به گزارش مشرق، حجت الاسلام علی اکبر مومنی محقق و پژوهشگر دینی در رابطه با امام محمد باقرعلیه السلام به نمونه ای از برخوردهای آن حضرت با خرافه ها و بدعت های عجیب و غریبی که هر از گاهی مانند علف های هرز خودرو، کاملا پنهان و بی صدا در میان عقاید و اعتقادات مردم نشر داده می شوند گفت: یکی از انحرافاتی که در آیین مسیحیت وجود دارد، تأکید بر ایمان و محبت و نادیده گرفتن عمل است؛ مسیحیان معتقدند سعادت و نجات با ایمان تنها هم به دست می آید.
وی افزود: مشابه این موضوع گاه درميان برخی از مسلمانان عوام نیز دیده می شود؛ از جمله عقيده به اين كه اموری مانند صرف محبت داشتن نسبت به اميرالمؤمنين عليه السّلام، يا امیدواری به خدا، يا گریه و اشک بر حضرت اباعبدالله الحسين عليه السّلام، بدون هيچ طاعت وعبادتی، موجب سعادت ونجات است.
در زمان امام باقرعليه السّلام نیز بدعت گزارا ن و دين سازان گمراه، این گونه عقايد و افكار باطل را در ميان مسلمانان منتشر می کردند.
اما حضرت با يك جمله كوتاه، تمام رشتههاى اوهام و خرافات آنها را برباد داده و شيعيان را بيدار وهوشيارمي كنند و شاه راه حقيقت را پيش پاى آنها مي گذارند و مي فرمايند: «افكار و عقايد باطل، شما را منحرف نسازد، بدانيد يگانه راه سعادت و نجات اطاعت خداست و بس».
حجت الاسلام مومنی با بیان این که محبت اهل بیت علیهم السلام و امیدواری به خدا نشانه دارد یاد آور شد: نشانه شخص اميدوار، اين است كه از دستورات خدا اطاعت کند، شخصى از امام صادق عليه السّلام سوال کرد گروهى از شيعيان شما گناه مىكنند و مىگويند به خدا اميدواريم. امام در پاسخ فرمودند : آنها دروغگو هستند و شيعه ما نيستند؛ زيرا هر كس به چيزى اميدوار باشد، برايش عمل مىكند، و سوگند به خدا شيعيان ما كسانى هستند كه از خدا مىترسند.
این پژوهشگر دینی در ادامه به روایتی از جابربن عبدالله انصاری اشاره کرد و افزود : جابر در روایتی از امام باقر علیه السلام چنین بیان می کند که آن حضرت اطاعت خدا را مهم ترین نشانه شیعه معرفی کرد؛ امام باقر عليه السّلام به من فرمود: اى جابر! آيا كسى كه ادعای تشيع مي كند، دم زدن از محبت ما برایش کافی است؟ به خدا شيعه ما نيست، جز آن كه از خدا پروا كرده و او را اطاعت نمايد.
اى جابر! ايشان شناخته نشوند، جز با فروتنى و خشوع و امانت و بسيارى ياد خدا و روزه و نماز و نيكى به پدر و مادر و مراعات همسايگان فقير و مستمند و قرض داران و يتيمان و با راستى در گفتار و تلاوت قرآن و بازداشتن زبان از مردم، جز نيكى از آنها نبینی و آنها امانت نگهدار فاميل خويش باشند.
جابر می گويد عرض كردم: يا ابن رسول اللَّه! ما امروز كسى را داراى اين صفات نميشناسيم، فرمود: اى جابر! آيا براى انسان كافى است كه بگويد، من على را دوست دارم و از او پيروى مي كنم، و با وجود اين وظایف دينى خود را انجام ندهد؟!
پس اگر بگويد: من رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله را دوست دارم - رسول اللَّه كه بهتر از على عليه السّلام است- سپس از رفتار او پيروى نكند و به سنتش عمل ننمايد، محبتش به پيغمبر به او هيچ سودى ندهد، پس از خدا پروا كنيد و براى آنچه نزد خداست عمل كنيد، خدا با هيچكس خويشى ندارد، محبوب ترین بندگان خداى عز و جل [و گرامي ترين شان نزد او] با تقواترين و مطيع ترين آنهاست.
اى جابر! به خدا جز با اطاعت بخداى تبارك و تعالى تقرب نمي توان جست و برات آزادى از دوزخ همراه ما نيست و هيچ كس بر خدا حجت ندارد، هر كه مطيع خدا باشد دوست ما و هر كه نافرمانى خدا كند دشمن ماست، ولايت ما جز با عمل كردن به ورع به دست نيايد.
معیار پذیرش اعمال از نگاه امام باقرعلیه السلام
این محقق دینی تصریح کرد: از نگاه آن امام همام، ارزش اعمال انسان به فراوانی آن نیست و این گونه نیست که اعمال کسی به خاطر کثرت پذیرفته شود و اعمال فرد دیگری به خاطر کم بودن، مقبول نباشد. بنابر این معیار، کثرت و قلت نیست، بلکه تقوا است و تنها اعمال افراد با تقوا پذیرفته می شود.
