به گزارش مشرق، روزنامه جمهوري نوشت: موسيقي‌هاي وارداتي "پاپ"، "جاز" و "راک" و در اين اواخر "رپ" در حالي به کشور ما وارد شدند که گويي يک اراده پنهان مسئولين فرهنگي بر اين بود که اين موسيقي‌ها در کشور رواج پيدا کنند و به راحتي در فضا‌هاي عمومي به اجرا بپردازند و حتي صاحب جشنواره و فستيوال هم بشوند!
ظهور خوانندگان مشهور پاپ که از سال‌هاي مياني دهه 70 آغاز شد آنچنان موجي را به راه انداخت که تب مشهور شدن در اين حوزه نيز مانند خيلي از حوزه‌هاي ديگر هنري مانند سينماو تلويزيون فراگير شد و خيلي‌ها در دل، آرزوي يک خواننده مشهور شدن را پروراندند اما خيلي زود موسيقي‌هاي ريتميک و هيجاني که با اهداف و پشت پرده‌هاي خاصي توليد و منتشر مي‌شدند توسط همان کساني که مترصد استفاده فرصت براي انحراف جوانان کشورمان بودند به ميان جوانان آمد و با گسترش فضاي ارتباطات ديگر جلوگيري از آن به همين سادگي نبود.
موسيقي رپ و راک به عنوان موسيقي‌هاي ريتميک که بر اساس سبک غرب و با هدف ترويج مضامين غير اخلاقي و به خصوص با تاکيد بر روابط غير اخلاقي پا به عرصه وجود گذاشته‌اند در يکي دو سال اخير و با اهداف از پيش تعيين شده غربي با نفوذ در ماهواره و اينترنت سعي کرده‌اند جاي پايي براي خود در عرصه موسيقي کشورمان ايفا کنند اما چون نتوانستند به طور رسمي از مجاري قانوني تکثير شوند به رشد قارچ گونه خود در محيط مناسب وب ادامه دادند. هم اکنون صدها سايت اينترنتي به طور خاص روزانه ده‌ها آهنگ از افرادي که هيچ نام و نشاني ندارند بر روي اينترنت قرار مي‌دهد و اين سايت‌ها بدون هيچ گونه نظارتي به کار خود ادامه مي‌دهند. از طرف ديگر استوديو‌هاي زير زميني که البته به مدد اين فراگيري‌هاي بي‌حد و حصر هم بدون هيچ گونه مجوزي تاسيس شده‌اند به راحتي و بدون مزاحمت نيروي انتظامي و يا وزارت ارشاد به کار توليد اين موسيقي‌هاي بي‌محتوا و فاسد مي‌پردازند و حتي به راحتي در روزنامه‌هاي کثيرالانتشار آگهي چاپ مي‌کنند. اما براي پيگيري بيشتر اين موضوع سايت بولتن نيوز با نفوذ مخفي در برخي از اين استوديو‌ها و بررسي حواشي و پيامدهاي آن به بررسي ميداني اين موضوع پرداخته است.
از روي يکي از آگهي‌هاي چاپ شده در يک روزنامه معروف که در آن ادعا شده است که اسپانسري صد در صد خوانندگي افراد را به عهده مي‌گيرد به آدرسي حوالي ميدان انقلاب مي‌روم. استوديو موسيقي..... در زير زميني تاريک و نمور در يک خانه متروک قديمي در انتهاي يک کوچه بن بست قرار دارد. زنگ را که مي‌زنم با چند بار سوال پيچ شدن مي‌توانم مجوز ورود را دريافت کنم. اينجا به هرچيزي شبيه است جز به يک استوديو موسيقي. بلافاصله يکي از افراد که مثل باديگارد‌ها به نظر مي‌رسد و به نظر براي مسابقات مردان آهنين بيشتر مناسب است تا اينجا، به سراغم مي‌آيد و بعد از بررسي هويتم، مرا با خود به درون استوديو جايي تقريبا در طبقه زير زمين مي‌برد. چراغ‌هايي کم سو که شايد به دليل ايجاد فضايي رمانتيک روشن هستند در کنار صورتک‌هاي سرخ پوستي که به ديوار زده‌اند فضايي مخوف را ساخته‌اند.
