به گزارش مشرق، رسایی نوشته است: گاهی میخواهم تا چند روز ننویسم، اما سوژه ها امان نمی دهد. مرداد ماه امسال بود که فایبوس، وزیر خارجه فرانسه، شال و کلاه کرد بیاید ایران. او همان کسی است که در دهه ۶۰ و در زمانی که نخست وزیر وقت فرانسه بود، خون های آلوده به ایدز وارد کشورمان شد. بر اثر استفاده از این خون ها ۳۵۰۰ نفر آلوده و ۲۰۰ نفر کشته شدند. بسیاری از رسانه ها و تشکل های دانشجویی و صنفی، حتی خانواده این قربانیان در آستانه سفر وی از اینکه فرانسه تا به حال یک عذرخواهی خشک و خالی هم نکرده، به این سفر اعتراض داشتند. اما پاسخ رئیس جمهور ما به این اعتراض ها چه بود؟ روحانی بین دست دادن با فابیوس و جانبداری از این مطالبه به حق، کدام را برگزید؟
حالا روحانی می خواهد به فرانسه برود. ضیافت نهار از طرف اولاند، رئیس جمهور فرانسه ترتیب داده شده است. طبق پروتکل های بین المللی و لزوم رعایت آداب میهمان، از آنجا که طرف ایرانی حاضر به نشستن بر سر سفره ای که شراب در آن سرو شود، نیست، علی القاعده باید سرو شراب از میز غذا حذف شود. به نظر شما اولاند چه کرد؟ اولاند بین روحانی و شراب، یک بطری شراب را انتخاب کرد و حاضر نشد سرو شراب را از میز غذایش حذف کند! طبعا میهمانی و ضیافت نهار بهم خورد اما این موضوع پیامی را به دنبال داشت.
