به گزارش مشرق، اعدام آیت‌الله النمر، می‌رفت تا فشار سیاسی و دیپلماتیک سنگینی بر سران سعودی متحمل کند. اعدامی که موجب جریحه‌دار شدن احساسات بسیاری از مسلمانان و به خصوص جوانان ایرانی شد و واکنشی احساسی از آن‌ها را در مقابل سفارت سعودی در تهران و کنسولگری این کشور در مشهد رقم زد.
از ساعات اولیه حمله به مراکز دیپلماتیک، پیش‌بینی می‌شد تا سعودی‌ها فرصت را غنیمت شمرده و پروپاگاندای رسانه‌ای و دیپلماتیک در وهله اول با هدف به حاشیه راندن اعدام الشیخ النمر و در وهله دوم، فشار بر جمهوری اسلامی ایران را آغاز کنند.
بنابراین شب گذشته «عادل الجبیر» در یک کنفرانس خبری مدعی شد که نیروهای ایرانی هیچ تلاشی برای جلوگیری از تجاوز به ساختمان سفارت و کنسولگری انجام نداده‌اند و بنابراین ما اقدام به قطع روابط دیپلماتیک با ایران می‌کنیم و از کارکنان سفارت ایران نیز خواسته‌ایم تا ظرف 48 ساعت از عربستان خارج شوند.
پس از این اقدام عربستان بود که به قولی نوچه‌ها و ریزه‌خوارهای سعودی‌ها نیز محض ابراز ارادت و تضمین کمک‌های اقتصادی و حمایت‌های سیاسی آل سعود، یک به یک اعلام کردند که رابطه سیاسی خود را با ایران قطع کرده یا کاهش داده‌اند.
همان‌گونه که پیش‌بینی می‌شد در صف اول چاکران و مخلصان خاندان سعودی، بحرین نیز اعلام کرد که رابطه دیپلماتیک خود را با ایران قطع کرده است. رابطه‌ای که از سال 2011 عملا نمود خارجی نداشت. سران بحرینی پیش از این نیز استقلال سیاسی خود را برای سعودی‌ها به حراج گذاشته بودند و این دفعه نیز در این مسیر قدم برداشتند.
پس از بحرین، سودان، کشوری که چند سالی است به صف مواجب بگیران عربستان پیوسته و عهد ماضی را فراموش کرده، ابراز وجود و اعلام کرد که روابطش را با ایران قطع کرده است.
ریاست جمهوری سودان گفته است که در تماسی تلفنی با «محمد بن سلمان» پسر شاه عربستان (جانشین ولی‌عهد و وزیر دفاع عربستان) اعلام کرده که سفیر ایران را اخراج و روابط با تهران را قطع کرده است. رئیس‌جمهوری که اگر لطف و حمایت مسئولان ایران نبود، اکنون باید دوره محکومیت خود را می‌گذراند.
امارات متحده عربی هم اعلام کرده است که سطح روابط خود را با ایران کاهش و به سطح کاردار خواهد رساند. وزارت خارجه این کشور مدعی شده است که مداخلات ایران در امور کشورهای عربی و حاشیه خلیج فارس به حد بی‌سابقه رسیده است.
سعودی‌ها و کشورهای مواجب بگیر آن‌ها احتمالا گمان کرده‌اند که جمهوری اسلامی ایران نیازی به رابطه با آن ها دارد و یا از ورای قطع روابط با این‌گونه کشورهای بی تأثیر، زیان و خسارتی را متحمل می‌شود. باید با قدرت به این کشورها گفت که جمهوری اسلامی ایران، سالها تحت فشار دیپلماتیک و تحریم‌های بین‌المللی قرار دارد و با قدرت به راه و پیشرفت خود ادامه داده است؛ حال در این میان کشورهای چون سودان و بحرین چه تأثیری و چه جایگاهی در برنامه‌های ایران دارند؟
باید به این کشورها، یاد آوری کرد که در ابتدا به دنبال استقلال سیاسی خود باشید و این‌گونه نباشد که پس از یک تماس تلفنی اعلام کنید که دیگر با ایران رابطه نداریم و دوما این‌که پیش از این کشورهای غربی و عمدتا بسیار تأثیرگذارتر از چون شماهایی، سفیران خود را در یک اقدام هماهنگ از ایران فراخواندند و چند ماه بعد دست از پا درازتر خودشان بازگشتند.
نکته پایانی نیزمتوجه مسئولان ایرانی است که کماکان با قدرت بر جنایت سعودی‌ها در اعدام آیت‌الله النمر و دیگر مخالفان سیاسی عربستان، تأکید کرده و خواستار پاسخ‌گویی سعودی‌ها شوند و نگذارند تا جنایتی چنین عظیم در حق یک عالم شیعه، تحت‌الشعاع چنین بازی‌های رذلی قرار گیرد.
