزهایی که تیم ملی والیبال نوجوانان ایران توانستند روی سکوی سوم جهان قرار بگیرد، تیم ملی بزرگسالان ایران در رقابت‌های جام واگنر بین 4 تیم چهارم شد. نوجوانان ایران با هدایت مربی ایرانی -محمد وکیلی- بزرگان جهان را مغلوب کردند و سوم جهان شدند، اما تیم ملی بزرگسالان ایران با هدایت مربی خارجی -اسلوبودان کواچ- بازی را حتی به ژاپن هم واگذار کرد و آخر شد. ستاره‌های نوجوان ایران با کمترین مبلغ قرارداد در لیگ برتر ایران حضور داشتند و توانست در مسابقات جهانی روی سکو بروند؛ در طرف مقابل ستاره‌های میلیاردی ایران در بین 4 تیم چهارم شدند!
هنوز زمان زیادی از اظهار نظر کواچ، سرمربی تیم ملی والیبال ایران پیش از آغاز مسابقات جام واگنر نگذشته است؛ همان تورنمنتی که برای حضور در آن ملی‌پوشان ایران در مسابقات قهرمانی آسیا شرکت نکردند تا با آمادگی کامل عازم لهستان شوند. بوبان کواچ در آن مقطع گفت: «برای ما مهم است که در بالاترین مکان ممکن در جام واگنر قرار بگیریم، چون هدف ما این است که شرایط بهتری را کسب و یک والیبال تماشایی را ارائه کنیم.»
تیم ایران در مجموع 3 بازی در جام واگنر 9 ست را واگذار کرد و تنها یک ست را با پیروزی پشت سر گذاشت تا به نوعی بدترین عملکرد را بین 4 تیم داشته باشد، اما چیزی که واضح و مبرهن به نظر می‌رسد این است که نتایج تیم ملی در جام واگنر بهترین نتیجه نیست و قطعاً قرار گرفتن در رده چهارم بین 4 تیم هم بالاترین مکان ممکن نیست؛ البته مربی صربستانی تیم ملی هم بعد از جام واگنر به این موضوع پی‌برد و با ابراز تاسف از عملکرد تیم ایران گفت: «از این بدتر نمی‌شد؛ حالا باید بدون انرژی قدم در راه جام جهانی بگذاریم.»
موضوع این است که تیم ملی با آمادگی کامل، برنامه‌ریزی دقیق و انرژی مثبت پا به مسابقات جام واگنر گذاشت و این نتایج را کسب کرد، حالا که کواچ صحبت از حضور تیم بدون انرژی در جام‌جهانی می‌کند به نظر می‌رسد فقط باید دعا کنیم تیم ملی با اختلاف کم نتیجه را به تیم‌ها واگذار کند و آخر نشود.
نکته جالب دیگر در این بین خوش‌بینی بیش از حد محمدرضا داورزنی، رئیس فدراسیون والیبال است. وی چندی پیش اظهار داشت: «تلاش فدراسیون، بازیکنان و کادر فنی این است که با شرکت در جام جهانی، بتوانیم سهمیه المپیک 2016 ریو را کسب کنیم»؛ حالا آیا اینکه داورزنی بعد از مسابقات جام واگنر هم پای صحبت‌های خود مانده یا خیر هم موضوعی است که باید از خودش بپرسیم. حتی آقای سرمربی هم بارها در صحبت‌های خود اعلام کرد بود که ایران در پیکارهای جام‌جهانی از نامزدهای اصلی صعود به المپیک محسوب می‌شود.
همچنین داورزنی لبخند رضایت مردم را هدف ملی‌پوشان کشورمان دانسته و گفت: «هدف اصلی ما ایستادن روی سکوی المپیک است تا لبخند رضایت مردم را دوچندان کنیم»؛ با توجه به اتفاقاتی که برای والیبال ایران رخ داده است -عدم صعود به مرحله دوم لیگ جهانی، نایب قهرمانی در مسابقات آسیایی، سوم شدن پیکان در جام باشگاه‌های آسیا، چهارم شدن در بین 4 تیم در جام واگنر و قبول شکست برابر ژاپن- باید گفت که «در حال حاضر سکوی المپیک پیشکش، به فکر صعود باشید!»
آقایان ملی‌پوش! مردم از والیبال توقع دارند. خیلی‌ها دوست داشتند برای ما که ادعا می‌کنیم فراتر از آسیا هستیم تیم دوم‌مان هم در تهران قهرمان آسیا شود یا نماینده باشگاهی‌مان در آسیا روی سکوی قهرمانی بایستد، نه اینکه تیم تیم اصلی‌مان هم در جام واگنر مغلوب تیمی از آسیا شود. شاید تمام این اتفاقات زنگ خطری باشد برای والیبال ایران، چراکه همه به خوبی می‌دانند چه رقابت‌های سختی پیش‌روی مردان والیبال ایران است.
هرچند که نتایج تیم ملی نوجوانان در جام‌جهانی تا حد زیادی امیدوارمان کرد که چراغ والیبال ایران بعد از نسل کنونی خاموش نخواهد شد، اما در اهداف کوتاه مدت خود به حضور در المپیک 2016 فکر می‌کنیم، پس بهتر است به این فکر باشیم که حالا چگونه می‌توانیم نخستین حضور در المپیک را تجربه کنیم.
