به گزارش مشرق، بزرگترین دستاوردی که نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی طی چند سال اخیر به‌دست آورده است، ارتقای جایگاه این نیرو از نیروی دریایی ساحلی محدود به خلیج فارس، تنگه هرمز و شمال دریای عمان به یک «نیروی راهبردی و فرامنطقه‌ای» است.در سال ۸۶ وقتی که فرمانده معظم کل قوا بر «تشکیل نیروی دریایی راهبردی» تاکید کردند، شاهد جهش در نیروی دریایی بودیم که باعث شد این نیرو از حیطه مأموریت قبلی خود پا را فراتر گذاشته و در یک عرصه وسیع به نام دریای آزاد حضوری مؤثر و عملیاتی پیدا کند.
نیروی دریایی ارتش که رهبر انقلاب آن را یک «نیروی راهبردی» نامیدند، در سالهای اخیر و بویژه پس از واگذاری ماموریت حضور در دریای عمان و آبهای آزاد، سی‌وشش ناوگروه را به مناطق مختلف جهان از جمله مدار ۱۰ درجه شمالی، خلیج عدن، تنگه باب‌المندب، کانل سوئز، دریای سرخ و مدیترانه، تنگه مالاکا و اقیانوس آرام اعزام کرد تا این ناوگروهها ضمن انتقال پیام صلح و دوستی ملت ایران به دیگر کشورها، حافظ خطوط مواصلاتی و منافع کشور در آبهای دوردست باشند.
امیر دریادار حبیب الله سیاری یکی از رسانه‌ای ترین فرماندهان نیروهای مسلح است که تعامل گسترده و مناسبی با جامعه خبری کشور دارد.
به بهانه هفته دفاع مقدس و نیز همزمان با ایامی که شاهد رونمایی از تجهیزات جدیدی در سطح نیروی دریایی ارتش بودیم ساعتی را در دفتر فرماندهی نیرو دریایی به گفتگو با دریادار سیاری نشستیم که مشروح آن در ادامه می آید؛
بحث تهدیدات جمهوری اسلامی ایران در دهه چهارم انقلاب در دریاها یکی از نکات مهمی است که ضرورت دارد به آن پرداخته و ابعاد مختلف آن را بررسی کنیم. قطعا تهدیدات پیش روی ایران با گذشته متفاوت و شکل‌های مختلفی به خود گرفته است. از سوی دیگر، نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران به مراتب از گذشته توانمندتر شده و اعزام ناوگروه ها به آب های آزاد یکی از این توانمندی ها است. حال سوال به طور مشخص این است که اعزام این ناوگروه ها چه دستاوردهایی داشته است؟ و چه تاثیری در ارتقای امنیت آب های سرزمینی و آزاد دارند؟
اصل قضیه این است که هر کشوری دارای مرز دریایی باشد، اگر بتواند به این توانمندی برسد که از این امکان خدادادی استفاده کند، می تواند بهترین بهره وری و امکانات را داشته باشد. مرز دریایی به ارتقاء امنیت ملی کمک می کند، هر کشوری که مرز دریایی داشته باشد و نتواند از آن استفاده کند دارای تهدیدی بالقوه است.
۳۰ درصد از مرزهای جمهوری اسلامی ایران مرز دریایی است. یکی از مرزهای دریایی ما در شمال کشور و سواحل دریای خزر قرار دارد و مرز دیگر دریایی ایران خلیج فارس است. همچنین سواحل مکران یکی دیگر از مرزهای دریایی ما است که از «بندرعباس تا پسابندر» را شامل می شود. هر کدام از این مرزها ویژگی های خاص خود را دارند. مرز خلیج فارس به عنوان یک مرز دریایی نیمه بسته مطرح است و مرز اساسی و کلان ما مرز سواحل مکران بوده که امنیت بسیاری نیز دارد.
