این اتاقِ بدون پنجره، مرکزِ کارزار تهاجمی دولت برای مبارزه با منتقدان توافق و عقب راندن آن‌ها بود. روی تخته‌سفید‌های نصب شده در این مرکز، موضع‌گیری‌های قانونگذاران آمریکایی مشخص شده بود. نمایشگرهای رایانه‌ها صفحات توئیتر را نشان می‌دادند تا اظهارات مخالفان را رصد کنند، و یک تلویزیون کوچک به کارکنان این مرکز کمک می‌کرد تا مباحثات و مناظره‌های پخش شده در شبکه‌های تلویزیونی را دنبال کنند. برای هفته‌ها، زهزمه انجام این عملیات بین مقامات ارشد رد و بدل می‌شد، و متخصصان فنی و دستیاران ارشد عملیات پاسخ‌دهی سریع را راهبری می‌کردند.

عنوان «ضد جنگ» این اتاق نشان دهنده این درک کاخ سفید است که توافق هسته‌ای با ایران نمی‌تواند رأی موافق جمهوری‌خواهان کنگره را به دست آورد و در این صورت نیازمند کسب حمایت دموکرات‌های بدبین به این توافق هستند. این برنامه همچنین بازتابی از پیام نفر اول کاخ سفید است: آن‌هایی که از توافق هسته‌ای حمایت کردند دیپلماسی را برگزیدند، و مخالفان توافق هوادار جنگ با ایران هستند.

مقامات دولت این عملیات را همچون یک کارزار سیاسی راهبری کردند، از گروه‌های به خوبی تأمین مالی شده بیرونی برای زمینه‌سازی به منظور نمایش دادن مخالفان به عنوان هوادار جنگ استفاده کردند، همچنین متفکران و صاحب‌نظرن سیاست خارجی را به تأیید این توافق تشجیع کرده و رابطه خود را با دموکرات‌های کنگره که پس از اکثریت یافتن جمهوری‌خواهان در مجلس نمایندگان و سنا به حاشیه رانده شده بودند را مورد بازاندیشی قرار دادند.

بن رودز، معاون مشاور امنیت ملی باراک اوباما در این باره گفت: «تمرکز اولیه کسب حمایت دموکرات‌ها بود».

پیروزی شکننده و تک حزبی حاصل از کارزار که این هفته حاصل شد باعث می‌شود که ابتکار اصلی سیاست خارجی باراک اوباما در مقابل چالش‌ها و مباحثات رقابت‌های ریاست جمهوری سال 2016 این کشور آسیب‌پذیر باشد، چیزی شبیه به دستاورد اصلی داخلی اوباما در زمینه تأمین سلامت همگانی که جهت‌گیری‌های کنگره را طی 5 سال اخیر مشخص کرده بود.