تعدادی از سروده‌های تازه‌منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی در این رابطه به شرح ذیل است:

نفیسه‌سادات موسوی:

دیگر امشب از حسینیه، صدا نمی‌رسد
از مناره‌ها صدای ربّنا نمی‌رسد

غیر منطقی است اینکه از سراسر جهان
مرهمی به زخم شهر "زاریا" نمی‌رسد

گرد غم نشسته روی سینه پیمبر و
تلخی‌اش به غصه‌ای به جز منا نمی‌رسد

شیعه با شهادتش عجین شده است و ریشه‌اش
جز به مکتبِ عظیمِ کربلا نمی‌رسد

ای مدافعان صلح! در کجا نشسته‌اید؟
پس چرا صدایتان به گوش ما نمی‌رسد؟!

ربّنا! عنایتی بکن به ما که تا ظهور
هیچ‌کس به داد بچه‌شیعه‌ها نمی‌رسد

  ***

محسن عرب‌خالقی

غریب هستی و جز خون تو گواهی نیست
که از قبیله جُونی و کم گناهی نیست

به جرم عشق، به جرم محبت مولا
تو را درست گرفتند، اشتباهی نیست

پی تهیه حلوای نقد پاریس‌اند
کسی به فکر تو اصلاً در این نواحی نیست

تو اتکا به کسی جز خدا نخواهی کرد
که لطف «شیخ عجم» گاه هست و گاهی نیست

بگو به یوسف ما که برادری با سگ
به جز فتادن از چاله‌ای به چاهی نیست

کدام باد تواند تو را تکان بدهد
که گفته است که این کوه غیر کاهی نیست

چهار اسماعیلت ذبیح عشق شدند
خوشا دلت، دل بی‌داغ قتلگاهی است

به روسیاهی من، نیست روسپیدی اگر
به رو سپیدی تو هیچ رو سیاهی نیست

قسم به خانه ویران تو که در محشر
به جز نگاه علی هیچ سرپناهی نیست

بلندشو، نفست گرم، شیخ ابراهیم...
بگو، علی که جز این راه هیچ راهی نیست

***

ایوب پرندآور

سه شیشه گرفته، هستی اش بیشتر است
اندازه می پرستی‌اش بیشتر است

بر خاک ‌نوشته شیخ ما «زکزاکی»:
انگور سیاه، مستی‌اش بیشتر است

***

بشرى صاحبی

اگرچه ظلم و ستم ناپدید خواهد شد
و سهم کفر، عذابی شدید خواهد شد،

ولی چگونه ببینیم سینه چاک حسین
دوباره کشته به دست یزید خواهد شد

قسم به اشک، که غمگین‌تر از زمستانم
و غم بهانه شعری جدید خواهد شد

تو اوج نیمه‌شبی، ما شنیده‌ایم که شب
سحر که سر برسد، روسفید خواهد شد

به استواری کوهی و باد از این که
تو را تکان بدهد, ناامید خواهد شد

کسی که دل به علی داده ـ هرکجای جهان ـ
شبیه حضرت زهرا شهید خواهد شد

در انتظار بهار ِ پس از زمستانیم
بهار قسمت این سررسید خواهد شد

دلم به عطر دعای فرج خوش است خدا!
کدام جمعه سرانجام، عید خواهد شد؟

***

ولی‌الله کلامی زنجانی

از شهادت پیشه‌گان، تکریم‌ها دارد حسین
جان‌نثار عشق، در اقلیم‌ها دارد حسین

چار اسماعیل داده، خود همی در نوبت است
مرد میدان، شیخ ابراهیم‌ها دارد حسین...

سجاد شاکری

از فرش به عرش پر کشیدید همه
در سایه ی نور، آرمیدید همه

چون جُوْن، اگرچه جسمتان است سیاه
در پیش حسین(ع) روسپیدید همه