مقام معظم رهبری می فرمایند: «حضور در دریای عمان و سواحل دریای عمان برای ما یک گنج و ذخیره است». باید اعتراف کنیم که تاکنون غفلت کرده ایم و ایشان در جای دیگری می فرمایند: «منافع کشور در دریا، منافع راهبردی و کلان است».
کشور ما باید بتواند از این ویژگی های خدادادی برای پیشرفت بیشتر استفاده کند. در تاریخ ما سابقه دریایی زیادی وجود دارد و دریا قدرت‌ساز است؛ همه کسانی که در تاریخ قدرتمند بوده اند، بر پایه و اساس قدرت دریایی به این توانایی رسیده اند. وقتی پرتغال، اسپانیا، آمریکا و انگلیس شروع به جهان‌خواری کردند بر پایه دریا این اقدام را انجام دادند و ملتی که بتواند از دریای خود خوب استفاده کند، سربلند خواهد شد.
منافع همه کشورها در دریا راهبردی و کلان است و امروز دریا بزرگترین منبع تامین کننده غذا محسوب می‌شود. دریا بزرگترین منابع تامین کننده انرژی، بهترین محل برای گردشگری، بزرگترین محل تجارت برای واردات و صادرات کالا و همچنین مهمترین عرصه برای نشان دادن قدرت است. دریا مکان مهمی برای انتقال فرهنگ است. اینها منافع مهمی است که در دریا وجود دارد.
۷۰ درصد کره زمین از آب تشکیل شده است، ۸۰ درصد مردم در کنار دریا و یا حداکثر در فاصله ۲۰۰ کیلومتری از دریا زندگی می کنند، همچنین همه شهرهای مهم دنیا در کنار دریا بنا شده است. همچنین ۹۰ درصد صادرات و واردات جهان از طریق دریا صورت می گیرد. به طور مثال در بحث تجارت امروز کشتی هایی وجود دارد که ۲۰ هزار کانتینر حمل می کند و هر کانتینر بار یک کامیون است و اگر قرار باشد بار یک کشتی را کامیون ها ببرند، ۲۰ هزار کامیون باید حرکت کند؛ از طرفی با این نوع وسیله نقلیه نمی توان به همه جا سفر کرد.
خشکی ها در آب محصورند و دریاها منافع و امکانات بسیاری در اختیار بشر قرار می دهند. مهمترین ساحل کشور ما، سواحل مکران از بندرعباس تا پسابندر هستند، زیرا این سواحل ایران را به طور مستقیم به آب های آزاد دنیا متصل می کنند. ما به این سواحل «دروازه طلایی ورود به جهان» می گوییم و این مهمترین مرز آبی ما است. ما تاکنون از مرز استفاده نکرده ایم تا جایی که حضرت آقا نیز به ما تذکر داده‌اند که چرا از دریا استفاده نمی کنید. ایشان کشور ما را با روسیه مقایسه می کنند و می فرمایند که روسیه در سال های قبل کشور عقب‌افتاده‌ای بود و در زمان پتر کبیر، وی به این فکر می افتد که چرا اروپایی ها پیشرفت کرده‌اند و آنها پیشرفت نکرده‌اند.
پترکبیر به طور ناشناس به داخل کشورهای اروپایی می رود و متوجه می شود که آنها از طریق دریا پیشرفت کرده‌اند. وی پس از بازگشت از اروپا شروع به ساخت بندر سن پترزبوگ می کند و حضرت آقا می فرمایند: «از همین جا پایه یک کشور به‌روز و مدعی حاکمیت جهانی گذاشته می شود»، اما سلاطین ایران به این فکر نیفتادند که از طریق دریا می توان رشد کرد.
امپراتوری عثمانی در یک دوره ای سد راه شده و نمی گذارد که اروپایی ها به جنوب شرقی آسیا بیایند و آنها مجبور می شوند آفریقا را دور زده و به این منطقه وارد شوند. آلبوکر پرتغالی پس از ورود به چابهار در بندر تیس می نشیند و می گوید هر کسی که قصد حکومت در قرن ۲۱ را دارد باید به این نقطه بیاید، اهمیت سواحل مکران از اینجا معلوم می شود.
