مشرق- انگار که قرار نیست هیچگاه برای کارهایمان برنامه داشته باشیم؛ هر بار نیز به یک بهانه. اتفاقی که به نظر می رسد هیچگاه پایانی برای آن نباشد. اصلا هم ربطی به نوع و جنس ماجرا ندارد.
منظورمان چیست؟ تشییع جنازه دیروز هادی نوروزی از ورزشگاه آزادی تهران را اگر مرور کنید، متوجه ماجرا می شوید. اتفاقی که می توانست ابعادی فراملی و نمادی از حرکت و زندگی اجتماعی ایرانیان باشد، به گونه ای برگزار شد که افسوس هر ناظری را موجب می شود. برای اینکه موضوع به درستی تفهیم شود، دو مثال ساده می زنیم.
اول. چرا باید در انتخاب مکان این برنامه چنین تصمیمی گرفته شود؟ آیا ورزشگاه آزادی تهران مکان مناسبی برای این برنامه بود؟ چرا نباید ورزشگاه شهید شیرودی تهران را انتخاب می کردیم؟ آیا غیر از این است که چنین برنامه ای می تواند یک شور اجتماعی را ایجاد کند؟ چرا نباید زمینه ساز یک خداحافظی به یاد ماندنی شد؟
دوم. دریافت مبالغی از مردم به عنوان بلیت حضور در ورزشگاه که مسئولان رسمی آن را حق پارک و به شکلی غیر قانونی می دانستند، چرا باید اتفاق بیفتد؟ واقعا مسئولان ورزشگاه آزادی فاقد تدبیر لازم برای برگزاری چنین مراسمی بودند که عنوان می شود پیش بینی این حضور را نداشتند؟ چرا باید اینگونه برنامه ها را بدین حد بی برنامه و سهل انگارانه برگزار کرد؟
درگذشت هادی نوروزی بار دیگر نشان داد که برای چنین برنامه هایی، تدبیری وجود ندارد و مسئولان همواره غافلگیر می شوند!