بلافاصله فرمي را تحويلم مي‌دهند تا اطلاعاتم را پر کنم و از اينجاست که کم کم سر صحبت را باز مي‌کنم. صاحب استوديو که ادعا مي‌کند خواننده معروفي است و با خواننده‌هاي معروفي، آلبوم (البته به شکل زير زميني) بيرون داده است بلافاصله با زبان چرب و نرم سراغ مسائل مالي مي‌رود و تضمين مي‌کند در ازاي گرفتن چند صد هزار تومان يک آهنگ رپ به تو تحويل دهد و اگر بتواني مبلغ را از ميليون بالاتر هم ببري تضمين مي‌کند که با يکي از خوانندگان معروف زير زميني مانند "عليشمس" و يا "حسين تهي" و يا "علي عبدالمالکي" هم برايت آهنگ مشترک منتشر مي‌کند.
البته شرطي هم براي کار دارد و آن هم اين است که در بخشي از کار بايد صداي يک دختر هم به عنوان صداي پس زمينه خوانده شود اما وقتي تعجب ما را مي‌بيند مي‌گويد اين خانم کارمند ثابت ما است و بايد خرج‌اش در بيايد و به علاوه آهنگتان به راحتي توسط سايت هاي... موزيک و.... موزيک که با ما طرف قرارداد هستند پخش مي‌شود و به وزارت ارشاد نمي‌رود که بخواهد براي شما مشکلي ايجاد شود. اين خواننده توصيه مي‌کند که فعلا با يک اسم مستعار وارد عرصه شويد تا در سطح زندگي هم با مشکلي روبرو نشويم.
در همين سوال و جواب‌ها هستيم که درب اتاق کوچکي که فکر مي‌کرديم انباري است باز مي‌شود و دختر و پسري خندان با بدترين وضع حجاب از اتاق بيرون مي‌آيند و در حالي که به شدت از آقاي خواننده تشکر مي‌کنند آن جا را ترک مي‌کنند. تازه مي‌فهميم که آن اتاق در واقع اتاق ضبط صداست. به هر حال با يک بهانه‌اي از آنجا خدا حافظي مي‌کنيم و به سراغ نشاني بعدي مي‌رويم.
* * *
نشاني بعدي در حوالي بلوار کشاورز قرار دارد. باز هم يک زير زمين منتها اين بار در يک آپارتمان نسبتا شيک. انگار زير زمين بودن وجه مشترک اين استوديو هاست و شايد به همين دليل اسمشان شده استوديو‌هاي زير زميني و موسيقي‌هاي توليدي شان را هم موسيقي‌هاي زير زميني مي‌گويند. وارد که مي‌شويم جا به زور براي دو يا سه نفر هست. در حقيقت انباري يکي از واحد‌ها تبديل شده به مکاني براي توليد موسيقي! صاحب استوديو سر و وضع مناسبي ندارد و انگار در حال خودش نيست. کمي که اطراف را نگاه مي‌کنم از شيشه‌هاي مشروب به راحتي علت اين سر و وضع و رفتار را متوجه مي‌شوم. اولين سوالش اين است که براي خواندن دختر مراجعه کرده‌ام يا پسر.انگار خوانندگي زنان و دختران کاسبي ثابت اين استوديو هاست.وقتي پاسخم را مي‌شنود رقم‌هاي عجيب و غريب پيشنهاد مي‌دهد و براي نمونه کار هم نشاني يک پارتي مختلط در لواسان را مي‌دهد که با حضور در آنجا با نمونه کارها آشنا شوم و بعد با صرفه هزينه‌اي بين يک تا سه ميليون به يک خواننده مشهور تبديل شوم.
* * *
نشاني سوم حوالي ونک قرار دارد. اينجا هم با کلي سوال پيچ وارد مي‌شوم اما در ورود تقريبا خشکم مي‌زند و با صحنه‌هاي رقت انگيزي رو برو مي‌شوم که ترجيح مي‌دهم فرار را بر قرار ترجيح بدهم تا لا اقل دينم را حفظ کنم. اما انگار در اين مراکز حيا و عفت و... هيچ جايگاهي ندارد. به يکي دو تا استوديو زير زميني ديگر هم سر مي‌زنم.
