به گزارش مشرق، حجت الاسلام والمسلمین سروری با اشاره به فلسفه عید قربان و دعای شب این عید یعنی دعای عرفه گفت: دعای عرفه منشور خداشناسی است.
وی افزود: امام حسین (ع) مناجات عاشقانه خود را در فضایی معنوی و در کنار کعبه، مقدس ترین جایگاه مسلمانان و با دلی پرسوز و چشمانی اشکبار قرائت کرده و به عنوان یک منشور جاویدان توحیدی برای اهل ایمان در روز عرفه برای تمام ازمنه به یادگار گذاشته است.
این محقق و پژوهشگر حوزه گقت: در واقع می توان گفت که عـرفـه ، روز نیایش، روز ستایش واقعی و توحید محض، روز طولانیترین نیایشهای عاشقانه با خدا است و باید در این روز وسعت لا یتناهی اندیشه و احساس را به هم آمیخت.
وی خاطرنشان کرد: روز عـرفـه ، روز سخاوت حضرت حق «عزّ و جل» است؛ عـرفـه ، روزِ «اَللهُمَّ یا اَجْوَدَ مَنْ اَعْطی وَ یا خَیْرَ مَن سُئِلَ وَ یا اَرْحَمَ مَنِ اسْتُرْحِمَ و روز اوجگیری خاکیان در مسیر افلاکیان است.
نویسنده کتاب «بی بصیرتانی از تاریخ کربلا» بیان کرد: عـرفـه، روز نیایشِ خونین حضرت مسلمبن عقیل علیهالسلام و روز دعا و اشک و «یا حسین» گفتن است، زیرا در این روز است که دنیا با عالی ترین معارف الهی از زبان سیدالشهدا(ع) آشنا می شوند و این ظرفیت عالی است که در این سخنان نقش بسته و باعث شده است که امام حسین(ع) کانون شورآفرینی الهی در روی زمین باشد.
وی با ذکر این مطلب که عـرفـه، روز عارفان حقیقی، روز معراج دل، به اعلی علیّینِ تسبیحِ حضرت پروردگار است، گفت: عـرفـه ، روز پالایش وجود از هر گونه تعلّق و شرک و گناه است؛ روزی است که در آن انسانیت معنا می شود و انسان در مقابل خالق خود قرار میگیرد و اوج عبودیت خود را در مقابل خداوند متعال نشان می دهد و در این روز انسان بی هیچ پرده ای خاکساری خود را نثار خداوند می کنند.
این پژوهشگر حوزوی بیان کرد: وجود مقدس ابی عبدالله (ع) دعای پرمحتوا و شیوای عرفه را در عصر روز عرفه و درمناسب ترین وقت دعا به محضر حضرت حق عرضه می دارد، که عالی ترین مضامین توحیدی و یک دوره کامل خداشناسی را در قالب کلماتی دلنشین بیان می کند.
وی گفت: روح عرفان و معرفت در عرصه توحید الهی در فرازهای مختلف این دعا موج می زند و سالکان راه حقیقت را در طی مراحل سیر و سلوک استوارتر، مصمم تر و مشتاق تر می کند.
حجت الاسلام والمسلمین سروری خاطرنشان کرد: در فرازی از این کلاس توحید، مولی ابی عبدالله(ع) می فرماید: أَنْتَ الَّذِی أَنْعَمْتَ، أَنْتَ الَّذِی أَحْسَنْتَ، أَنْتَ الَّذِی أَجْمَلْتَ، أَنْتَ الَّذِی أَفْضَلْتَ، أَنْتَ الَّذِی أَکْمَلْتَ، أَنْتَ الَّذِی رَزَقْتَ، أَنْتَ الَّذِی وَفَّقْتَ، أَنْتَ الَّذِی أَعْطَیْتَ، أَنْتَ الَّذِی أَغْنَیْتَ، أَنْتَ الَّذِی أَقْنَیْتَ، أَنْتَ الَّذِی آوَیْتَ، أَنْتَ الَّذِی کَفَیْتَ، أَنْتَ الَّذِی هَدَیْتَ، أَنْتَ الَّذِی عَصَمْتَ، أَنْتَ الَّذِی سَتَرْتَ، أَنْتَ الَّذِی غَفَرْتَ، أَنْتَ الَّذِی شَفَیْتَ، أَنْتَ الَّذِی عَافَیْتَ، أَنْتَ الَّذِی أَکْرَمْتَ...