پرتغالی ها پس از این اتفاق به مدت ۱۲۰ سال یعنی تا زمان شاه عباس صفوی در این منطقه می مانند و شاه عباس با همکاری امام قلی خان به آنها حمله کرده و بندر عباس، کیش و قشم را آزاد می کند. در این ماجرا انگلیسی ها به شاه عباس کمک می کنند و پرتغالی ها را بیرون کرده و خودشان جایگزین آنها می شوند. بزرگترین ضربه را انگلیسی ها به ما می زنند زیرا آنها معتقدند که اگر قصد حکومت بر ملتی را دارید باید بر آب های آن حاکمیت داشته و مردم آن سرزمین را از آب ها دور کنید.
انگلیسی ها به شکلی از کم ارزشی آب دریا برای قاجارها صحبت می کنند که یکی از صدراعظم های قاجار می گوید: «اگر انگلیسی ها آب های خلیج فارس را می خواهند به آنها بدهید؛ چرا ما کام شیرین دوست را با آب شور دریا تلخ کنیم.»
بحث «سرزمین سوخته» یکی دیگر از کارهای انگلیسی ها است و آنها سواحل ما را سرزمین سوخته می کنند، یعنی مردم ما را از ساحل دور می کنند. حضرت آقا می فرمایند: «ما ملتی هستیم که وقتی به دریا رسیدیم همانجا ماند و مانند اروپایی ها پای خود را در قایق نگذاشته و جلو نرفتیم».
مقام معظم رهبری با تدبیر قابل تاملی نظریه «بازگشت به دریا» را مطرح می کنند، که در این مورد یک کتاب در آینده چاپ خواهد شد. پیشرو حرکت در دریا نیروی دریایی ارتش است که با دو دستور «توسعه سواحل مکران» و «اقتدار دریایی» حرکت می کند.
در سال های اخیر چه اقدامات مناسب و موثری در سواحل مکران صورت گرفته است؟
ما هم اکنون در این سواحل استقرار پیدا کرده و دولت نیز پای کار آمده و طرح های مختلفی را در دست اجرا داریم. در آینده نزدیک شاهد یک پیشرفت مناسبی در این منطقه خواهیم بود. اگر سواحل مکران آباد شود کشور آباد شده است. حضرت آقا فرموده اند: «یک اقیانوس کار در سواحل مکران وجود دارد و اگر آنجا آباد شود، بیکاری از بین خواهد رفت» و این رویکرد پیشرفت دریامحور کشور خوانده می شود.
مقام معظم رهبری با تدبیر قابل تاملی نظریه «بازگشت به دریا» را مطرح می کنند، که در این مورد یک کتاب در آینده چاپ خواهد شد برای اینکه اقتدار دریایی داشته باشیم باید به دریا برویم و این جا است که با تدبیر مقام معظم رهبری ناوگروهها شکل می گیرند. این ناوگروه ها تا مدار ۱۰ درجه، شاخ سومالی، کانال سوئز، مدیترانه و جبل الطارق، آسیای جنوب شرقی، اقیانوس آرام، بنادر چین و هند جنوبی می رود و دنیا به صدا در آمده و ایران یک قدرت دریایی می شود.
ناوگروه های نیروی دریایی در مبارزه با دزدان دریایی چه عملکردی داشته اند و چه نقشی در امنیت دریایی جمهوری اسلامی ایران ایفا می کنند؟
وقتی که یک تهدیدی مثل دزد دریایی در خلیج عدن به وجود می آید و می خواهد کشتی های تجاری ما را که هر کدام ارزش بسیاری دارد، غارت کند؛ نیروی دریایی این کشتی ها را اسکورت کرده و از یک تهدید جلوگیری می کند.
