به گزارش مشرق، تراکتورسازی در هفته پانزدهم لیگ برتر نتوانست مقابل سیاهجامگان به پیروزی برسد و با کسب یک تساوی به کار خود پایان داد. بدون شک اتفاقات پایان بازی تراکتورسازی در نشست خبری برای هواداران این تیم تلختر از عدم کسب پیروزی مقابل سیاهجامگان بود، چراکه این نشست بی احترامی محض به افکار عمومی بود.
چند سالی است که سازمان لیگ تأکید زیادی روی برگزاری نشست خبری قبل و بعد از بازی دارد چراکه این نشستها مسئله امتیاز ایران را در رنکینگ فوتبال آسیا بالا میبرد.
بر هیچ کس پوشیده نیست که برگزاری نشست خبری احترامی به افکار عمومی برای اطلاعرسانی درست و صحیح در مورد اتفاقات مختلفی است که درون مسابقه و یک باشگاه فوتبال میافتد، اما متأسفانه عدم اجرای صحیح این نشستها باعث شده نه تنها نشست خبری جنبه خبررسانی نداشته باشد، بلکه به محفلی برای تسویهحساب و انجام صحبت های پوچ تبدیل شود.
متأسفانه ورزشگاه یادگار امام(ره) تبریز و ورزشگاه اختصاصی گسترش فولاد پس از مسابقات مختلفی که تراکتورسازی و گسترش فولاد در لیگ برتر انجام میدهند، میزبان نشست خبریهایی است که هیچ بار خبری و رسانهای ندارد. نشست های خبری که در این دو استادیوم برگزار میشود بیشتر به رینگ خونی و میدانی برای تسویهحساب شخصی تبدیل شده است.
این نشستها که گاهی حدود یک ساعت به طول میانجامد، بخش عمده خود را اختصاص به سؤالات حاشیهای میدهد و گروهی که مخالف یا موافق یک مربی هستند، در مقابل همدیگر موضع گیری تندی میکنند. اگر نگاهی گذرا به نشست خبری تونی اولیویرا پس از مسابقات داشته باشید، میبینید که این نشست نه تنها نتوانسته کمکی به افکارعمومی کند، بلکه بیاحترامی محض به مخاطبانی بوده که منتظر شدند تا نظرات مربی را در مورد یک بازی مطلع شوند.
خبرنگاران هم گاهی از اصول حرفهای خود دور شده و نظر شخصی خود را در نشست خبری وارد کرده و سالن کنفرانس را به مناظرهای بین خود و مربی تبدیل میکنند.
خبرنگاران، نماینده جامعه و افکارعمومی هستند که باید در جست و جوی پاسخ به سؤالات افکارعمومی در غالبی محترمانه و حرفهای باشند. به همین خاطر جامعه رسانه نباید این اجازه را به خود بدهد که با وارد کردن نظر شخصی، محلی که مخصوص اطلاعرسانی است به رینگی برای مبارزهطلبی تبدیل شود. جایگاه خبرنگار با یک هوادار متفاوت است و نباید رفتارهایی در نشست خبری صورت بگیرد که به جای پرداختن به رسالت خبری رفتاری هواداری و احساسی تلقی شود.
متأسفانه مسئولان رسانهای باشگاهها و متولیان برگزاری مسابقه هم هیچ واکنشی در این رابطه ندارند و حضورشان در نشست کاملاً منفعل است.
البته بسیاری از اوقات مربیان هم با برخی رفتارهای خود مثل بالا بردن صدا و عصبانیت باعث شدند تنشها بالاتر برود. برخی اوقات مربیان با این رفتارها سعی کردند که نشست را به حاشیه ببرند و افکار را منحرف کنند که این مسئله هم جای انتقاد دارد.
نشستهای خبری مربوط به یک مسابقه فوتبال است و دلیلی ندارد که مسائل حاشیهای وارد آن شود. اینجا وظیفه متولی برگزارکننده مسابقه و مدیر رسانهای است که اجازه ندهند بحثها به حاشیه بروند، اما آنها با موضع سکوت، باعث میشوند که میدان رزمی در نشست خبری به وجود بیاید و مصاحبهای که باید حدود 15 الی 20 دقیقه به طول بیانجامد گاهی 50، 60 دقیقه ادامه داشته باشد که 5 جمله مثبت و خبری هم عاید خواننده نشود.