وی گفت: بنا براین در دعای عرفه ابی عبدالله علیه السلام به ما یاد می دهد که باید همیشه در مدارشکر گزاری از خالق خویش بوده تا در دایره غافلان ، سرکشان و طاغیان و گمراهان قرار نگیریم.
دعای عرفه مهم ترین نیایشی که جنبه سیاسی، عبادی حج را تبیین می کند
این محقق حوزه خاطرنشان کرد: البته دعای عرفه را می توان از ابعاد مختلفی مورد بررسی قرار داد مثلا مهم ترین نیایشی که جنبه سیاسی، عبادی حج و زیارت را به خوبی تبیین می کند، همین دعای عرفه است.
وی گفت: این دعا هم دستور کفر ستیزی و راه طاغوت زدایی و رسم سلحشوری و سنت سرکوبی جنایتکاران را ارائه می کند و هم تجلی هستی و ذات اقدس خداوند و نیز ظهور گسترده و همه جانبه ذات مقدس حضرت حق و هم یادآوری نعمات مهمی که در اختیار انسان هست را تفهیم می کند.
نویسنده «کتاب همدلی و همزبانی دولت و ملت»، بیان کرد: در یک جمله دعای عرفه سیر بندگی وعشق بازی با پرودگار را برای ما ترسیم می کند. به قول حافظ زبان دعای عرفه این است: «هرکه خواهد گو بیا وهر چه خواهد گو بگو کبر وناز وحاجب ودربان بدین درگاه نیست».
وی گفت: حضرت در فرازی دیگر می فرماید: إِلَهِی كَیْفَ لا أَفْتَقِرُ وَ أَنْتَ الَّذِی فِی الْفُقَرَاءِ أَقَمْتَنِی، أَمْ كَیْفَ أَفْتَقِرُ وَ أَنْتَ الَّذِی بِجُودِكَ أَغْنَیْتَنِی؛ یعنی خدایا! چگونه احساس فقر نداشته باشم در حالی که مرا در عالم امکان، در فقراء جای دادی، که هرچه هست عین فقر است، و در وجود خود که می‌نگرم جان و قلبم گواهی می‌دهند که عین نیازمندی به تواند، و از طرف دیگر چگونه فقیر و نیازمند باشم، در حالی‌که تو آنی که به بخشش خودت بی‌نیازم کردی و نور وجود خودت را در قلبم متجلی نمودی، تا تو را داشته باشم که همه چیزی.
دعای عرفه نمایش عالی ترین ارتباط عرفانی
این محقق حوزه بیان کرد: امام در این مناجات آن چنان عاشقانه و عارفانه سخن می گوید که دل هر حقیقت جوی عارف را به شوق می آورد و به سوی خداوند جلب می کند؛ آن حضرت با زیباترین واژه های انسانی راز و نیاز می کند و عالی ترین ارتباط عرفانی را به نمایش می گذارد.
وی گفت: روایات بسیاری در خصوص اهمیت و جایگاه این دعا و روز عرفه به دست ما رسیده است که اگر در این روایات، سیری کنیم، متوجه می شویم که این دعا چه جایگاهی در نظام معرفتی ما دارد؛ امام صادق علیه السلام فرمودند: «مَنْ لَمْ یُغْفَرْ لَهُ فِی شَهْرِ رَمَضانَ لَمْ یُغْفَرْ لَهُ اِلی قابِلٍ اِلاَّ اَنْ یَشْهَدَ عَرَفَةَ؛ کسی که در ماه رمضان بخشیده نشود، تا سال آینده بخشیده نمی شود، مگر اینکه [روز] عرفه را درک کند.
حجت الاسلام والمسلمین سروری اظهارکرد: امام صادق علیه السلام در جای دیگری می فرمایند: «تَخَیَّرْ لِنَفْسِکَ مِنَ الدُّعاءِ ما اَحْبَبْتَ وَاجْتَهِدْ فَاِنَّهُ (یَوْمَ عَرَفَةَ) یَوْمُ دُعاءٍ وَمَسْأَلَةٍ؛ هر دعایی که دوست داری برای خود بخوان و [در دعا کردن[ بکوش که آن روز (روز عرفه) روز دعا و درخواست است.» و یقینا درخواستها استجابت را در پی دارد.
این محقق حوزه خاطرنشان کرد: در واقع در روز عرفه باید حس امیدواری کاملی به خدا داشت و کسی حق ندارد که در این روز نسبت به بخشیده شدن خود از سوی خداوند بد بین باشد و به همین جهت می بایست با خشوع و خضوع در محضر حضرت حق ظاهر شوند.