«استمرار حضور در دریا»، «حفظ منافع ما در خلیج عدن» و «نشان دادن توانمندی ما به جهان» در اعزام ناوگروه ها نمایان می شود. حضرت آقا می فرمایند: «وقتی ناوگروه های شما در این مناطق حاضر می شوند دشمن مثل زنبور شروع به جوش و خروش می کند». آنها می دانند که ما قصد حمله به کشوری را نداریم زیرا هدفمان کشور گشایی نیست. حضرت آقا فرمودند: «شما برای کشورهای منطقه ایهام بخش و امیدآفرین هستید» و این اقتدار دریایی است.
حضرت آقا می فرمایند: «نیروی دریایی می تواند مثل وزارت خارجه در توسعه دیپلماسی کشور نقش ایفا کند».
در سال جاری شما به یک مساله مهمی اشاره کردید و آن اینکه اگر وزارت دفاع و سازمان های صنایع دفاعی آمادگی داشته باشند ناوگروه های نداجا آمادگی دارند تا در قطب جنوب حضور پیدا کنند، آیا احتمال دارد که ناوگروه سی‌وششم به این منطقه سفر کند؟
ما دو نوع ناوگروه به آب های آزاد اعزام می کنیم. یکی ناوگروه با عنوان صلح و دوستی بوده و دیگری ناوگروه اطلاعاتی و عملیاتی است. ناوگروه صلح و دوستی به اقیانوس آرام، چین، سریلانکا، هندوستان، پاکستان، آفریقا، سوریه و نظایر آن می رود. ما در هفته های گذشته میزبان روس ها در بندر انزلی و هندی ها در سواحل جنوبی بودیم.
ناوهای نیروی دریایی ارتش در آینده ای نزدیک به روسیه و هندوستان خواهند رفت و این روند و اعزام ناوگروهها با هدف صلح و دوستی است که به توسعه دیپلماسی نیز کمک می کند. ناوگروه صلح و دوستی به این معنی است که ما با اعزام ناوگروه ها به کشورهای مختلف روابط کشور را توسعه می دهیم. به طور مثال زمانی که ۶۰۰ نفر ایرانی در بندر بمبئی پیاده می شوند روابط دو کشور ایران و هند را ارتقاء می دهند.
ما تاکنون به کشورهای روسیه، سوریه، جیبوتی، سودان، عمان، پاکستان، هندوستان، سریلانکا، چین و تانزانیا ناوگروه صلح و دوستی اعزام کرده ایم. یک ناوگروه دیگری به نام «ناوگروه اطلاعاتی و عملیاتی» وجود دارد که برای حضور اطلاعاتی و عملیاتی ما در شمال اقیانوس هند و به منظور برقراری امنیت است.
ناوگروه های اطلاعاتی و عملیاتی به منظور ارتقاء امنیت برای اجرای اوامر فرماندهی معظم کل قوا در منطقه حضور پیدا می کنند. یکی از جاهایی که برای برقراری امنیت بسیار اهمیت دارد، «خلیج عدن» است، زیرا بیشترین محل عبور کشتی های تجاری و نفتی ما از این خلیج انجام می شود. ناوگروه های نداجا در چند سال گذشته نزدیک به ۳ هزار کشتی را اسکورت کرده و بیش از ۳۰۰ بار با دزدان دریایی درگیر شده‌اند، که ۱۹۵ مورد از این درگیری ها خیلی نزدیک بوده است.
درگیری های نیروی دریایی ارتش با دزدان دریایی چه تاثیری در روند نابودی آنها داشته است و اصولاً سیاست نداجا در مقابل این پدیده چیست؟
ناوگروه های نداجا در چند سال گذشته نزدیک به ۳ هزار کشتی را اسکورت کرده و بیش از ۳۰۰ بار با دزدان دریایی درگیر شده‌اند، که ۱۹۵ مورد از این درگیری ها خیلی نزدیک بوده استما موظف به دنبال کردن دزدان دریایی نیستیم. آنها با قایق به ما حمله می کنند و ما هم تنها از کشتی خود دفاع می کنیم. ما از کشتی های عملیات ویژه و ناوگروه هایی که در منطقه داریم دفاع می کنیم، اینکه ما نمی گذاریم دزدان دریایی به ما حمله کنند وظیفه ماست، اما دنبال کردن آنها وظیفه ما نیست.
