در مجلس سنای آمریکا 38 سناتور که همه دموکرات هستند از برنامه جامع اقدام مشترک حمایت و اعلام کرده اند به هرگونه طرحی که این برنامه را رد کند رای منفی خواهند داد.

بدین ترتیب دولت آمریکا می تواند مخالفت اکثریت سنا با توافق هسته ای ایران را وتو کرده و برنامه جامع اقدام مشترک را اجرایی کند.

گروه های صهیونیستی و جناح جمهوریخواه آمریکا که منافع خود در زمین زدن توافق هسته ای ایران را مشترک یافته اند و یکی به دلیل ضدیت با ایران و دیگری به ویژه به دلیل نگاه خود به انتخابات سال آینده ریاست جمهوری آمریکا سعی در بر هم زدن این توافق دارند اکنون گزینه رجوع به مجالس قانونگذاری ایالتی را سبک و سنگین می کنند.

روزنامه آمریکایی ریچموند تایمز در سرمقاله شماره امروز خود این موضوع را مطرح کرده و از امکان ادامه تحریم ایران در قالب قوانین ایالتی سخن گفته است.

این روزنامه نوشت: حتی اگر کنگره توافق هسته ای با ایران را تصویب کند پایان ماجرا نخواهد بود. ایالت های آمریکا می توانند از سوی خود تحریم هایی را علیه ایران وضع کنند.

جیمز اینهوف سناتور اوکلاهاما نیز اخیرا چنین موضوعی را مطرح کرده است. وی گفت: چون دولت آمریکا توافق هسته ای با ایران را به عنوان موافقت نامه ای اجرایی و نه یک پیمان تلقی می کند بنابراین ایالت ها با استناد به قانون مصوب کنگره در سال 2010 می توانند تصمیمات خود را داشته باشند.

به گفته وی مطمئنا دولت آمریکا به ایالت های این کشور توصیه خواهد کرد در توافق هسته ای مداخله نکنند چرا که نمی توان 50 سیاست خارجی متفاوت به تعداد 50 ایالت آمریکا داشت اما عملا 25 ایالت آمریکا تاکنون سیاست های متفاوتی را نسبت به دولت فدرال اتخاذ کرده اند.

هر ایالت آمریکا روابط تجاری خاص خود را با شرکت های خارجی دارد. بسیاری از شهرهای آمریکا نیز خود را مناطق عاری از فعالیت های هسته ای اعلام کرده اند که به معنایی دخالت در سیاست دفاعی آمریکاست. شهرهای زیادی نیز تصریح کرده اند از سیاست های مهاجرتی دولت فدرال پیروی نمی کنند.

در هر حال چالش بین دموکرات ها و جمهوریخواهان بر سر توافق هسته ای ایران ممکن است از سطح کنگره به مجالس ایالتی منتقل شود و باید دید در این صحنه پیروزی با کدام یک است و این موضوع چه تاثیری بر سرنوشت توافق هسته ای و منافع ایران دارد.

قدر مسلم این که نفس مطرح کردن موضوع تحریم ایران در سطح ایالت ها به لحاظ روانی بر روابط ایران با شرکت های خارجی تاثیر می گذارد و باعث می شود این شرکت ها برای بازگشت به ایران دو بار فکر کنند.