گروه ورزشی مشرق - گرد سکوت روی خاک پاریس ریخته شده، نویسنده لوپاریسین تلاش می کند تلخی خیابان های ساکت پایتخت فرانسه را با تلخی قهوه کافه ریکانو مقایسه کند، اما این پاتوق ۷۸ ساله در تاریخ خود هرگز نعش ۶ مشتری را روی سنگ فرش خیابان لا کانتادرا ندیده بود.

جدال دو تیم ملی فوتبال فرانسه و آلمان اگر محور حوادث مربوط به جنایت پاریس نبود لااقل یکی از مراکز توجه خبری به شمار می رفت، جایی که شاید قرار بود در کاسه سیمانی استادوفرانس آن، خونی غلیظ از فوتبال دوستان پر شود اما انفجار و گروگانگیری و کشتار و رگبار هرگز داخل مستطیل سبز راه پیدا نکرد.

تنها ۵ نفر در کنار درب خروجی این استادیوم بر اثر انفجار بمب کشف نشده، جان دادند و بیش از ۸۰ تماشاگر زخمی شده و به بیمارستان مرکزی پاریس منتقل شدند.

فرانسه این روزها تلاش دارد تا به نوعی چهره امن و قابل اتکایی برای فوتبال داشته باشد، این کشور در صورت پیروز شدن اینفانتینو در انتخابات فیفا، از حضور پر رنگ پلاتینی و دار و دسته فرانسوی‌اش در فیفا اطمینان پیدا خواهد کرد.

از طرفی میزبانی جام ملتهای اروپا ۲۰۱۶ و تلاش برای برگزاری هر چه باشکوه تر المپیک اکنون با چنین اتفاقاتی زیر سوالی سنگین جای گرفته است. بسیاری از روزنامه‌های ورزشی اروپایی تنها ساعاتی پس از حادثه خونین منطقه سنت دنیس پاریس در وب سایت‌های وابسته به خود از ناامنی در فرانسه نوشتند و عنوان کردند که این اولین باری نیست که شاهد ناامنی در این کشور هستیم.

روزنامه آس اسپانیا در مقاله‌ای بلند بالا به ورود بدون کنترل پناهجویان آفریقایی و آسیایی به فرانسه نوشته و آورده است: سلاح سرد و گرم به راحتی وارد فرانسه شده و هیچ کنترلی در مرزهای فرانسه وجود ندارد. گروه های تروریستی به راحتی در مراکز مهم شهرهای لیون یا پاریس رفت و آمد داشته و حتی جلسات مهم خود را به صورت علنی در مراکز عمومی برگزار می‌کنند. تعداد افراط گرایان در فرانسه کم نیست و بسیاری از جوانان فرانسوی که والدین آنها غیر بومی و پناهنده بوده‌اند از نژادپرستی و تبعیض نژادی در فرانسه متنفر بوده و منتظر فرصتی برای گرفتن انتقام هستند.

روزنامه مارکا مادرید نیز در مقاله صبح خود آورده است: یورو 2016 به میزبانی فرانسه برگزار خواهد شد و سوال این است آیا فرانسه از پس این میزبانی بزرگ برخواهد آمد؟ بعید است که فرانسه بتواند ضمانتی امنیتی به کشورهای راه یافته به یورو 2016 بدهد.

نکته بسیار مهم در این میان این است که با وجود صدور بیانیه از سوی داعش، بدبینی بین مردم فرانسه نیز وجود دارد و مقامات امنیتی فرانسه هنوز نتوانسته اند راهی برای همراهی و هم داستانی با مردم فرانسه پیدا کنند، بسیاری از دانشجویان فرانسوی از خود و البته از جامعه خود می پرسند که چرا باید چنین افرادی با این حجم از سلاح سرد و گرم به راحت وارد شهر شده، به داخل سالن کنسرت بروند، وارد مراکز عمومی بشوند و در کمال آرامش و خونسردی یک به یک شروع به کشتن شهروندان کنند و تیرهای خلاص را یکی پس از دیگری در جمجمه مردم بچکانند. آیا نیروهای امنیتی فوق سری فرانسه و گردان‌های واکنش سریع اروپا فقط مخصوص فیلمهای هالیوودی است؟

با چنین تفسیرهایی، به نظر می رسد مردم هرگز نتوانند مقامات حکومتی فرانسه را تبرئه کنند، از طرفی کدام شهروند آگاه و اهل مطاله پاریس است که نداند، این سلاح ها که در دست تروریست‌ ها بوده و برای کشتن مردم فرانسه نیز استفاده شده، کجا تولید می شوند و چگونه به آنها رسیده است؟ فرانسه، خود به عنوان حامی بزرگ این گروه های تروریستی اکنون جواب روشنی برای مردم کشورش ندارد.

به حکم یوفا، تمامی رقابت‌های فوتبال با یک دقیقه سکوت و با داشتن بازوبند مشکی روی دست بازیکنان برگزار خواهد شد اما فوتبال در این میان زخم عمیقی برداشت، فوتبالی که هنوز مرهم درست و درمانی برای زخم کهنه ناشی از فساد اخلاقی و مالی مقاماتش پیدا نکرده بود و اکنون با زخمی دیگر روبرو شد. اهالی ورزش این حادثه خونین را محکوم کردند اما باید پذیرفت که تا اطلاع ثانوی، هیچ یک از استادیوم های فوتبال در غرب اروپا امن نیستند.

یورو ۲۰۱۶ برای فرانسه، حکم احیایی دوباره داشت اما اکنون به کابوسی تبدیل شده که شاید هرگز در پی خود بیداری و امنیت و آرامش نداشته باشد.