به گزارش مشرق، هوشنگ نصیرزاده کارشناس داوری و مدرس دورههای مدیریت فوتبال، درباره احتمال تبانی داوران بر سر سقوط یک تیم میگوید که هرگز چنین چیزی رخ نخواهد داد و اینها همه توهم توطئهایست که ما را گرفتار خود کرده است.
اتاق شیشهای فوتبال
من این که داورها تعمدی بر علیه یک تیم سوت میزنند را هرگز قبول ندارم. فوتبال در یک اتاق شیشهای رخ میدهد و همه آن را میبینند، تماشاگران و رسانهها و همه چشم بر این اتاق شیشهای میدوزند و نمیشود به همین راحتی حق کسی را زیر پا گذاشت وآنچه وجود ندارد را نشان داد؛ قطعا تا زمانی که در یک بازی انسانها سوت میزنند، اشتباه هم وجود خواهد داشت؛ مثل این که بگویی یک بازیکن پنالتی را تعمدی خراب کرده است، مگر بازیکنان پرسپولیس به عمد پنالتیشان گل نمیشود، مگر بنگر که اشتباه می کند عمدی در کار است؟
فشار روانی داوران
باید این را بپذیریم که داورها در سوت زدن برای استقلال و پرسپولیس فشار روانی زیادی را تحمل میکنند؛ فشار درصد خطا را بالاتر میبرد، اشتباه همیشه وجود خواهد داشت، ممکن است گاهی هم به نفع ما باشد؛ حتی یکبار با اشتباه یک داور ما به جام جهانی رفتیم؛ در بازی ایران و استرالیا صحنهای که خداداد در آفساید بود و دست آخر هم گل به نام ایران ثبت شد، ما را به سمت جام جهانی 98 سوق داد.
محوطه جریمه کجاست؟
جالب اینجاست که بازیکن ایرانی انگار خطکشی محوطه جریمه را نمیشناسد، او کاملا بیدقت است و فرق اینسوی خط و آنطرفش را نمیداند. شما میبینید که در یک مواجهه، دو مفر مدافع و دروازهبان همزمانروی یک نفر خطا میکنند، مانند انچه در بازی پرسپولیس با سایپا به وجود آمد.
در فوتبال مدرن آنقدر مدافعین پنالتی نمیدهند و از خطا در محوطه جریمه دوری میکنند که مهاجمین میروند که روش شبیهسازی را یاد بگیرند؛ اما در ایران احتیاجی به شبیهسازی نیست، کسی رعایت نمیکند و اگر قرار باشد داور اعمال کند، در هربازی به طور میانگین 3 پنالتی پیش میآید. بامزهاش اینجاست که بدترین رفتار درون زمین مربوط به بازیکنیست که یک اخطار دارد، شما مدارایی در رفتار او نمیبینید، همچنان به خطاهایش ادامه میدهد و حتی حواسش نیست که چقدر به کارت قرمز نزدیک است.
قاطعانه بگویم که تبانی یا عامدانه اخطار دادن قابل قبول نیست، اما میپذیریم که گاهی اشتباه برخی داوران با دو پنالتی در دو بازی پشت هم به ضرر پرسپولیس تمام شده، اما فراموش نکنید که طرف مقابل هم در صحنهای دیگر میگوید که پنالتی روی عالیشاه درست نیست.
تئوری توهم توطئه
به نظر من داور ستیزی در کشور ما در حال نهادینه شدن است، حالا دیگر ما در کشتی و تکواندو و بوکس هم باخت خود را به داور نسبت میدهیم. از المپیک تا هر رویداد ورزشی دیگر، بعد باخت این جمله ماست که "ما به داور باختیم"؛ من فکر میکنم که ریشهی این اتفاق شاید در این باشد که اخلاق ورزشی را کم کم فراموش کردیم و اعتبار و قدرت را برای رقیبمان نمیپذیریم.
