به گزارش مشرق، بامداد امروز طوفان گرد و خاک به گونه‌ای گریبان مردم خوزستان را گرفت که به جرات می‌توان گفت در مدت زمان چند دقیقه از فاصله شب تا بامداد، وضعیت هوا کاملا دگرگون شد.
این تغییر آب و هوایی در حالی اتفاق افتاد که شرجی سنگینی بر منطقه حاکم بود و البته هیچ خبر و رد و نشانی از گرد و خاک دیده نمی‌شد.
امسال مردم این دیار، روزهای خاکی زیادی را به چشم دیدند و از نزدیک لمس کردند، روزهایی که ثانیه‌اش برایشان به اندازه یک سال سخت گذشت و هیچ فریادرسی نبود که حتی احوالاتشان را بپرسد!
گویا برای مردم خطه جنوب گره خوردن خاک با سرنوشتشان به جزء لاینفک زندگی آنان تبدیل شده و مسئولان نیز به این باور رسیده‌اند که نباید و نمی‌شود راهکاری برای رفع این معضل مسموم اندیشید.
اما جالب‌تر از همه اینکه، در مدت اخیر این گرد و غبار دامان پایتخت‌نشین‌ها را نیز دربرگرفته و آسایش را از آنان تا آنچه که در توانش بوده، ربوده است.
اما با همه این اوصاف همچنان مسئولان مربوطه و غیرمربوطه کشورمان درگیر رسیدگی به توافقاتی هستند که نتیجه گیری آن به درازای عمر این گرد و غبار می‌رسد، با این تفاوت که چه این توافقات به نتیجه برسد یا نرسد، هیچ غباری از چهره خوزستان پاک نخواهد شد!
دست و دل شسته‌اند مردم این مرز و دیار و این بار نیز استشمام می‌کنند ذرات معلق و چسبنده سرطانی گرد و خاکی را که از کشورهای دوست و همسایه برایمان به هدیه فرستاده می‌شود؛ هیچ گلایه‌ای نداریم و نخواهیم داشت چون ترتیب اثر داده نخواهد شد آنچه را که خوزستان سال‌هاست خس خس کنان فریاد می‌زند.
هیچ ابتکاری در کار نیست و سهم مردم خوزستان از راهکارهای مربوطه در این خصوص، صرفا یک لبخند از سوی محیط زیست است! لبخندی تلخ‌تر از نوشیدن جام زهر.
هیچ ابتکاری در پس مسئولان برای حذف این مسیر گرد و خاکی از زندگی خطه جنوب بر نمی‌آید و ما نیز همچنان ادامه می‌دهیم روزهای سیاه خاکی‌مان را، چون چاره‌ای جز این پیش راهمان نیست و خاصیت خاک جنگ زده‌مان، فراموشی است.
خاصیت خوزستانی‌ها به آسانی گذشتن و پشت سر گذاشتن مشکلات ریز و درشت است، هشت سال در جنگ تحمیلی خاک خوردند و دم نزدند و گذشتند... امروز نیز با ناملایمات همان گرد و غبارها به شیوه‌ای دیگر کنار می‌آیند و همچنان قدردان آنچه که مسئولان از آنان دریغ می‌کنند هستند!
این روزها دیگر در این مرز و دیار چشم، چشم را نمی‌بیند و نه هیچ چشم و نگاهی خوزستان را؛ هیچ عکسی از کودکان گرد و خاکی این منطقه در ساحل خاکی و خشک کارون منتشر نمی‌شود و هیچ ابراز تاسفی از سوی مسئولان شنیده...
چون خوزستان همچنان زنده است و با وجود کشیدن نفس‌ها آخرش همچنان ایستاده؛ خوزستان هیچگاه کمر خم نمی‌کند و در صورت مردن هم، ایستاده جان خواهد داد.
این تغییر آب و هوایی در حالی اتفاق افتاد که شرجی سنگینی بر منطقه حاکم بود و البته هیچ خبر و رد و نشانی از گرد و خاک دیده نمی‌شد.
امسال مردم این دیار، روزهای خاکی زیادی را به چشم دیدند و از نزدیک لمس کردند، روزهایی که ثانیه‌اش برایشان به اندازه یک سال سخت گذشت و هیچ فریادرسی نبود که حتی احوالاتشان را بپرسد!
گویا برای مردم خطه جنوب گره خوردن خاک با سرنوشتشان به جزء لاینفک زندگی آنان تبدیل شده و مسئولان نیز به این باور رسیده‌اند که نباید و نمی‌شود راهکاری برای رفع این معضل مسموم اندیشید.
اما جالب‌تر از همه اینکه، در مدت اخیر این گرد و غبار دامان پایتخت‌نشین‌ها را نیز دربرگرفته و آسایش را از آنان تا آنچه که در توانش بوده، ربوده است.
اما با همه این اوصاف همچنان مسئولان مربوطه و غیرمربوطه کشورمان درگیر رسیدگی به توافقاتی هستند که نتیجه گیری آن به درازای عمر این گرد و غبار می‌رسد، با این تفاوت که چه این توافقات به نتیجه برسد یا نرسد، هیچ غباری از چهره خوزستان پاک نخواهد شد!
دست و دل شسته‌اند مردم این مرز و دیار و این بار نیز استشمام می‌کنند ذرات معلق و چسبنده سرطانی گرد و خاکی را که از کشورهای دوست و همسایه برایمان به هدیه فرستاده می‌شود؛ هیچ گلایه‌ای نداریم و نخواهیم داشت چون ترتیب اثر داده نخواهد شد آنچه را که خوزستان سال‌هاست خس خس کنان فریاد می‌زند.
هیچ ابتکاری در کار نیست و سهم مردم خوزستان از راهکارهای مربوطه در این خصوص، صرفا یک لبخند از سوی محیط زیست است! لبخندی تلخ‌تر از نوشیدن جام زهر.
هیچ ابتکاری در پس مسئولان برای حذف این مسیر گرد و خاکی از زندگی خطه جنوب بر نمی‌آید و ما نیز همچنان ادامه می‌دهیم روزهای سیاه خاکی‌مان را، چون چاره‌ای جز این پیش راهمان نیست و خاصیت خاک جنگ زده‌مان، فراموشی است.
خاصیت خوزستانی‌ها به آسانی گذشتن و پشت سر گذاشتن مشکلات ریز و درشت است، هشت سال در جنگ تحمیلی خاک خوردند و دم نزدند و گذشتند... امروز نیز با ناملایمات همان گرد و غبارها به شیوه‌ای دیگر کنار می‌آیند و همچنان قدردان آنچه که مسئولان از آنان دریغ می‌کنند هستند!
این روزها دیگر در این مرز و دیار چشم، چشم را نمی‌بیند و نه هیچ چشم و نگاهی خوزستان را؛ هیچ عکسی از کودکان گرد و خاکی این منطقه در ساحل خاکی و خشک کارون منتشر نمی‌شود و هیچ ابراز تاسفی از سوی مسئولان شنیده...
چون خوزستان همچنان زنده است و با وجود کشیدن نفس‌ها آخرش همچنان ایستاده؛ خوزستان هیچگاه کمر خم نمی‌کند و در صورت مردن هم، ایستاده جان خواهد داد.