هر کشتی که خارج از محدوده ما برود ممکن است مورد حمله دزدان دریایی قرار گیرد. محدوده ای که ما در آن گشت می زنیم یعنی همان مساحت شمال اقیانوس هند، ۲ میلیون و ۱۰۰ هزار کیلومتر مربع بوده که ۱/۳ برابر مساحت جمهوری اسلامی ایران است. با دو ناو نمی توان این مساحت را پوشش داد و دنیا هم این توانایی را ندارد. اما می توان پیشگیری کرد و هر کشتی که می خواهد به دریا برود باید با ما هماهنگ باشد.
در هفته های گذشته دو ناو جنگی روسیه به سواحل بندر انزلی آمدند و دو ناو هندی نیز در سواحل هرمزگان پهلو گرفتند که قبل از این بحث به آن پرداختید، به نظر شما ارزیابی دو قدرت دریایی چین و روسیه از حضور ناوهای ایران در آبهای آزاد چیست؟
در سفری که به چین داشتیم متوجه شدیم که آنها توانمندی های ما را در شمال اقیانوس هند به منظور تامین امنیت قبول دارند. به ویژه وقتی ما یک کشتی چینی را نجات دادیم، آنها از ایران تشکر کردند.
روسیه هم توانمندی نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در شمال و جنوب را قبول دارد و ارزیابی مناسبی از توانمندی ما دارد، آنها معتقدند ما می‌توانیم امنیت منطقه را به خوبی برقرار سازیم. لازم است به این مسئله اشاره کنم که برخی از کشورها خواهان آگاهی و بهره گیری از تاکتیک های ما برای برقراری امنیت هستند.
شما اخیراً سفری به کشور روسیه داشتید و در این سفر از موشک های دریایی روسی و قایق های جدید این کشور بازدید کردید، آیا بحثی نیز در مورد خرید تجهیزات دریایی از روسیه مطرح است؟ یا اینکه فقط یک بازدید انجام داده‌اید؟
ما در سفر به روسیه اهدافی داشتیم؛ «بازدید از نمایشگاه دریایی»، «شرکت در نشست فرماندهان نیروهای دریایی کشورهای حاشیه دریای خزر» و «ملاقات با سایر فرماندهان نیروی دریایی که در نمایش روسیه شرکت داشتند»، سه هدف ما از انجام این سفر بود.
نمایشگاه دریایی روسیه دو سالانه است و متخصصین می‌توانند در این نمایشگاه پیشرفت های روز را مشاهده کنند. ما برای خرید تجهیزات به این نمایشگاه نرفتیم و تنها می‌خواستیم توانمندی خودمان را با آنها مقایسه کنیم. این عمل باعث می شود که به وضعیت خود آگاهی پیدا کرده و حرکت خود را تسریع کنیم؛ نیازی به تجهیزات خارجی نداریم و هرآنچه را که نیاز داشته باشیم خودمان تولید می کنیم.
در این نمایشگاه با فرماندهان در مورد «امنیت دریایی در شمال، جنوب و منطقه»، «ناوگروه ها»، «رفت و آمدهای صلح و دوستی» و «رفت و آمد در خلیج عدن» صحبت کردیم. همچنین یک همایش در میان کشورهای حاشیه دریای خزر در حال شکل گیری است که شبیه همایش کشورهای حاشیه اقیانوس هند خواهد بود.