وجه مشترک اين استوديوهاي توليد آهنگ‌هاي رپ بر رواج فساد اخلاقي و بي‌بند و باري‌هايي که از اساس پايه به وجود آمدن اين سبک موسيقي بوده است قرار دارد. در مضامين شعر‌هاي اين نوع موسيقي به راحتي کانون خانواده به عنوان اصلي‌ترين نهاد امن در جامعه مورد هدف قرار مي‌گيرد و رواج بي‌بند و باري و هرزگي تبليغ مي‌شود. در بسياري از اين اشعار به تعريف از اندام زنان مي‌پردازند و متاسفانه روابط غير اخلاقي را امري عادي جلوه مي‌دهند. نکته بسيار مهم اين است که اين استوديوها و خوانندگان اين سبک موسيقي خود در واقع مروج اصلي فساد و بي‌بند و باري هستند که در همين زمينه دستگيري هر از چندگاهي خوانندگان معروف زيرزميني موسيقي رپ مانند ساسي مانکن و... در پارتي‌هاي مختلط و به همراه دختران جوان فريب خورده نمونه بارز اين موضوع است. اساس موسيقي رپ نشانه رفتن سواستفاده از زنان در اين حوزه است و روانشناسان هشدارهاي زيادي در خصوص شنيدن اين نوع موسيقي‌ها داده‌اند که علاوه بر موضوع ترويج بي‌عفتي اثرات بدي هم در روان افراد بر جا مي‌گذارد.
حال اين سوال مطرح است که مسئولين فرهنگي به عنوان عوامل پيشگيري اين موضوع چه کاري براي جلوگيري از ترويج اين موسيقي بي‌هويت انجام داده‌اند؟ آيا انفعال مسئولين وزارت ارشاد در برخورد قاطع با موسيقي‌هاي بي‌هويت وارداتي و عدم نظارت آنان، نمي‌تواند سرنوشتي خطرناک براي جوانان علاقه‌مند به حوزه موسيقي را به همراه داشته باشد؟ از طرف ديگر چرا اين وزارتخانه نبايد نظارت دقيقي روي فعاليت استوديو‌هاي موسيقي داشته باشد و چرا بايد اين استوديو‌ها به محلي براي روابط نا مشروع و بي‌بند و باري تبديل شود؟ از طرف ديگر مسئولين انتظامي چرا خود را به خوابي خودخواسته زده‌اند و در مقابل اين انحرافات آشکار موضعي اتخاذ نمي‌کنند و به راحتي به اين مراکز اجازه مي‌دهند که به تبليغ بپردازند و جوانان ساده لوح که شايد شهرت، آمال و آرزويشان باشد را در منجلاب فساد و تباهي غرق کنند؟چرا نيروي انتظامي همانطور که در بحث شرکت‌هاي هرمي قاطعانه عمل مي‌کند در قبال اين استوديو‌هاي بي‌مجوز و بي‌هويت اقدامي محکم انجام نمي‌دهد؟
به هرحال موضوعي که روشن است اين است که متاسفانه حوزه توليد موسيقي رپ در کشور ما روز به روز گسترش مي‌يابد و به شکلي خطرناک در بين جوانان رشد پيدا مي‌کند و در سايه غفلت مسئولان دست‌هاي پنهان هم فقط به سبب پول به گسترش اين بي‌اخلاقي دامن مي‌زنند اما خوب است در اين زمينه کمي بيشتر تامل شود و از يک انحراف در بين جوانان جلوگيري شود.
* آيا انفعال مسئولين وزارت ارشاد و نيروي انتظامي و حتي روزنامه‌ها درباره ترويج استوديوهاي زيرزميني موسيقي نمي‌تواند سئوال برانگيز باشد؟
* استوديوهاي زيرزميني ضبط موسيقي که روزانه‌ دهها آگهي در روزنامه ها چاپ مي کنند به محلي براي روابط نامشروع، فساد و انحراف تبديل شده است