اطمینان جان کری نسبت به نقش آفرینی «مرد یخی» در زمین بازی ایالات متحده آمریکا موضوعی نیست که برای مخاطبان و ملت ایران تازگی داشته باشد. بازی مستقیم و آشکار آمانو در زمین واشنگتن و تل آویو طی سال های اخیر جایی برای اعتماد به مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی باقی نگذاشته است.

 در جریان مذاکرات هسته ای وین در تیرماه امسال، یوکیو آمانو سعی کرد نقش پر رنگی در محل مذاکرات ایفا کند، تا جایی که هتل کوبورگ در شهر وین به جولانگاه و محل رفت و آمد مکرر وی تبدیل شده بود. همچنین آمانو در خلال آخرین دور مذاکرات هسته ای در وین سفر تعیین کننده ای به تهران داشت اما...

واقعیت امر این است که با وجود تلاش همه جانبه ظاهری آمانو مبنی بر مستقل و فنی جلوه دادن نقش نهاد متبوعش در حل و فصل پرونده هسته ای ایران، این نهاد در عمل تابعی از رویکرد و رفتار ایالات متحده آمریکا در قبال تهران است.

حتی آمانو به خوبی از سوی مقامات آمریکایی توجیه شده است که در آستانه برگزاری مذاکرات حساس و تعیین کننده چگونه گزارش های دو پهلوی خود را به سود غرب و منافع آن و در راستای اعمال فشار بیشتر به ایران تهیه و تنظیم کند. ادبیات گزارش های آمانو طی سال های اخیر به جای آنکه بازتاب و انعکاسی از واقعیات و ماهیت صلح آمیز فعالیت های هسته ای کشورمان باشد، ترجمه ای از اخم یا لبخند مقامات غربی بوده است.

هم اکنون آمانو به ایران آمده است تا در خصوص موضوع نخ نمای «ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته ای ایران» و «نحوه دسترسی به اماکن و دانشمندان هسته ای» با مقامات سازمان انرژی اتمی به مذاکره بپردازد. بدیهی است که در این خصوص مقامات کشورمان نیز نباید کمترین امتیازی به مدیر کل بد سابقه آژانس بین المللی انرژِی اتمی بدهند.

آمانو در این معادله سعی دارد بر روی تعهدات فراپادمانی ایران تاکید کند اما چنانچه رهبر معظم انقلاب فرموده اند، جمهوری اسلامی ایران زیر بار تعهدات فراقانونی در قبال اجرای توافق نهایی نخواهد رفت.  

اهمال کاری عامدانه و مکرر آمانو و همکاری وی با غرب در خصوص تنظیم گزارش های دروغین و مبهم در قبال فعالیت های هسته ای صلح آمیز کشورمان و همچنین سکوت معنادار و از سر رضایت وی در قبال فعالیت های هسته ای خطرناک و غیر قانونی رژیم اشغالگر قدس به همراه ده ها سیگنال رفتاری و گفتاری دیگر، نشانه هایی بارز دال بر غیر قابل اعتماد بودن مدیر کل آژانس محسوب می شوند.

 از این رو آمانو برای جبران مسیر خطایی که تاکنون رفته و بازگرداندن اعتماد به ملت ایران مسیری بسیار طولانی در پیش دارد. باید این حقیقت تلخ را پذیرفت که آمانو وظیفه دارد پرونده هسته ای جمهوری اسلامی ایران را در فضایی ابهام آلود و متناقض هدایت کند تا در سایه این ابهام سازی های دروغین، غرب بتواند بازی مد نظر خود را در تقابل با تهران صورت دهد.

 در نهایت اینکه باید در عین تعامل با آژانس، مراقب غیر قابل اعتماد بودن این نهاد و مدیر کل آن باشیم، باید پذیرفت که این «داور» قابل اعتماد نیست...