به گزارش مشرق، روزنامه گاردین نوشت: فیلم محمد رسول الله ساخت مجید مجیدی تاریخ تولد پیامبر
اسلام و ظهور این دین را روایت می کند که با تصاویری از تولد و رشد و نمو
او غنی شده است.
این اولین بار نیست که فیلمی از زندگی پیامبر مسلمانان ساخته می شود اما فیلم مصطفی عقاد کارگردان مصری به نام پیام آور در سال 1977 بر تاریخ قرآنی از دیدگاه محمد متکی بود. فیلم مجید مجیدی از دیگر سو بیشتر نمادین است.
در فیلم 40 میلیون دلاری مجیدی مجموعه ای از نماهای عالی گرفته شده توسط ویتوریو استورارو مدیر فیلمبرداری این فیلم و فیلمبردار برجسته ایتالیایی بینندگان را ابتدا با تصاویری از محمد در بزرگسالی روبرو می کند که وی را از پشت سر نشان می دهد در حالی که لباس سراسر سفید پوشیده است، سپس پاهای نوزادی به نمایش در می آید، سری که با چند لایه عمامه پوشانده شده است و هرگز بدون نور دیده نمی شود.
قاب بندی تصاویر از یک دهه بعد از اعلام رسمی رسالت وی آغاز می شود که با شمار معدودی از پیروانش با تهدیدهای شدید کفار مکه روبرو هستند، بیشتر فیلم در فلش بک هایی که به کودکی و نوجوانی محمد (ص) می گذرد که آمنه مادر او با بازی مینا ساداتی، عبدالمطلب پدربزرگش با بازی علیرضا شجاع نوری و ابو طالب با بازی مهدی پاکدل نقش مهمی در آن دارند.
مجموعه ای از حوادث خارق العاده مانند حمله حبشی های فیل سوار به کعبه و پرواز پرنده ها بالای سر آنها برای جلوگیری از تخریب خانه کعبه در سال تولد پیامبر نشان می دهد این پسری آرام و صبور است که می تواند یک منجی باشد. مجیدی این حوادث را با شماری تصاویر حماسی واقعی آغاز می کند. درک شخصی و آزاد وی از حوادث بیشتر برگرفته از قرآن است و می تواند همه افرادی را که تاریخ اسلام را نمی شناسند به خود جلب کند.
به نظر می رسد شیوه فیلمسازی مجیدی با گرفتن نماهای فاخر و دقیق برای ساخت فیلمی با موضوع مذهبی بهتر باشد که با نوعی از شکوهمندی سینمایی همراه شده است.
بسیاری از صحنه های فاخر این اثر توانسته نام کارگردان را با کارگردانان مطرح آثار سینمایی اواخر دهه 1980 همراه کند. صحنه هایی که در آنها می توان نمادهای متافیزیکی را دید.
این نوع از تصاویر بسیار گویاتر از تصاویر مرتبط با مراسم و شعائر دینی است که معمولا پیامبر اسلام با آنها نشان داده می شود به ویژه در صحنه ای که مسیحیان محلی از ورود فرد تازه وارد استقبال می کنند و فیلم با صدای بلند تساهل را فریاد می زند.
شاید از بعضی جهات مهم ترین پیام فیلم در بازسازی دقیق و غنی از حجاز در قرن هفتم میلادی باشد. حجاز آن روزگار دنیایی مشوش اما بهشت گونه، بازار مکاره ای پر از بت پرستی و دلبری ها و جذابیت های ظاهری است. برداشت مجیدی از کفر و نفاقی که اسلام در بستر آن متولد شد به کلی با روایت تروریست های داعش که می خواهند آن را به کلی از تاریخ تهی کنند متفاوت است.
این اولین بار نیست که فیلمی از زندگی پیامبر مسلمانان ساخته می شود اما فیلم مصطفی عقاد کارگردان مصری به نام پیام آور در سال 1977 بر تاریخ قرآنی از دیدگاه محمد متکی بود. فیلم مجید مجیدی از دیگر سو بیشتر نمادین است.
در فیلم 40 میلیون دلاری مجیدی مجموعه ای از نماهای عالی گرفته شده توسط ویتوریو استورارو مدیر فیلمبرداری این فیلم و فیلمبردار برجسته ایتالیایی بینندگان را ابتدا با تصاویری از محمد در بزرگسالی روبرو می کند که وی را از پشت سر نشان می دهد در حالی که لباس سراسر سفید پوشیده است، سپس پاهای نوزادی به نمایش در می آید، سری که با چند لایه عمامه پوشانده شده است و هرگز بدون نور دیده نمی شود.
قاب بندی تصاویر از یک دهه بعد از اعلام رسمی رسالت وی آغاز می شود که با شمار معدودی از پیروانش با تهدیدهای شدید کفار مکه روبرو هستند، بیشتر فیلم در فلش بک هایی که به کودکی و نوجوانی محمد (ص) می گذرد که آمنه مادر او با بازی مینا ساداتی، عبدالمطلب پدربزرگش با بازی علیرضا شجاع نوری و ابو طالب با بازی مهدی پاکدل نقش مهمی در آن دارند.
مجموعه ای از حوادث خارق العاده مانند حمله حبشی های فیل سوار به کعبه و پرواز پرنده ها بالای سر آنها برای جلوگیری از تخریب خانه کعبه در سال تولد پیامبر نشان می دهد این پسری آرام و صبور است که می تواند یک منجی باشد. مجیدی این حوادث را با شماری تصاویر حماسی واقعی آغاز می کند. درک شخصی و آزاد وی از حوادث بیشتر برگرفته از قرآن است و می تواند همه افرادی را که تاریخ اسلام را نمی شناسند به خود جلب کند.
به نظر می رسد شیوه فیلمسازی مجیدی با گرفتن نماهای فاخر و دقیق برای ساخت فیلمی با موضوع مذهبی بهتر باشد که با نوعی از شکوهمندی سینمایی همراه شده است.
بسیاری از صحنه های فاخر این اثر توانسته نام کارگردان را با کارگردانان مطرح آثار سینمایی اواخر دهه 1980 همراه کند. صحنه هایی که در آنها می توان نمادهای متافیزیکی را دید.
این نوع از تصاویر بسیار گویاتر از تصاویر مرتبط با مراسم و شعائر دینی است که معمولا پیامبر اسلام با آنها نشان داده می شود به ویژه در صحنه ای که مسیحیان محلی از ورود فرد تازه وارد استقبال می کنند و فیلم با صدای بلند تساهل را فریاد می زند.
شاید از بعضی جهات مهم ترین پیام فیلم در بازسازی دقیق و غنی از حجاز در قرن هفتم میلادی باشد. حجاز آن روزگار دنیایی مشوش اما بهشت گونه، بازار مکاره ای پر از بت پرستی و دلبری ها و جذابیت های ظاهری است. برداشت مجیدی از کفر و نفاقی که اسلام در بستر آن متولد شد به کلی با روایت تروریست های داعش که می خواهند آن را به کلی از تاریخ تهی کنند متفاوت است.
