به گزارش مشرق، طی سالهای اخیر در پرسپولیس دایی، استیلی، گل‌محمدی، دنیزلی، درخشان و برانکو همگی سازه‌های یکدیگر و بازیکنان یکدیگر را کاملا عوض کرده و اجازه نداده‌اند بازیکنی در ترکیب این تیم جا بیفتد.
پرسپولیس بزرگترین مشکلی که دارد، نه برانکو است، نه طاهری و نه وزارت ورزش، این باشگاه یک برنامه و استراتژی برای موفقیت خود ندارد. البته یک بزرگتر به عنوان مدیر فنی که تب داغ جوانتر‌ها را در مربیگری کنترل کند.
به دیدار پرسپولیس با سایپا نگاه کنید، آنها دو گل دریافت کردند، نه از بازیکنان سایپا بلکه از بازیکنان خودشان، همان‌ها که روزگاری نه چندان دور برای خود این تیم بازی می‌کردند. در واقع تاکید ما روی سرمایه‌سوزی است که جزو بدنه اصلی پرسپولیس طی همه سالهای اخیر شده است، آنها مربی می‌آورند و کنارش می‌گذارند، دایی، استیلی، گل محمدی و ... جزو آنها هستند و اتفاقا همین مربیان بارها پرسپولیس را برده‌اند.
سرخ‌ها بازیکن هم می‌آورند و نگه نمی‌دارند، از سید جلال حسینی بگیرید تا برسید به همین نوروزی و همان غلامرضا رضایی، رضا نوروزی و بهادر عبدی و محمد نوری و بسیاری دیگر.
در واقع پرسپولیس محدودیتی برای تغییرات انگار ندارد. هر سال آنها خانه تکانی می‌کنند و کمیته فنی یا مدیر فنی مثل منصور پورحیدری که بماند و بازدید کند و بدون اینکه به جایگاه سرمربی چشم داشته باشد حرف بزند و از آن بالاتر مربیان هم به حرف هایش گوش دهند.
در پرسپولیس دایی که می‌آید بدون توجه به سرمایه‌گذاری‌های باشگاه در روزهای گذشته اش روی بازیکنان، بسیاری را بیرون می‌ریزد و جوان‌های خودش را می‌آورد. او حرف شنو نیست و در واقع پرسپولیس کسی را ندارد که در کنار باشگاه باشد و مربیان هم احترامش را داشته باشند.
گل محمدی می‌آید بدون توجه به سازه‌های قبلی همه چیز را عوض می‌کند، درخشان همینطور او امثال نیلسون را هم کنار می‌گذارد در حالیکه همه می‌دانند او بهتر از سوشا است. استیلی همینطور، دنیزلی ایضا، برانکو هم به همچنین.
در واقع هر کس که می‌آید باند خود و یا تفکرات خود را می‌آورد و مربیان و بازیکنان را یک جا با لودر عوض می‌کند تا جایی که امروز آنقدر این تغییرات زیاد شده که به جز طارمی و بنگر بیشتر پرسپولیسی‌ها اکثر بازیکنان تیم خودشان را به چهره نمی شناسند!
در واقع شاید باشند برخی هواداران که نمی‌توانند همین حالا یازده بازیکن خود را در پست‌ها درست خود روی کاغذ بچینند. این همه در حالی است که پرسپولیس یک علی پروین کم دارد، نه علی پروین امروز که آنقدر نامهربانی دیده که حاضر نیست حتی مصاحبه کند و نگران است که حرمتش را تخریب کنند. بلکه علی پروینی قدرتمند که مربیان پرسپولیس هم البته حرمتش را حفظ کنند.
پرسپولیس دقیقا همین ایراد را دارد، آنها ستون استوار ندارند، هرکس می‌آید خانه را از پای بست ویران می‌کند و از نو می‌سازد و طبیعتا تا این خانه بخواهد سروشکلی بگیرد به دلیل زمان بردن در ساختن آن، مربی یا معمار عوض می‌شود و باز روز از نو روزی از نو.
در واقع این باشگاه یک ثبات می‌خواهد و استفاده از برترین‌هایی که می‌سازد، برای سالهای متمادی. فراموش نکنید پروین و پنجعلی و بهزادی و کلانی و کرمانی و محرمی و پیوس و ... سال‌ها در پرسپولیس ماندند و با چشم بسته هم عصری‌های زمان خود را پیدا می کردند و اخلاق هم را می‌دانستند و رفاقت بسیاری داشتند.
این پرسپولیس اما با سرمایه‌هایش درست برخورد نمی‌کند، نمونه‌اش خودزنی رضایی و نوروزی بود در هفته‌ای که گذشت. این دو هنوز می‌توانستند برای این تیم مفید باشند و البته به جای آنها هم باشگاه رونالدو نگرفت، بازیکنانی گرفت ضعیف تر از خود این‌ها!