امام باقر عليه السّلام فرمود: اميرالمؤمنين صلوات اللَّه عليه مي فرمود: عملى كه با تقوا همراه باشد كم نيست، چون خداى تعالى می فرمايد: إِنَّما يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ؛ خدا فقط عمل مردم با تقوا را مي پذيرد.
وی افزود: مشابه این موضوع گاه درميان برخی از مسلمانان عوام نیز دیده می شود؛ از جمله عقيده به اين كه اموری مانند صرف محبت داشتن نسبت به اميرالمؤمنين عليه السّلام، يا امیدواری به خدا، يا گریه و اشک بر حضرت اباعبدالله الحسين عليه السّلام، بدون هيچ طاعت وعبادتی، موجب سعادت ونجات است.
در زمان امام باقرعليه السّلام نیز بدعت گزارا ن و دين سازان گمراه، این گونه عقايد و افكار باطل را در ميان مسلمانان منتشر می کردند.
اما حضرت با يك جمله كوتاه، تمام رشتههاى اوهام و خرافات آنها را برباد داده و شيعيان را بيدار وهوشيارمي كنند و شاه راه حقيقت را پيش پاى آنها مي گذارند و مي فرمايند: «افكار و عقايد باطل، شما را منحرف نسازد، بدانيد يگانه راه سعادت و نجات اطاعت خداست و بس».
حجت الاسلام مومنی با بیان این که محبت اهل بیت علیهم السلام و امیدواری به خدا نشانه دارد یاد آور شد: نشانه شخص اميدوار، اين است كه از دستورات خدا اطاعت کند، شخصى از امام صادق عليه السّلام سوال کرد گروهى از شيعيان شما گناه مىكنند و مىگويند به خدا اميدواريم. امام در پاسخ فرمودند : آنها دروغگو هستند و شيعه ما نيستند؛ زيرا هر كس به چيزى اميدوار باشد، برايش عمل مىكند، و سوگند به خدا شيعيان ما كسانى هستند كه از خدا مىترسند.
این پژوهشگر دینی در ادامه به روایتی از جابربن عبدالله انصاری اشاره کرد و افزود : جابر در روایتی از امام باقر علیه السلام چنین بیان می کند که آن حضرت اطاعت خدا را مهم ترین نشانه شیعه معرفی کرد؛ امام باقر عليه السّلام به من فرمود: اى جابر! آيا كسى كه ادعای تشيع مي كند، دم زدن از محبت ما برایش کافی است؟ به خدا شيعه ما نيست، جز آن كه از خدا پروا كرده و او را اطاعت نمايد.
اى جابر! ايشان شناخته نشوند، جز با فروتنى و خشوع و امانت و بسيارى ياد خدا و روزه و نماز و نيكى به پدر و مادر و مراعات همسايگان فقير و مستمند و قرض داران و يتيمان و با راستى در گفتار و تلاوت قرآن و بازداشتن زبان از مردم، جز نيكى از آنها نبینی و آنها امانت نگهدار فاميل خويش باشند.
جابر می گويد عرض كردم: يا ابن رسول اللَّه! ما امروز كسى را داراى اين صفات نميشناسيم، فرمود: اى جابر! آيا براى انسان كافى است كه بگويد، من على را دوست دارم و از او پيروى مي كنم، و با وجود اين وظایف دينى خود را انجام ندهد؟!
پس اگر بگويد: من رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله را دوست دارم - رسول اللَّه كه بهتر از على عليه السّلام است- سپس از رفتار او پيروى نكند و به سنتش عمل ننمايد، محبتش به پيغمبر به او هيچ سودى ندهد، پس از خدا پروا كنيد و براى آنچه نزد خداست عمل كنيد، خدا با هيچكس خويشى ندارد، محبوب ترین بندگان خداى عز و جل [و گرامي ترين شان نزد او] با تقواترين و مطيع ترين آنهاست.
اى جابر! به خدا جز با اطاعت بخداى تبارك و تعالى تقرب نمي توان جست و برات آزادى از دوزخ همراه ما نيست و هيچ كس بر خدا حجت ندارد، هر كه مطيع خدا باشد دوست ما و هر كه نافرمانى خدا كند دشمن ماست، ولايت ما جز با عمل كردن به ورع به دست نيايد.
معیار پذیرش اعمال از نگاه امام باقرعلیه السلام
این محقق دینی تصریح کرد: از نگاه آن امام همام، ارزش اعمال انسان به فراوانی آن نیست و این گونه نیست که اعمال کسی به خاطر کثرت پذیرفته شود و اعمال فرد دیگری به خاطر کم بودن، مقبول نباشد. بنابر این معیار، کثرت و قلت نیست، بلکه تقوا است و تنها اعمال افراد با تقوا پذیرفته می شود.
امام باقر عليه السّلام فرمود: اميرالمؤمنين صلوات اللَّه عليه مي فرمود: عملى كه با تقوا همراه باشد كم نيست، چون خداى تعالى می فرمايد: إِنَّما يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ؛ خدا فقط عمل مردم با تقوا را مي پذيرد.