منبع: حوزه
وی افزود: امام حسین (ع) مناجات عاشقانه خود را در فضایی معنوی و در کنار کعبه، مقدس ترین جایگاه مسلمانان و با دلی پرسوز و چشمانی اشکبار قرائت کرده و به عنوان یک منشور جاویدان توحیدی برای اهل ایمان در روز عرفه برای تمام ازمنه به یادگار گذاشته است.
این محقق و پژوهشگر حوزه گقت: در واقع می توان گفت که عـرفـه ، روز نیایش، روز ستایش واقعی و توحید محض، روز طولانیترین نیایشهای عاشقانه با خدا است و باید در این روز وسعت لا یتناهی اندیشه و احساس را به هم آمیخت.
وی خاطرنشان کرد: روز عـرفـه ، روز سخاوت حضرت حق «عزّ و جل» است؛ عـرفـه ، روزِ «اَللهُمَّ یا اَجْوَدَ مَنْ اَعْطی وَ یا خَیْرَ مَن سُئِلَ وَ یا اَرْحَمَ مَنِ اسْتُرْحِمَ و روز اوجگیری خاکیان در مسیر افلاکیان است.
نویسنده کتاب «بی بصیرتانی از تاریخ کربلا» بیان کرد: عـرفـه، روز نیایشِ خونین حضرت مسلمبن عقیل علیهالسلام و روز دعا و اشک و «یا حسین» گفتن است، زیرا در این روز است که دنیا با عالی ترین معارف الهی از زبان سیدالشهدا(ع) آشنا می شوند و این ظرفیت عالی است که در این سخنان نقش بسته و باعث شده است که امام حسین(ع) کانون شورآفرینی الهی در روی زمین باشد.
وی با ذکر این مطلب که عـرفـه، روز عارفان حقیقی، روز معراج دل، به اعلی علیّینِ تسبیحِ حضرت پروردگار است، گفت: عـرفـه ، روز پالایش وجود از هر گونه تعلّق و شرک و گناه است؛ روزی است که در آن انسانیت معنا می شود و انسان در مقابل خالق خود قرار میگیرد و اوج عبودیت خود را در مقابل خداوند متعال نشان می دهد و در این روز انسان بی هیچ پرده ای خاکساری خود را نثار خداوند می کنند.
این پژوهشگر حوزوی بیان کرد: وجود مقدس ابی عبدالله (ع) دعای پرمحتوا و شیوای عرفه را در عصر روز عرفه و درمناسب ترین وقت دعا به محضر حضرت حق عرضه می دارد، که عالی ترین مضامین توحیدی و یک دوره کامل خداشناسی را در قالب کلماتی دلنشین بیان می کند.
وی گفت: روح عرفان و معرفت در عرصه توحید الهی در فرازهای مختلف این دعا موج می زند و سالکان راه حقیقت را در طی مراحل سیر و سلوک استوارتر، مصمم تر و مشتاق تر می کند.
حجت الاسلام والمسلمین سروری خاطرنشان کرد: در فرازی از این کلاس توحید، مولی ابی عبدالله(ع) می فرماید: أَنْتَ الَّذِی أَنْعَمْتَ، أَنْتَ الَّذِی أَحْسَنْتَ، أَنْتَ الَّذِی أَجْمَلْتَ، أَنْتَ الَّذِی أَفْضَلْتَ، أَنْتَ الَّذِی أَکْمَلْتَ، أَنْتَ الَّذِی رَزَقْتَ، أَنْتَ الَّذِی وَفَّقْتَ، أَنْتَ الَّذِی أَعْطَیْتَ، أَنْتَ الَّذِی أَغْنَیْتَ، أَنْتَ الَّذِی أَقْنَیْتَ، أَنْتَ الَّذِی آوَیْتَ، أَنْتَ الَّذِی کَفَیْتَ، أَنْتَ الَّذِی هَدَیْتَ، أَنْتَ الَّذِی عَصَمْتَ، أَنْتَ الَّذِی سَتَرْتَ، أَنْتَ الَّذِی غَفَرْتَ، أَنْتَ الَّذِی شَفَیْتَ، أَنْتَ الَّذِی عَافَیْتَ، أَنْتَ الَّذِی أَکْرَمْتَ...
وی گفت: بنا براین در دعای عرفه ابی عبدالله علیه السلام به ما یاد می دهد که باید همیشه در مدارشکر گزاری از خالق خویش بوده تا در دایره غافلان ، سرکشان و طاغیان و گمراهان قرار نگیریم.