متأسفانه چند سالی هست که نشستهای خبری بعد از دیدارهای تراکتورسازی و گسترش فولاد کیفیت مطلوبی ندارند و تنها چیزی که خواننده از گفتوگوهایی که در این نشستها عایدش میشود خستگی و سخنان پوچ است.
چند سالی است که سازمان لیگ تأکید زیادی روی برگزاری نشست خبری قبل و بعد از بازی دارد چراکه این نشستها مسئله امتیاز ایران را در رنکینگ فوتبال آسیا بالا میبرد.
بر هیچ کس پوشیده نیست که برگزاری نشست خبری احترامی به افکار عمومی برای اطلاعرسانی درست و صحیح در مورد اتفاقات مختلفی است که درون مسابقه و یک باشگاه فوتبال میافتد، اما متأسفانه عدم اجرای صحیح این نشستها باعث شده نه تنها نشست خبری جنبه خبررسانی نداشته باشد، بلکه به محفلی برای تسویهحساب و انجام صحبت های پوچ تبدیل شود.
متأسفانه ورزشگاه یادگار امام(ره) تبریز و ورزشگاه اختصاصی گسترش فولاد پس از مسابقات مختلفی که تراکتورسازی و گسترش فولاد در لیگ برتر انجام میدهند، میزبان نشست خبریهایی است که هیچ بار خبری و رسانهای ندارد. نشست های خبری که در این دو استادیوم برگزار میشود بیشتر به رینگ خونی و میدانی برای تسویهحساب شخصی تبدیل شده است.
این نشستها که گاهی حدود یک ساعت به طول میانجامد، بخش عمده خود را اختصاص به سؤالات حاشیهای میدهد و گروهی که مخالف یا موافق یک مربی هستند، در مقابل همدیگر موضع گیری تندی میکنند. اگر نگاهی گذرا به نشست خبری تونی اولیویرا پس از مسابقات داشته باشید، میبینید که این نشست نه تنها نتوانسته کمکی به افکارعمومی کند، بلکه بیاحترامی محض به مخاطبانی بوده که منتظر شدند تا نظرات مربی را در مورد یک بازی مطلع شوند.
خبرنگاران هم گاهی از اصول حرفهای خود دور شده و نظر شخصی خود را در نشست خبری وارد کرده و سالن کنفرانس را به مناظرهای بین خود و مربی تبدیل میکنند.
خبرنگاران، نماینده جامعه و افکارعمومی هستند که باید در جست و جوی پاسخ به سؤالات افکارعمومی در غالبی محترمانه و حرفهای باشند. به همین خاطر جامعه رسانه نباید این اجازه را به خود بدهد که با وارد کردن نظر شخصی، محلی که مخصوص اطلاعرسانی است به رینگی برای مبارزهطلبی تبدیل شود. جایگاه خبرنگار با یک هوادار متفاوت است و نباید رفتارهایی در نشست خبری صورت بگیرد که به جای پرداختن به رسالت خبری رفتاری هواداری و احساسی تلقی شود.
متأسفانه مسئولان رسانهای باشگاهها و متولیان برگزاری مسابقه هم هیچ واکنشی در این رابطه ندارند و حضورشان در نشست کاملاً منفعل است.
البته بسیاری از اوقات مربیان هم با برخی رفتارهای خود مثل بالا بردن صدا و عصبانیت باعث شدند تنشها بالاتر برود. برخی اوقات مربیان با این رفتارها سعی کردند که نشست را به حاشیه ببرند و افکار را منحرف کنند که این مسئله هم جای انتقاد دارد.
نشستهای خبری مربوط به یک مسابقه فوتبال است و دلیلی ندارد که مسائل حاشیهای وارد آن شود. اینجا وظیفه متولی برگزارکننده مسابقه و مدیر رسانهای است که اجازه ندهند بحثها به حاشیه بروند، اما آنها با موضع سکوت، باعث میشوند که میدان رزمی در نشست خبری به وجود بیاید و مصاحبهای که باید حدود 15 الی 20 دقیقه به طول بیانجامد گاهی 50، 60 دقیقه ادامه داشته باشد که 5 جمله مثبت و خبری هم عاید خواننده نشود.
متأسفانه چند سالی هست که نشستهای خبری بعد از دیدارهای تراکتورسازی و گسترش فولاد کیفیت مطلوبی ندارند و تنها چیزی که خواننده از گفتوگوهایی که در این نشستها عایدش میشود خستگی و سخنان پوچ است.