به گزارش مشرق، ساماندهی در تهران هر روز سخت تر و مشکل تر می شود. شهری که خیابانهایش ظرفیت تردد همه خودروها را ندارد. هر روز با افزایش تعداد خودروها ترافیک هم افزایش می باید و مردم بیشتر سردرگم می شوند.

ساماندهی در تهران هر روز سخت تر و مشکل تر می شود. شهری که خیابانهایش ظرفیت تردد همه خودروها را ندارد. هر روز با افزایش تعداد خودروها ترافیک هم افزایش می باید و مردم بیشتر سردرگم می شوند.

اخلاق شهروندی و ترافیک
فرهنگ رانندگی بین مردم به نوعی از رفتارهای شهروندی تبدیل  شده است. آدمهای زیادی در تهران هستند که نسبت به رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی بی اعتنا هستند و نسبت به کسانی که این قوانی را رعایت می کنند دید انتقادی دارند! همین رفتارهای خودخواهانه باعث می شود که افراد رفتارهای جمعی و عمومی را به رفتارهای فردی تبدیل کنند و شهر تهران را گرفتار معضلی به نام ترافیک کنند. متاسفانه در بسیاری از افراد این رفتار خودخواهانه و فردگرایی به وضوح دیده می شود.

 

اگر همه افراد در اجتماع از یک نظم و مشارکت عمومی پیروی کنند رفتارهای خودخواهانه و فردگرایی به فراموشی سپرده می شود. به عنواان مثال وقتی چراغ راهنمایی و رانندگی چهارراهی خاموش و ایجاد ترافیک می شود هر شخصی در صدد این نباشد که فقط راهی برای خود باز کند و خیابان را دچار بی نظمی کند، بلکه با کمی صبوری و هوشیاری به ساماندهی خیابان کمک کند.

 

 

افزایش وسایل نقیله عمومی
در کلانشهری مثل تهران باید شهروندان دسترسی آسان و متنوع را به وسایل حمل و نقل عمومی داشته باشند. در برخی از مناطق شهروندان راههای متعدد و نزدیکی را برای استفاده از وسایل نقلیه عمومی ندارند به همین دلیل است که آنها دسترس ترین و كم هزینه ترین راه که همان استفاده از خودروی شخصی است را انتخاب می کنند. در حالی  باید استفاده از خودروی شخصی هزینه بر باشد و دسترسی به وسایل نقلیه آسان شود تا مردم بتوانند گزینه مناسبی برای انتخاب داشته باشند این در حالی است که در تهران روندی معكوس اتفاق افتاده است.

 

ترافیک معضلی است که همه ما گرفتار آن هستیم و نمی توان به سادگی از کنار آن عبور کرد. مشکل ترافیک های تهران که با آن درگیر هستیم و متاسفانه هر روز هم در حال افزایش است باید به طور اساسی، جدی و اصولی پیگیری شود، زیرا اکثر شهروندان ترافیک را معضل و مشکل بزرگ خیابانهای تهران می دانند.

 

اهداف و طرح های برنامه ریزی شده
اهدافی در طرح جامع ترافیک از قبیل: فراهم کردن سیستم حمل ونقل یکپارچه، کاهش تقاضای سفر، افزایش سهم وسایل نقلیه عمومی، افزایش سهم سفرهای غیرموتوری نظیر پیاده روی و دوچرخه سواری، ارتقای ایمنی سیستم حمل ونقل شهری، ارتقای فرهنگی ترافیک، ایجاد هماهنگی بین کاربری زمین و سیستم حمل ونقل و افزایش مشارکت بخش خصوصی، بهینه سازی جریان ترافیک، بهینه سازی مصرف سوخت و کاهش آلودگی محیط زیست مطرح شده است اما انجام هر یک از این طرح ها هم هزینه بر و هم نیازمند زمان طولانی است.

 

شاید بتوان با استفاده از ابزارهای جدید و پیشرفته ای مانند GPS  در کنترل مصرف سوخت، حل معضل ترافیک، سنجیدن سرعت خودروها، ساعات کار رانندگان، زمان شروع و حرکت خودروها، نقاط توقف و زمان آنها، مسیر سفر و... قدمی موثر برداشت، همچنین در مواقع لزوم، این دستگاه می تواند به عنوان جعبه سیاه خودرو، مورد استفاده قرار گیرد.

کلام آخر اینکه؛
اگر مشارکت و فرهنگ عمومی فراموش شود و یک از ما برای رفع و نیاز خود تصمیم فردی و جداگانه بگیرد، خیلی از مشکلات جامعه شهری از قبیل: ترافیک، آلودگی های صوتی، عدم جای مناسب برای پارک خودرو، مشکل زباله و مسکن در کنار هم قرار می گیرند تا همگی ما هر روز شاهد مشکل جدیدی باشیم. با این اوضاع آیا برای بهبود این وضعیت جای امیدواری داریم؟ شاید هم برای خیلی از شهروندان کلان شهر دیدن مشکلات روزمره و درگیر های مختلف به امری عادی تبدیل گشته است!

منبع: خبرایرانی