هرچند که آقای سرمربی رابطه خوبی با منتقدان ندارد و می‌گوید که آنها قبل از حرف زدن باید فکر کنند، اما شاید بد نباشد که وی عینک بدبینی را برداشته و بداند که اگر یک کارشناس اظهارنظر می‌کند به دنبال تخریب نیست، بلکه دلش برای والیبال کشورش می‌سوزد؛ آقایان! بدانید که دل‌مان برای والیبال می‌سوزد و دلواپس هستیم.
هنوز زمان زیادی از اظهار نظر کواچ، سرمربی تیم ملی والیبال ایران پیش از آغاز مسابقات جام واگنر نگذشته است؛ همان تورنمنتی که برای حضور در آن ملی‌پوشان ایران در مسابقات قهرمانی آسیا شرکت نکردند تا با آمادگی کامل عازم لهستان شوند. بوبان کواچ در آن مقطع گفت: «برای ما مهم است که در بالاترین مکان ممکن در جام واگنر قرار بگیریم، چون هدف ما این است که شرایط بهتری را کسب و یک والیبال تماشایی را ارائه کنیم.»
تیم ایران در مجموع 3 بازی در جام واگنر 9 ست را واگذار کرد و تنها یک ست را با پیروزی پشت سر گذاشت تا به نوعی بدترین عملکرد را بین 4 تیم داشته باشد، اما چیزی که واضح و مبرهن به نظر می‌رسد این است که نتایج تیم ملی در جام واگنر بهترین نتیجه نیست و قطعاً قرار گرفتن در رده چهارم بین 4 تیم هم بالاترین مکان ممکن نیست؛ البته مربی صربستانی تیم ملی هم بعد از جام واگنر به این موضوع پی‌برد و با ابراز تاسف از عملکرد تیم ایران گفت: «از این بدتر نمی‌شد؛ حالا باید بدون انرژی قدم در راه جام جهانی بگذاریم.»
موضوع این است که تیم ملی با آمادگی کامل، برنامه‌ریزی دقیق و انرژی مثبت پا به مسابقات جام واگنر گذاشت و این نتایج را کسب کرد، حالا که کواچ صحبت از حضور تیم بدون انرژی در جام‌جهانی می‌کند به نظر می‌رسد فقط باید دعا کنیم تیم ملی با اختلاف کم نتیجه را به تیم‌ها واگذار کند و آخر نشود.
نکته جالب دیگر در این بین خوش‌بینی بیش از حد محمدرضا داورزنی، رئیس فدراسیون والیبال است. وی چندی پیش اظهار داشت: «تلاش فدراسیون، بازیکنان و کادر فنی این است که با شرکت در جام جهانی، بتوانیم سهمیه المپیک 2016 ریو را کسب کنیم»؛ حالا آیا اینکه داورزنی بعد از مسابقات جام واگنر هم پای صحبت‌های خود مانده یا خیر هم موضوعی است که باید از خودش بپرسیم. حتی آقای سرمربی هم بارها در صحبت‌های خود اعلام کرد بود که ایران در پیکارهای جام‌جهانی از نامزدهای اصلی صعود به المپیک محسوب می‌شود.
همچنین داورزنی لبخند رضایت مردم را هدف ملی‌پوشان کشورمان دانسته و گفت: «هدف اصلی ما ایستادن روی سکوی المپیک است تا لبخند رضایت مردم را دوچندان کنیم»؛ با توجه به اتفاقاتی که برای والیبال ایران رخ داده است -عدم صعود به مرحله دوم لیگ جهانی، نایب قهرمانی در مسابقات آسیایی، سوم شدن پیکان در جام باشگاه‌های آسیا، چهارم شدن در بین 4 تیم در جام واگنر و قبول شکست برابر ژاپن- باید گفت که «در حال حاضر سکوی المپیک پیشکش، به فکر صعود باشید!»
آقایان ملی‌پوش! مردم از والیبال توقع دارند. خیلی‌ها دوست داشتند برای ما که ادعا می‌کنیم فراتر از آسیا هستیم تیم دوم‌مان هم در تهران قهرمان آسیا شود یا نماینده باشگاهی‌مان در آسیا روی سکوی قهرمانی بایستد، نه اینکه تیم تیم اصلی‌مان هم در جام واگنر مغلوب تیمی از آسیا شود. شاید تمام این اتفاقات زنگ خطری باشد برای والیبال ایران، چراکه همه به خوبی می‌دانند چه رقابت‌های سختی پیش‌روی مردان والیبال ایران است.
هرچند که نتایج تیم ملی نوجوانان در جام‌جهانی تا حد زیادی امیدوارمان کرد که چراغ والیبال ایران بعد از نسل کنونی خاموش نخواهد شد، اما در اهداف کوتاه مدت خود به حضور در المپیک 2016 فکر می‌کنیم، پس بهتر است به این فکر باشیم که حالا چگونه می‌توانیم نخستین حضور در المپیک را تجربه کنیم.
هرچند که آقای سرمربی رابطه خوبی با منتقدان ندارد و می‌گوید که آنها قبل از حرف زدن باید فکر کنند، اما شاید بد نباشد که وی عینک بدبینی را برداشته و بداند که اگر یک کارشناس اظهارنظر می‌کند به دنبال تخریب نیست، بلکه دلش برای والیبال کشورش می‌سوزد؛ آقایان! بدانید که دل‌مان برای والیبال می‌سوزد و دلواپس هستیم.