در سفر اخیر به روسیه مطرح شد که پیش‌نویس توافق نامه ای برای همکاری در زمینه های مختلف بین کشورهای ساحلی خزر تنظیم شده است. این توافق نامه در چه مرحله ای قرار دارد؟
پیش‌نویس این توافق نامه باید در دولت، وزارت خارجه، وزارت دفاع و ستاد کل نیروهای مسلح بررسی شده و در نهایت به یک نتیجه برسد. اگر در این مورد جمع بندی ای انجام شود، آنگاه به یک توافق نامه تبدیل خواهد شد. قصد ما این است که هیچ کشوری در امنیت خزر دخالت نکند و هم اکنون هم هیچ کشوری در امنیت خزر مداخله نمی کند.
آیا کشوری می تواند از خارجی ها در دریای خزر برای کمک استفاده کند؟
در اجلاس سران کشورهای حاشیه دریای خزر که سال گذشته انجام شد، مصوبه‌ای وجود دارد که کشورهای حاشیه خزر دیگران را وارد خزر نکنند، این مصوبه به همه کشورها تاکید می کند که هرگونه کمکی باید توسط کشورهای همسایه صورت گیرد.
قرار بود بعد از ماه مبارک رمضان رزمایش های نیروی دریایی آغاز شود، نخستین رزمایش نیروی دریایی چه زمانی برگزار خواهد شد؟
در میان کشورهای حاشیه دریای خزر همایشی در حال شکل گیری است که شبیه همایش کشورهای حاشیه اقیانوس هند خواهد بودرزمایش های نیروی دریایی متنوع است. ما رزمایش های تخصصی سطحی، زیرسطحی، جنگال، موشکی، عملیات ویژه، تیپ های تکاور دریایی، غواصی و هوایی داریم. این رزمایش ها در منطقه یکم امامت بندر عباس، منطقه دوم جاسک، منطقه سوم نبوت کنارک و منطقه چهارم امام رضا (ع) در انزلی انجام می شود.
ما تاکنون در این مناطق رزمایش های سطحی، زیرسطحی، جنگال و موشکی را انجام داده ایم و تمام این نوع رزمایش ها تا دی ماه نیز انجام خواهد شد. ما بیش از ۱۵ رزمایش در سال انجام می دهیم.
رزمایش ولایت در چه زمانی و با چه اهدافی برگزار خواهد شد؟
نقطه پایان تمام رزمایش ها در طول سال رزمایش ولایت است که یک بار در سال و با اجتماع تمامی توانمندی ها برگزار می شود. در این رزمایش، تمامی ابعاد سطحی، زیرسطحی، جنگال، موشکی، هوا دریا، تیپ، عملیات ویژه و غواصی وجود دارد که معمولاً در سه ماه آخر سال انجام می‌شود. این رزمایش هر ساله در برنامه های نیروی دریایی وجود دارد اما اجرا شدن یا نشدن آن با صلاحدید فرماندهی معظم کل قوا است.
آیا رزمایش های مشترک دریایی با کشورهای دیگر برگزار خواهد شد؟
ما هر ساله با عمان، رزمایش امداد و نجات برگزار می کنیم و احتمالاً در آینده ای نزدیک، این رزمایش برگزار خواهد شد. با هر ناوگروهی که به عنوان صلح و دوستی به ایران سفر می کند، یک رزمایش یک روزه برگزار می کنیم، ما یک رزمایش یک روزه با روسیه در دریای خزر داشتیم و همچنین یک رزمایش یک روزه با هندی ها در جنوب برگزار کردیم. در سفری که به قزاقستان داشتم نیز بحث رزمایش ها مطرح بوده است.
روند تجهیز نداجا به ناوهای موشک انداز جدید به چه شکلی است؟
نیروی دریایی توانمندی تولید ناوهای موشک انداز پیشرفته را دارد. ناو موشک انداز کلاس پیکان را ما از گذشته داشته ایم و امروز به روز شده است. ناوهای موشک اندازی نیز در دست تولید بوده که هنوز اسم گذاری نشده است.