حواسمان باشد که در ورزش ایران، داورستیزی رفته رفته جان میگیرد در حالی که در کشورهای دیگر دنیا اینطور نیست، در ایران توهم توطئه رهایمان نمیکند و همیشه به این گمانیم که عدهای از پشت سر در حال حمله هستند و نمیتوانند ما را ببینند.
اتاق شیشهای فوتبال
من این که داورها تعمدی بر علیه یک تیم سوت میزنند را هرگز قبول ندارم. فوتبال در یک اتاق شیشهای رخ میدهد و همه آن را میبینند، تماشاگران و رسانهها و همه چشم بر این اتاق شیشهای میدوزند و نمیشود به همین راحتی حق کسی را زیر پا گذاشت وآنچه وجود ندارد را نشان داد؛ قطعا تا زمانی که در یک بازی انسانها سوت میزنند، اشتباه هم وجود خواهد داشت؛ مثل این که بگویی یک بازیکن پنالتی را تعمدی خراب کرده است، مگر بازیکنان پرسپولیس به عمد پنالتیشان گل نمیشود، مگر بنگر که اشتباه می کند عمدی در کار است؟
فشار روانی داوران
باید این را بپذیریم که داورها در سوت زدن برای استقلال و پرسپولیس فشار روانی زیادی را تحمل میکنند؛ فشار درصد خطا را بالاتر میبرد، اشتباه همیشه وجود خواهد داشت، ممکن است گاهی هم به نفع ما باشد؛ حتی یکبار با اشتباه یک داور ما به جام جهانی رفتیم؛ در بازی ایران و استرالیا صحنهای که خداداد در آفساید بود و دست آخر هم گل به نام ایران ثبت شد، ما را به سمت جام جهانی 98 سوق داد.
محوطه جریمه کجاست؟
جالب اینجاست که بازیکن ایرانی انگار خطکشی محوطه جریمه را نمیشناسد، او کاملا بیدقت است و فرق اینسوی خط و آنطرفش را نمیداند. شما میبینید که در یک مواجهه، دو مفر مدافع و دروازهبان همزمانروی یک نفر خطا میکنند، مانند انچه در بازی پرسپولیس با سایپا به وجود آمد.
در فوتبال مدرن آنقدر مدافعین پنالتی نمیدهند و از خطا در محوطه جریمه دوری میکنند که مهاجمین میروند که روش شبیهسازی را یاد بگیرند؛ اما در ایران احتیاجی به شبیهسازی نیست، کسی رعایت نمیکند و اگر قرار باشد داور اعمال کند، در هربازی به طور میانگین 3 پنالتی پیش میآید. بامزهاش اینجاست که بدترین رفتار درون زمین مربوط به بازیکنیست که یک اخطار دارد، شما مدارایی در رفتار او نمیبینید، همچنان به خطاهایش ادامه میدهد و حتی حواسش نیست که چقدر به کارت قرمز نزدیک است.
قاطعانه بگویم که تبانی یا عامدانه اخطار دادن قابل قبول نیست، اما میپذیریم که گاهی اشتباه برخی داوران با دو پنالتی در دو بازی پشت هم به ضرر پرسپولیس تمام شده، اما فراموش نکنید که طرف مقابل هم در صحنهای دیگر میگوید که پنالتی روی عالیشاه درست نیست.
تئوری توهم توطئه
به نظر من داور ستیزی در کشور ما در حال نهادینه شدن است، حالا دیگر ما در کشتی و تکواندو و بوکس هم باخت خود را به داور نسبت میدهیم. از المپیک تا هر رویداد ورزشی دیگر، بعد باخت این جمله ماست که "ما به داور باختیم"؛ من فکر میکنم که ریشهی این اتفاق شاید در این باشد که اخلاق ورزشی را کم کم فراموش کردیم و اعتبار و قدرت را برای رقیبمان نمیپذیریم.
حواسمان باشد که در ورزش ایران، داورستیزی رفته رفته جان میگیرد در حالی که در کشورهای دیگر دنیا اینطور نیست، در ایران توهم توطئه رهایمان نمیکند و همیشه به این گمانیم که عدهای از پشت سر در حال حمله هستند و نمیتوانند ما را ببینند.