دعای عرفه مهم ترین نیایشی که جنبه سیاسی، عبادی حج را تبیین می کند
این محقق حوزه خاطرنشان کرد: البته دعای عرفه را می توان از ابعاد مختلفی مورد بررسی قرار داد مثلا مهم ترین نیایشی که جنبه سیاسی، عبادی حج و زیارت را به خوبی تبیین می کند، همین دعای عرفه است.
وی گفت: این دعا هم دستور کفر ستیزی و راه طاغوت زدایی و رسم سلحشوری و سنت سرکوبی جنایتکاران را ارائه می کند و هم تجلی هستی و ذات اقدس خداوند و نیز ظهور گسترده و همه جانبه ذات مقدس حضرت حق و هم یادآوری نعمات مهمی که در اختیار انسان هست را تفهیم می کند.
نویسنده «کتاب همدلی و همزبانی دولت و ملت»، بیان کرد: در یک جمله دعای عرفه سیر بندگی وعشق بازی با پرودگار را برای ما ترسیم می کند. به قول حافظ زبان دعای عرفه این است: «هرکه خواهد گو بیا وهر چه خواهد گو بگو کبر وناز وحاجب ودربان بدین درگاه نیست».
وی گفت: حضرت در فرازی دیگر می فرماید: إِلَهِی كَیْفَ لا أَفْتَقِرُ وَ أَنْتَ الَّذِی فِی الْفُقَرَاءِ أَقَمْتَنِی، أَمْ كَیْفَ أَفْتَقِرُ وَ أَنْتَ الَّذِی بِجُودِكَ أَغْنَیْتَنِی؛ یعنی خدایا! چگونه احساس فقر نداشته باشم در حالی که مرا در عالم امکان، در فقراء جای دادی، که هرچه هست عین فقر است، و در وجود خود که می‌نگرم جان و قلبم گواهی می‌دهند که عین نیازمندی به تواند، و از طرف دیگر چگونه فقیر و نیازمند باشم، در حالی‌که تو آنی که به بخشش خودت بی‌نیازم کردی و نور وجود خودت را در قلبم متجلی نمودی، تا تو را داشته باشم که همه چیزی.
دعای عرفه نمایش عالی ترین ارتباط عرفانی
این محقق حوزه بیان کرد: امام در این مناجات آن چنان عاشقانه و عارفانه سخن می گوید که دل هر حقیقت جوی عارف را به شوق می آورد و به سوی خداوند جلب می کند؛ آن حضرت با زیباترین واژه های انسانی راز و نیاز می کند و عالی ترین ارتباط عرفانی را به نمایش می گذارد.
وی گفت: روایات بسیاری در خصوص اهمیت و جایگاه این دعا و روز عرفه به دست ما رسیده است که اگر در این روایات، سیری کنیم، متوجه می شویم که این دعا چه جایگاهی در نظام معرفتی ما دارد؛ امام صادق علیه السلام فرمودند: «مَنْ لَمْ یُغْفَرْ لَهُ فِی شَهْرِ رَمَضانَ لَمْ یُغْفَرْ لَهُ اِلی قابِلٍ اِلاَّ اَنْ یَشْهَدَ عَرَفَةَ؛ کسی که در ماه رمضان بخشیده نشود، تا سال آینده بخشیده نمی شود، مگر اینکه [روز] عرفه را درک کند.
حجت الاسلام والمسلمین سروری اظهارکرد: امام صادق علیه السلام در جای دیگری می فرمایند: «تَخَیَّرْ لِنَفْسِکَ مِنَ الدُّعاءِ ما اَحْبَبْتَ وَاجْتَهِدْ فَاِنَّهُ (یَوْمَ عَرَفَةَ) یَوْمُ دُعاءٍ وَمَسْأَلَةٍ؛ هر دعایی که دوست داری برای خود بخوان و [در دعا کردن[ بکوش که آن روز (روز عرفه) روز دعا و درخواست است.» و یقینا درخواستها استجابت را در پی دارد.
این محقق حوزه خاطرنشان کرد: در واقع در روز عرفه باید حس امیدواری کاملی به خدا داشت و کسی حق ندارد که در این روز نسبت به بخشیده شدن خود از سوی خداوند بد بین باشد و به همین جهت می بایست با خشوع و خضوع در محضر حضرت حق ظاهر شوند.
منبع: حوزه
