شریعتمداری گفت: اینکه چه کسی گفت تحریم‌ها کاغذ پاره است را کاری نداریم ولی اولین کسی که تحریم‌ها را کاغذ پاره خواند حضرت امام بود و آن‌هم در زمانی که علیه ما قطعنامه‌های متعددی را تصویب می‌کردند.
مدیرمسئول روزنامه کیهان با اشاره به سابقه قطعنامه‌های شورای امنیت علیه ایران گفت: چندین قطعنامه پیش از قطعنامه 2231 علیه ما تصویب شد اما سؤال این است که آیا قطعنامه‌های قبلی علیه ما قانونی بود و آیا قطعنامه غیرقانونی قابل‌اجرا است که پاسخ این است که خیر؛ و حالا باید گفت که آیا قطعنامه غیرقانونی و غیرقابل‌اجرا چیزی جز کاغذ پاره است.
شریعتمداری اضافه کرد: باید گفت که در قطعنامه 2231 قطعنامه‌های قبلی لغو نشده بلکه در قطعنامه جدیدی تجمیع شده است؛ در ماده 37 برجام و بند 11 و 12 قطعنامه 2231 بحث مکانیزم ماشه وجود دارد و آن‌ها هر لحظه که بخواهند به شکل راحتی می‌توانند تحریم‌ها را برگردانند.
امام خمینی (ره) درباره قطعنامه‌های شورای امنتی چه فرمودند؟
با مراجعه با جلد شانزدهم صحیفه در صفحه 384 و در سالگرد روز قدس 61، امام خمینی (ره) با اشاره به ظلم جنایت رژیم صهیونیستی به
مظلومان سرزمین اشغالی، درباره دفاع مقدس و حق‌طلبی مردم ایران می‌فرمایند: ملت ایران به پیروی از قرآن کریم و اسلام بزرگ، راه چاره را
یافت و رژیم آمریکایی پهلوی را پس از فریادها و اعتصاب‌ها با مشت و دندان در مقابل
تانک‌ها و مسلسل‌ها از پای درآورد و صدام جنایتکار و حزب مشرک او را با ایمان و قیامِ
للّه از پای درآورد و صدام بلند پرواز را که لاف سرداری قادسیه می‌زد به دریوزگی و
ذلت کشاند و تمام توطئه‌ها را با هدایت الهی در نطفه خفه کرد؛ و اکنون نیز از پای نمی‌نشیند
تا آنچه از روز اول به عنوان غرامت و برای تأدیب مجرم خواست جامهٔ عمل پوشد و
تصمیمات شورای امنیت و سازمان‌های بی‌ارزش را جز ورق‌پاره‌هایی در خدمت «وتو»
کنندگان نمی‌داند.
آنان با همهٔ عربده‌ها و تبلیغات بی‌پایه سر تعظیم به پیش صهیونیزم‌ها فرو آورده و برای تحکیم پایه‌های حکومت آنان و وابستگانشان چون صدام در آستانهٔ مرگ ننگین به تشکیل جلسه و صدور قطعنامه پرداخته‌اند و گمان کرده‌اند دولت متکی به خدا و ملت عظیم ایران بیدی است که از این بادها بلرزد. ملتی که اکنون طعم شیرین شهادت را چشیده است و پیرو مولای خود امیرالمؤمنین و اولاد عظیم‌القدر او که شهادت را فوز عظیم می‌دانسته و در محراب شهادت و میدان نبرد ندای فزت و رب‌الکعبه را سر می‌دادند از سازمان‌های نوکر ابرقدرت‌ها نمی‌هراسد. ملتی که ابرقدرت امریکا را از کشور بقیة‌الله ـ ارواحنا لمقدمه الفداء ـ با ذلت و خواری راند و نفت و خزائن خود را از حلقوم آن بیرون کشید، از طبل‌های تو خالی سازمان‌های ساختهٔ آن نمی‌ترسد.[1]