برخی از کشورها خواهان آگاهی و بهره گیری از تاکتیک های ما برای برقراری امنیت هستندناوشکن های جماران، دماوند و سهند نشان دهنده پیشرفت علمی ما است و هر کدام از این ناوها که به فرمان حضرت آقا تولید می شود، از قبل پیشرفته تر خواهد بود. در سال ۷۰ ما زیردریایی نداشتیم و امروز به نقطه ای رسیده ایم که زیردریایی ها را تعمیر اساسی و اورهال می کنیم؛ نمونه بارز این نوع زیردریایی ها، طارق است.
زیردریایی کلاس غدیر چه تاثیری در افزایش قدرت نیروی دریایی داشته است؟
زیردریایی کلاس غدیر امروز در صنایع دریایی ساخته می شود و ما نیازمندی خود را واقعا برطرف می کنیم. زیردریایی کلاس فاتح نیز مدتها است که در حال ساخت است و به زودی رونمایی خواهد شد. زیردریایی کلاس فاتح در حال تست است و این زیردریایی از مدل های گذشته پیشرفته تر است.
ارزیابی شما از توان موشکی نیروی دریایی چیست؟
توان موشکی خیلی خوبی داریم. نیروی دریایی خود به تنهایی یک ارتش است و ما چندین مدل موشک باید داشته باشیم. نیروی دریایی به تنهایی تجهیزات دریایی، هوایی و زیردریایی دارد.
ما باید به موشک ساحل به دریا، دریا به دریا (سطح به سطح)، زیرسطح به سطح (زیردریا به سطح) و سطح به هوا تجهیز شویم. امروز الحمدالله به همه این توانمندی ها رسیده ایم، یعنی همه موشک ها را داریم و تنوع موشکی در نیروی دریایی، تنوع بسیار بالایی است.
ساخت دو ناوشکن سهند و سینا در چه مرحله‌ای قرار دارد؟
این دو ناوشکن پیشرفت خوبی داشته است. «سینا» ناوشکن کلاس پیکان است و پروژه آن سینا نامیده می شود، که پس از تولید نامگذاری خواهد شد. ناوهای موشک انداز ما اسم‌های شاهنامه‌ای مثل: پیکان، گرز، خنجر، درفش، ژوبین، جوشن، گردونه و نظایر آن دارند که هم اکنون عملیاتی است و پروژه این ناوهای موشک انداز سینا نام دارد.
پروژه ناوشکن ها موج نامیده می شود که اولین آن «جماران» بود و بعد «دماوند» و «سهند» تولید شده و به همین شکل نامگذاری خواهد شد. ناوشکن های ما بر اساس قلل معروف ایران نامگذاری می شود و تنها جماران به یاد امام (ره) نامگذاری شده است.
روند به روز رسانی و سطح تجهیزات نیروی دریایی چگونه است؟
روند به روز رسانی و تجهیز شناورهای دریایی جمهوری اسلامی ایران خیلی خوب است. ما امروز تمام تجهیزات مورد نیاز خود را تولید می کنیم و این به معنای این نیست که در این حد بسنده خواهیم کرد. ما حرفهای خودمان را در عمل ثابت می کنیم.
در سفری که هیئت هندی اخیراً به تهران داشت از نیروی دریایی ایران دعوت کرد تا در نمایش دریانوردی بین المللی شرکت کند. شرکت در این نمایش چه دستاوردهایی برای ایران خواهد داشت؟
اندونزی، هند، سریلانکا و برخی کشورهای جهان این نمایش را به صورت مجزا برگزار می کنند. ما در گذشته در نمایش دریانوردی سریلانکا شرکت کرده بودیم اما در هند تاکنون حضور نداشتیم. ناوهای ما به این نمایش خواهند رفت و پرچم جمهوری اسلامی ایران در آنجا برافراشته می‌شود.