از ساعات اولیه حمله به مراکز دیپلماتیک، پیش‌بینی می‌شد تا سعودی‌ها فرصت را غنیمت شمرده و پروپاگاندای رسانه‌ای و دیپلماتیک در وهله اول با هدف به حاشیه راندن اعدام الشیخ النمر و در وهله دوم، فشار بر جمهوری اسلامی ایران را آغاز کنند.
بنابراین شب گذشته «عادل الجبیر» در یک کنفرانس خبری مدعی شد که نیروهای ایرانی هیچ تلاشی برای جلوگیری از تجاوز به ساختمان سفارت و کنسولگری انجام نداده‌اند و بنابراین ما اقدام به قطع روابط دیپلماتیک با ایران می‌کنیم و از کارکنان سفارت ایران نیز خواسته‌ایم تا ظرف 48 ساعت از عربستان خارج شوند.
پس از این اقدام عربستان بود که به قولی نوچه‌ها و ریزه‌خوارهای سعودی‌ها نیز محض ابراز ارادت و تضمین کمک‌های اقتصادی و حمایت‌های سیاسی آل سعود، یک به یک اعلام کردند که رابطه سیاسی خود را با ایران قطع کرده یا کاهش داده‌اند.
همان‌گونه که پیش‌بینی می‌شد در صف اول چاکران و مخلصان خاندان سعودی، بحرین نیز اعلام کرد که رابطه دیپلماتیک خود را با ایران قطع کرده است. رابطه‌ای که از سال 2011 عملا نمود خارجی نداشت. سران بحرینی پیش از این نیز استقلال سیاسی خود را برای سعودی‌ها به حراج گذاشته بودند و این دفعه نیز در این مسیر قدم برداشتند.
پس از بحرین، سودان، کشوری که چند سالی است به صف مواجب بگیران عربستان پیوسته و عهد ماضی را فراموش کرده، ابراز وجود و اعلام کرد که روابطش را با ایران قطع کرده است.
ریاست جمهوری سودان گفته است که در تماسی تلفنی با «محمد بن سلمان» پسر شاه عربستان (جانشین ولی‌عهد و وزیر دفاع عربستان) اعلام کرده که سفیر ایران را اخراج و روابط با تهران را قطع کرده است. رئیس‌جمهوری که اگر لطف و حمایت مسئولان ایران نبود، اکنون باید دوره محکومیت خود را می‌گذراند.
امارات متحده عربی هم اعلام کرده است که سطح روابط خود را با ایران کاهش و به سطح کاردار خواهد رساند. وزارت خارجه این کشور مدعی شده است که مداخلات ایران در امور کشورهای عربی و حاشیه خلیج فارس به حد بی‌سابقه رسیده است.
سعودی‌ها و کشورهای مواجب بگیر آن‌ها احتمالا گمان کرده‌اند که جمهوری اسلامی ایران نیازی به رابطه با آن ها دارد و یا از ورای قطع روابط با این‌گونه کشورهای بی تأثیر، زیان و خسارتی را متحمل می‌شود. باید با قدرت به این کشورها گفت که جمهوری اسلامی ایران، سالها تحت فشار دیپلماتیک و تحریم‌های بین‌المللی قرار دارد و با قدرت به راه و پیشرفت خود ادامه داده است؛ حال در این میان کشورهای چون سودان و بحرین چه تأثیری و چه جایگاهی در برنامه‌های ایران دارند؟
باید به این کشورها، یاد آوری کرد که در ابتدا به دنبال استقلال سیاسی خود باشید و این‌گونه نباشد که پس از یک تماس تلفنی اعلام کنید که دیگر با ایران رابطه نداریم و دوما این‌که پیش از این کشورهای غربی و عمدتا بسیار تأثیرگذارتر از چون شماهایی، سفیران خود را در یک اقدام هماهنگ از ایران فراخواندند و چند ماه بعد دست از پا درازتر خودشان بازگشتند.
نکته پایانی نیزمتوجه مسئولان ایرانی است که کماکان با قدرت بر جنایت سعودی‌ها در اعدام آیت‌الله النمر و دیگر مخالفان سیاسی عربستان، تأکید کرده و خواستار پاسخ‌گویی سعودی‌ها شوند و نگذارند تا جنایتی چنین عظیم در حق یک عالم شیعه، تحت‌الشعاع چنین بازی‌های رذلی قرار گیرد.
