به گزارش مشرق، آیت الله سید طه موسوی هشترودی استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به روایتی عجیب در کتاب بحارالانوار اظهار داشت: امام صادق(ع) می‌فرمایند: «آخرین پیامبری که وارد بهشت می‌شود سلیمان بن داوود(ع) است و این به دلیل مال، ثروت و سلطنتی است که در دنیا به او داده شد.» (1)
وی تصریح کرد: معنای حدیث آن نیست که مقام و منزلت حضرت(ع) متأخر از دیگر انبیاء یا شهدا است بلکه به خاطر کثرت اموال و محاسبه آن‌ها، حضرت سلیمان(ع) با تأخیر وارد بهشت می‌شود.
این استاد حوزه و دانشگاه بیان کرد: درباره ثروت حضرت سلیمان(ع) آورده‌اند که لشکر او به طول صد فرسخ از جنیان، چهارپایان، پرندگان، انسان‌ها بوده و نیز قالیچه‌ای از حریر و طلا داشته که با آن پرواز می‌کرده است و همچنین در آشپزخانه او روزی صدهزار گوسفند و چهل‌هزار گاو برای فقرا و لشکریانش طبخ می‌شد.
وی گفت: با این همه توصیف از ثروت حضرت سلیمان(ع) اما وقتی به زندگی آن بزرگوار نگاه می‌کنیم، با وجود آنکه خود حضرت(ع) از خداوند مکنت، قدرت و شوکت را درخواست کرده و خدا آن‌ها را به او داده بود ولی غذای او نان جو بوده که آن را با دست خود می‌پخت.
آیت الله هشترودی اظهار داشت: نکته جالب آنجاست که حضرت(ع) شغلش حصیربافی بوده و از طریق آن امرار معاش می‌کرده، بدون آنکه به اموال در اختیار نگاه بکند.
وی گفت: داستان زندگی انبیاء هر کدام درسی برای ما دارد، سلیمان بن داوود (ع) با آنکه عابد، پاکدامن، منصوب و برگزیده از جانب خداوند بود و با عظمت و مکنتی که در اختیار داشت،باید در روز قیامت نسبت به اموال و ثروت و اختیاراتی که به او داده شده بود پاسخو باشد لذا در مور مردم نیز همینطور است.
پی نوشت:
(1) بحارالانوار جلد
وی تصریح کرد: معنای حدیث آن نیست که مقام و منزلت حضرت(ع) متأخر از دیگر انبیاء یا شهدا است بلکه به خاطر کثرت اموال و محاسبه آن‌ها، حضرت سلیمان(ع) با تأخیر وارد بهشت می‌شود.
این استاد حوزه و دانشگاه بیان کرد: درباره ثروت حضرت سلیمان(ع) آورده‌اند که لشکر او به طول صد فرسخ از جنیان، چهارپایان، پرندگان، انسان‌ها بوده و نیز قالیچه‌ای از حریر و طلا داشته که با آن پرواز می‌کرده است و همچنین در آشپزخانه او روزی صدهزار گوسفند و چهل‌هزار گاو برای فقرا و لشکریانش طبخ می‌شد.
وی گفت: با این همه توصیف از ثروت حضرت سلیمان(ع) اما وقتی به زندگی آن بزرگوار نگاه می‌کنیم، با وجود آنکه خود حضرت(ع) از خداوند مکنت، قدرت و شوکت را درخواست کرده و خدا آن‌ها را به او داده بود ولی غذای او نان جو بوده که آن را با دست خود می‌پخت.
آیت الله هشترودی اظهار داشت: نکته جالب آنجاست که حضرت(ع) شغلش حصیربافی بوده و از طریق آن امرار معاش می‌کرده، بدون آنکه به اموال در اختیار نگاه بکند.
وی گفت: داستان زندگی انبیاء هر کدام درسی برای ما دارد، سلیمان بن داوود (ع) با آنکه عابد، پاکدامن، منصوب و برگزیده از جانب خداوند بود و با عظمت و مکنتی که در اختیار داشت،باید در روز قیامت نسبت به اموال و ثروت و اختیاراتی که به او داده شده بود پاسخو باشد لذا در مور مردم نیز همینطور است.
پی نوشت:
(1) بحارالانوار جلد
