به گزارش مشرق، اپراتور مجازی شبکه‌های تلفن همراه نوعی اپراتور تلفنی هستند که باید با بستن قرارداد با اپراتورهای دیگر که دارای امکانات ارسال مکالمه و داده‌ها هستند، این خدمات را بطور عمده خریداری نموده و با برند خود به فروش آن در بازار اقدام کنند که هدف نهایی از حضور آنها افزایش کیفیت و کاهش قیمت این خدمات در یک فضای رقابتی است.
 
چگونه و چه زمانی مجوز اپراتور های مجازی صادر شد؟
 
زمزمه‌ها برای اعطای مجوز به اپراتورهای مجازی (MVNO) در ایران به اویل سال جاری و زمانی که به اعتقاد رگولاتوری، اشباع بازار موبایل فضا را جهت ورود چنین رقبایی برای چهار اپراتور موبایلی آماده کرده بود، مطرح شد.
 
 
بر اساس توضیحات سازمان تنظیم مقررات ارتباطات اپراتور چهارم که به عنوان اپراتور مجازی در کشور فعالیت خواهد کرد، همان سرویس‌های مشابه اپراتورهای موجود را ارائه می‌دهد و عمده تفاوتی که خواهد داشت، این است که شبکه دسترسی یا همان طیف رادیویی را ندارند و درواقع اپراتورهای مجازی به عنوان واسطه‌هایی حرفه‌ای برای فروش انواع خدمات موبایلی بین اپراتورهای اصلی و مشترکان وارد این بازار خواهند شد.
 
بر این اساس MVNOها قرار نیست خدمات متفاوتی را به مشترکان خود ارائه دهند و می توان گفت علاوه بر اینکه این نوع اپراتور می‌تواند با استفاده از بستر تلفن‌های همراه محتوا و اپلیکیشن‌های داخلی را ارائه دهد، مهمترین کارکردش ایجاد فضای رقابتی در بازار خدمات موبایلی است که درنهایت انتظار می رود به تعدیل قیمت‌های خدمات و بهبود کیفیت آن به نفع مشتریان بپردازد.
 
 
مهمترین چالش در راه ایجاد اپراتورهای مجازی که طبق تعریف استاندارد از آنها نباید بستر فیزیکی انتقال مکالمات و داده‌ها را به صورت مستقل داشته باشند، همکاری اپراتورهای اصلی برای تقسیم امکانات فیزیکی با این اپراتورهای مجازی است.
   
اگر رگولاتوری نتواند وجود چنین همکاری هایی را بین اپراتورهای چهارگانه تلفن همراه و اپراتور مجازی که می‌خواهد با بهره گیری از زیرساخت این اپراتورها وارد بازار خدمات موبایلی شوند تنظیم کند، مشکل اصلی یعنی اختلال در ارائه خدمت به مشترکان و در نهایت ناتوانی اپراتور مجازی برای باقی ماندن در عرصه رقابت ایجاد خواهد شد.
   
رگولاتوری نیز با آگاهی از امکان وجود چنین فضای ناسالمی که مانع دستیابی به هدف رقابتی کردن بازار خدمات موبایلی می‌شود، به بررسی وضعیت این بازار پرداخته است.