پرسپولیس بزرگترین مشکلی که دارد، نه برانکو است، نه طاهری و نه وزارت ورزش، این باشگاه یک برنامه و استراتژی برای موفقیت خود ندارد. البته یک بزرگتر به عنوان مدیر فنی که تب داغ جوانتر‌ها را در مربیگری کنترل کند.
به دیدار پرسپولیس با سایپا نگاه کنید، آنها دو گل دریافت کردند، نه از بازیکنان سایپا بلکه از بازیکنان خودشان، همان‌ها که روزگاری نه چندان دور برای خود این تیم بازی می‌کردند. در واقع تاکید ما روی سرمایه‌سوزی است که جزو بدنه اصلی پرسپولیس طی همه سالهای اخیر شده است، آنها مربی می‌آورند و کنارش می‌گذارند، دایی، استیلی، گل محمدی و ... جزو آنها هستند و اتفاقا همین مربیان بارها پرسپولیس را برده‌اند.
سرخ‌ها بازیکن هم می‌آورند و نگه نمی‌دارند، از سید جلال حسینی بگیرید تا برسید به همین نوروزی و همان غلامرضا رضایی، رضا نوروزی و بهادر عبدی و محمد نوری و بسیاری دیگر.
در واقع پرسپولیس محدودیتی برای تغییرات انگار ندارد. هر سال آنها خانه تکانی می‌کنند و کمیته فنی یا مدیر فنی مثل منصور پورحیدری که بماند و بازدید کند و بدون اینکه به جایگاه سرمربی چشم داشته باشد حرف بزند و از آن بالاتر مربیان هم به حرف هایش گوش دهند.
در پرسپولیس دایی که می‌آید بدون توجه به سرمایه‌گذاری‌های باشگاه در روزهای گذشته اش روی بازیکنان، بسیاری را بیرون می‌ریزد و جوان‌های خودش را می‌آورد. او حرف شنو نیست و در واقع پرسپولیس کسی را ندارد که در کنار باشگاه باشد و مربیان هم احترامش را داشته باشند.
گل محمدی می‌آید بدون توجه به سازه‌های قبلی همه چیز را عوض می‌کند، درخشان همینطور او امثال نیلسون را هم کنار می‌گذارد در حالیکه همه می‌دانند او بهتر از سوشا است. استیلی همینطور، دنیزلی ایضا، برانکو هم به همچنین.
در واقع هر کس که می‌آید باند خود و یا تفکرات خود را می‌آورد و مربیان و بازیکنان را یک جا با لودر عوض می‌کند تا جایی که امروز آنقدر این تغییرات زیاد شده که به جز طارمی و بنگر بیشتر پرسپولیسی‌ها اکثر بازیکنان تیم خودشان را به چهره نمی شناسند!
در واقع شاید باشند برخی هواداران که نمی‌توانند همین حالا یازده بازیکن خود را در پست‌ها درست خود روی کاغذ بچینند. این همه در حالی است که پرسپولیس یک علی پروین کم دارد، نه علی پروین امروز که آنقدر نامهربانی دیده که حاضر نیست حتی مصاحبه کند و نگران است که حرمتش را تخریب کنند. بلکه علی پروینی قدرتمند که مربیان پرسپولیس هم البته حرمتش را حفظ کنند.
پرسپولیس دقیقا همین ایراد را دارد، آنها ستون استوار ندارند، هرکس می‌آید خانه را از پای بست ویران می‌کند و از نو می‌سازد و طبیعتا تا این خانه بخواهد سروشکلی بگیرد به دلیل زمان بردن در ساختن آن، مربی یا معمار عوض می‌شود و باز روز از نو روزی از نو.
در واقع این باشگاه یک ثبات می‌خواهد و استفاده از برترین‌هایی که می‌سازد، برای سالهای متمادی. فراموش نکنید پروین و پنجعلی و بهزادی و کلانی و کرمانی و محرمی و پیوس و ... سال‌ها در پرسپولیس ماندند و با چشم بسته هم عصری‌های زمان خود را پیدا می کردند و اخلاق هم را می‌دانستند و رفاقت بسیاری داشتند.
این پرسپولیس اما با سرمایه‌هایش درست برخورد نمی‌کند، نمونه‌اش خودزنی رضایی و نوروزی بود در هفته‌ای که گذشت. این دو هنوز می‌توانستند برای این تیم مفید باشند و البته به جای آنها هم باشگاه رونالدو نگرفت، بازیکنانی گرفت ضعیف تر از خود این‌ها!
